نور لیلی

لیلی (شری هرسی) به عنوان فرزندخوانده بزرگ شد و حالا که بزرگ شده، یک فانوس دریایی را اداره می‌کند و از گروهی شاد از کودکان تحت سرپرستی مراقبت می‌کند و آنها را سرگرم می‌کند. لیلی با آغوش گرم و مهربانانه خود به همه نیازمندان کمک می‌کند، تقریباً بدون وقفه می‌خواند و روحیه بالا او الهام‌بخش همه کودکان تحت سرپرستیش و همچنین شخصیت‌های فرعی شهر، حیوانات سخنگو و موجودات انیمیشنی است تا به او بپیوندند. این فیلم با الگوبرداری از محله آقای راجرز، تلاش می‌کند پیام‌های مفیدی را به کودکان ارائه دهد، از جمله: شاد باش! هر چیزی ممکن است. مثل فانوس دریایی باش، نه شمع، چون شمع‌ها در باد خاموش می‌شوند. فقط از تخیل خود استفاده کن و اشتباه نخواهی کرد. زندگی پر از امکانات است. لحظه‌ای نمی‌گذرد بدون اینکه انگیزه‌ای برای کمک به خود یا دیگران وجود داشته باشد. فانوس دریایی جادویی منظره‌های جادویی و زیرزمینی را ارائه می‌دهد که محل نگهداری کتاب بزرگ ماجراجویی‌های کوچک است، که فقط زمانی ظاهر می‌شود که کودکان برای پیام‌هایش "آماده" باشند. حیوانات صحبت می‌کنند و هیولاهای انیمیشنی رام و دوستانه هستند. دانیل جوان (ویتور نوگوئیرا) مادربزرگش را از دست می‌دهد و جایی برای ماندن ندارد، بنابراین لیلی و بچه‌هایش از او استقبال می‌کنند. مردم محلی شهر همه مهربان و مفید هستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سختی‌های زندگی در پرورشگاه، همانطور که در فیلم لیلی نشان داده شده، صحبت کنند. لیلی چگونه به این کودکان کمک می‌کند تا خوبی‌های زندگی را درک کنند؟
• شخصیت‌ها در این فیلم ناگهان شروع به خواندن می‌کنند، که در زندگی واقعی اتفاق نمی‌افتد. این چطور با ایده‌ی جادویی بودن فانوس دریایی و اینکه لیلی می‌خواهد همه همیشه شاد و مثبت باشند، جور در می‌آید؟
• چگونه بچه‌ها و لیلی به دانیال کمک می‌کنند تا از غم و اندوهش بیرون بیاید؟ آیا در زندگی زمان‌هایی وجود دارد که غمگین بودن یک واکنش طبیعی باشد؟ مثالی بزنید.

لیلی نور: فیلم، فیلمی تلویزیونی برای کودکان در سال ۲۰۱۰ است که توسط شری هرسی (از سریال ابزار خانه) نوشته و بازی شده است. این فیلم برای کودکان در محدوده سنی خیابان سمسم و بارنی و دوستان ساخته شده است. یک کودک غمگین مادربزرگش را از دست می‌دهد و با زندگی خودش روبرو می‌شود. لیلی بچه‌های یتیم را جمع‌آوری می‌کند که والدینشان در تصویر نیستند، اما تمرکز بر تفکر مثبت و آواز خواندن و رقصیدن است. این فیلم به پیش‌دبستانی‌ها دیدگاهی شاد و پرانرژی ارائه می‌دهد. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

لیلی با مهربانی به کودکان نیازمند کمک می‌کند و نمی‌توان هدف والاتر از او را تصور کرد، اما گاهی اوقات به نظر می‌رسد که او از خوش‌بینی بی‌حد و مرز خود برای وادار کردن کودکان افسرده به تسلیم در برابر شادی استفاده می‌کند. وقتی دنیل یتیم می‌گوید که نمی‌تواند خود را به دوستان جدید باز کند، لیلی مرتباً برای او می‌خواند تا قلبش را باز کند و ناگهان، بدون هیچ پردازش یا دلیلی آشکار، او تمام مقاومت خود را رها می‌کند و به بقیه گروه شاد لیلی می‌پیوندد. فیلم «نور لیلی» پیشنهاد می‌کند که با کمی زمان، هر کسی، صرف نظر از میزان آسیب روحی و ماهیت آن، می‌تواند از هر مشکلی رهایی یابد. اگرچه این دیدگاه خوش‌بینانه است، اما همچنین نادیده گرفتن کودکان آسیب‌دیده از فجایع را القا می‌کند، به این معنی که اگر آنها به شادی دیگران نپیوندند، یا مشکلی در خودشان وجود دارد یا صرفاً لجباز هستند. حتی بارنی محبوب، دایناسور بنفش و خوش‌بین تلویزیون، گاهی اوقات اذعان می‌کرد که خشم و غم لزوماً قابل کنترل نیستند و به کودکان اجازه می‌داد احساسات خود را بدون احساس فشار برای رها کردن آنها تجربه کنند.با این حال، کودکان پیش دبستانی ممکن است از لبخندهای مداوم و آواز و رقص لذت ببرند. اما افراد بزرگتر ممکن است از روایت آشفته، کار دوربین و تدوین خسته شوند که با پرش های زمانی غیرضروری و خط داستان های پرش دار ما را گیج می کند.