فرستادگان

مسنجرز یک برنامه واقع‌نمای تلویزیونی در مورد سخنرانان الهام‌بخش است. بینندگان در سفرهای هفتگی به مکان‌هایی مثل سردخانه لس‌آنجلس و محله‌های فقیرنشین، از شرکت‌کنندگان در مسابقه پیروی می‌کنند. شرکت‌کنندگان در مسابقه ملزم به نوشتن یک سخنرانی دو دقیقه‌ای الهام‌بخش بر اساس این سفرها و یک کلمه کلیدی خاص مثل "دلسوزی" یا "گذشت" هستند. این سخنرانی‌ها در مقابل تماشاگران زنده ارائه می‌شوند و کم‌اثرترین سخنران از مسابقه حذف می‌شود. برنده نهایی مسابقه، یک قرارداد انتشار کتاب و یک برنامه ویژه تلویزیونی در شبکه TLC را برنده می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تنوع شرایط زندگی افراد و تفاوت‌های احتمالی خانواده خود با خانواده‌هایی که در برنامه نشان داده می‌شوند، صحبت کنند. مباحث مبتنی بر مسائل مختلف، بسته به موضوع هر قسمت، فراوان است. برای مثال: بی‌خانمان بودن به چه معناست؟ آیا خدماتی دارید یا منابعی که بتوانید در اختیار یک سرپناه محلی قرار دهید؟ چه کاری می‌توانید انجام دهید تا زندگی یک فرد معلول را کمی آسان‌تر کنید؟ همچنین، خانواده‌ها می‌توانند در مورد خود برنامه نیز بحث کنند. آیا شرکت‌کنندگان با سخنرانی‌هایشان به افرادی که ملاقات می‌کنند، کمک می‌کنند؟ هدف این برنامه چیست؟

والدین باید بدانند که این مجموعه واقع‌نمای پر از نقص عمیق، الهام‌بخشی کنترل‌شده و بسته‌بندی‌شده را به‌دقت ارائه می‌کند که به نظر می‌رسد تحقیرآمیز و دروغین است. این نمایش پیام‌های مثبتی در مورد مفاهیمی مانند شفقت و بخشش دارد، اما فقط مفاهیم هستند: هیچ‌یک از شرکت‌کنندگان در واقع برای کمک به جوامع محروم که از آن‌ها بازدید می‌کنند، اقدام نمی‌کنند. به جای اینکه بچه‌ها وقت خود را صرف تماشای این افراد که می‌خواهند سخنران شوند و فلسفه‌بافی کنند، کنند، باید در واقع بیرون بروند و با داوطلب شدن، کارهای مفید واقعی انجام دهند.

در حالی که برنامه پیام‌آوران نحوه زندگی دیگران و چالش‌هایی که باید بر آنها غلبه کنند را به بینندگان نشان می‌دهد، مفهوم این برنامه به طور جدی معیوب است. بینندگان نگاهی گذرا به جوامع محروم مختلف می‌اندازند، اما هیچ یک از شرکت‌کنندگان در واقع کاری برای کمک به افرادی که از آنها بازدید می‌کنند، انجام نمی‌دهند. در واقع، رنج این جوامع به چیزی شبیه به یک نمایش سیرک تبدیل می‌شود.مفهوم این برنامه شریف است — در تیتراژ ابتدایی، آیکون‌هایی مثل مارتین لوتر کینگ و مادر ترزا نشان داده می‌شود که به این معنی است که شرکت‌کنندگان می‌خواهند به آن‌ها اقتدا کنند — اما برنامه از بالا به پایین به موضوع نگاه می‌کند و پیام آن در بهترین حالت ضعیف است. تماشای ۱۰ نفر با لباس‌های شیک و تحصیل‌کرده که یک شب را در محله‌ای فقیرنشین می‌گذرانند، برای ساکنان بی‌خانمان توهین‌آمیز است، و چند نفر از آن‌ها ناراحتی خود را از این همسایگان «ثروتمند» ابراز می‌کنند.