مافیا ماما

در مافیا ماما، کریستن (تونی کولت)، زن آمریکایی که فرزندانش از خانه رفته‌اند، متوجه می‌شود پدربزرگ دور از دسترسش فوت کرده است. او باید به ایتالیا سفر کند تا امور مربوط به املاک او را حل و فصل کند. پس از ورود، متوجه می‌شود که پدربزرگش در واقع یک مافیا دون قدرتمند بوده و «کسب و کار خانوادگی» را به او سپرده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در مافیا ماما صحبت کنند. آیا این خشونت به روایت داستان کمک می‌کند یا احساس می‌شود که بیش از حد است؟
• فیلم چگونه روابط و تعاملات زنانه را به تصویر می‌کشد؟ این چگونه با فیلم‌های دیگری که دیده‌اید مقایسه می‌شود؟ سرگرمی چگونه بر نحوه رفتار مردان با زنان، نحوه رفتار زنان با یکدیگر و نحوه نگرش زنان به خودشان تأثیر می‌گذارد؟
• آیا در فیلم، کلیشه‌ای مشاهده کردید؟ چرا کلیشه‌ها مشکل‌ساز هستند؟
• چه کسی یک آدم خوش‌برخورد است؟ چگونه می‌توانیم در حالی که از خودمان نیز حمایت می‌کنیم، نسبت به دیگران مهربان و مفید باشیم؟

والدین باید بدانند که مافیا ماما یک کمدی جنایی در مورد کریستن (تونی کولت)، زنی آرام و مودب آمریکایی است که به طور غیرمنتظره‌ای یک سازمان جنایی ایتالیایی را به ارث می‌برد. این فیلم یک پروژه زنانه است (زنان آن را نوشته، کارگردانی کرده، تهیه کرده و در آن بازی می‌کنند) و نشان‌دهنده حمایت زنان از یکدیگر است. اما همچنین به شدت به برخی کلیشه‌ها تکیه دارد، از جمله "دوست سیاه‌پوست پررو" و مافیایی‌های ایتالیایی. در حالی که پیام‌های توانمندسازی زنان قوی هستند، خشونت خونین، تصمیمات بد و زبان بی‌ادبانه زیادی نیز وجود دارد. کریستن در جستجوی برقراری رابطه جنسی با یک مرد ایتالیایی است (شعار او "بخور، دعا کن، بخواب") و فیلم شامل صحنه‌های جنسی زیادی است. همچنین صحنه‌ای از تلاش برای تجاوز وجود دارد که در آن مهاجم آلت تناسلی خود را مقابل قربانی می‌مالد. خشونت در فیلم مداوم نیست، اما وقتی اتفاق می‌افتد، تکان‌دهنده و گرافیکی است و شامل تیراندازی، بریدن اعضای بدن و یک صحنه خشن و خونین خنجر زدن است. انتظار کلمات رکیک فراگیر ("واژن"، "آلت تناسلی" و استفاده مداوم از "لعنتی") و مقدار زیادی نوشیدن را داشته باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

با وجود فضای زیبای ایتالیایی و پیام‌های توانمندسازی زنان، این کمدی جنایی شروع امیدوارکننده‌ای دارد، اما به دلیل اجرای احمقانه و زمختش جذابیت خود را از دست می‌دهد. کاترین هاردویک کارگردان، به خاطر فیلم‌هایی با محوریت زنان که به زیبایی فیلمبرداری شده‌اند اما می‌توانند داستان‌گویی آزاردهنده‌ای داشته باشند، شناخته می‌شود و مافیا ماما در این مورد تفاوتی ندارد. کریستن ممکن است برای بسیاری از بینندگان، به ویژه زنانی که به مراقبت از دیگران عادت دارند، بسیار آشنا به نظر برسد. او فردی است که سعی می‌کند دیگران را راضی نگه دارد، نیازهای دیگران را در اولویت قرار می‌دهد، ساکت و مودب است و به شوهر و روسای مردش احترام می‌گذارد. وقتی ناگهان در موقعیتی با قدرت مطلق قرار می‌گیرد - اداره یک سازمان جنایی در کشوری دیگر، دور از کسانی که از او انتظار دارند به شیوه‌ای خاص رفتار کند - در نهایت می‌تواند دوباره صدایش را پیدا کند و ببیند واقعاً از چه توانایی‌هایی برخوردار است، هم از نظر رهبری و هم از نظر زیرکی.این واقعاً در مورد توانمندسازی زنان است، اما اجرای آن از هدف دور است. بینندگان باید کریستن را به عنوان زنی بپذیرند که مهربانی و تمایل او به کناری رفتن برای خدمت به دیگران، مشکل است، نه تصمیم‌گیری ضعیف او. اما این واقعیت که او اولویت را به روابط جنسی بی‌پروا بر بزرگی خطری که او و همکارانش در آن هستند، می‌دهد، باعث می‌شود که واقعاً با او همذات‌پنداری یا از او حمایت کنند. و خشونت فیلم در برخی مواقع وحشتناک است، که از نظر لحن در یک کمدی سبک چالش‌برانگیز است. شاید هاردویک به هدف خود دست یافته باشد: فیلم او دربارهٔ گروه زنانه، ساکت، مودب یا فروتنانه نیست. متأسفانه، این فیلم خوب هم نیست.