قلب قهرمانان

قلب قهرمانان داستان یک تیم قایقرانی لیگ آیوی در سال ۱۹۹۹ را روایت می‌کند، یک سال پس از از دست دادن عنوان قهرمانی ملی. مربی مورفی (مایکل شانون)، کهنه‌سرباز ویتنام و فارغ‌التحصیل این تیم، استخدام می‌شود تا روابط ناسالم تیم را بهبود بخشد و به قایقرانان یاد بدهد که چگونه خودشان را به سمت پیروزی هدایت کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه چگونه اعمال ما می‌تواند پیامدهای ناخواسته‌ای داشته باشد، صحبت کنند. این پیام چگونه در قلب قهرمانان نمود پیدا می‌کند؟
• مربی مورفی چگونه درک عمیق‌تری از اهمیت کار تیمی ایجاد کرد؟ چرا این یک مهارت ضروری زندگی است؟ چه چیزی در مورد مهارت‌هایی که رهبری نیاز دارد به یاد خواهید داشت؟
• چند شخصیت در حال دست و پنجه نرم کردن با فروتنی هستند، بیشتر آنها واقعا آن را فقط بعد از وقوع تراژدی یاد می‌گیرند. چرا این یک قدرت شخصیت مهم است؟
• در اینجا مصرف الکل چگونه به تصویر کشیده شده است؟ آیا آن را جذاب و اغوا کننده نشان می‌دهد یا به صورت واقع‌گرایانه؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که قلب قهرمانان (همچنین با نام سوینگ شناخته می‌شود) یک درام ورزشی کالج با پیام‌های واضح در مورد کار تیمی و رهبری است. موضوع تکراری آن در مورد مدیریت اندوه و احساس گناهی است که با یک مرگ تصادفی به همراه است. در حالی که بازیگران این مجموعه عمدتاً سفیدپوست هستند، به درستی یک گروه آیوی لیگ در سال ۱۹۹۹ را به تصویر می‌کشند، اما شخصیت اصلی کریس (چارلز ملتون) یک آمریکایی آسیایی است و عاشق نیشا (اش سانتوس) می‌شود، یک زن سیاه‌پوست باهوش و مشتاق به دریافت بورس تحصیلی رودز. زندگی کالج برای تیم قایقرانی شامل هم کار سخت و هم احمقانه بودن است، مثل دویدن در حالت برهنه: یک مرد جوان کاملاً برهنه دیده می‌شود، اگرچه اندام تناسلی خود را با دست‌هایش می‌پوشاند. همچنین مقداری مهمانی به شکل نوشیدن الکل زیاد و مکرر وجود دارد که به طور مداوم عواقبی به دنبال دارد. شخصیت‌ها همدیگر را می‌بوسند و برخی از صحنه‌ها صبح روز بعد را با یک زوج در تختخواب نشان می‌دهند که با ملحفه پوشانده شده‌اند. الفاظ رکیک گاه‌به‌گاه شامل کلمه شیت و یک مورد استفاده از افینگ است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با توجه به اینکه موضوع این درام قایقرانی یادگیری کار گروهی بدون نقص است، جالب است که این درام به دلیل عدم انسجام غرق می‌شود. داستان محکم است و مسیر، هرچند غیرقابل پیش‌بینی، درس‌های معنادار و عمیقی در مورد رهبری و کار تیمی ارائه می‌دهد. اما نویسندگی در سطح پایینی قرار دارد. در یک نقطه، به توهین نزدیک می‌شود: به نیشا، علاقه‌مندی رمانتیک دو نفر از خدمه، عمق یا شخصیتی فراتر از یک چهره زیبا داده نمی‌شود. و در نقض تمام منطق، وقتی او عذرخواهی از طرف دوست پسر سابقش را بعد از ماه‌ها آزار و اذیت دریافت می‌کند، او دوست پسر سابقش را با بهترین دوستش آشنا می‌کند، که به نظر می‌رسد از این موضوع خوشحال است و بلافاصله با او می‌خوابد. (آه، مردان در حال نوشتن درباره زنان.)به جز شانون بزرگ (که با عظمت چشمک می‌زند)، بازیگری ناهماهنگ است: الکساندر لودویگ در نقش یک آدم پر انرژی و کنایه‌زن افراط می‌کند و غم و اندوه ملتون شخصیت چندوجهی را به یک نکته تقلیل می‌دهد. فیلمبرداری فاقد انسجام است: صحنه‌هایی که شانون در آن حضور دارد، عالی هستند، اما صحنه‌های خدمه به تنهایی هماهنگ نیستند، انگار واحد دوم فیلمبرداری با کارگردانی ناهماهنگ انجام شده است. درس‌های قوی و واضح در مورد کار تیمی و رهبری این درام ورزشی را کمی بالا می‌برد، اما در نهایت کل تلاش به دلیل عدم پیروی از توصیه‌های خود، واژگون می‌شود.