آواز قو

در سوان سانگ، کامرون ترنر (ماهرشالا علی) به سرطان مبتلا شده و در حال مرگ است، اما به جای اینکه تشخیص بیماری خود را به همسرش پاپی (نائومی هریس) و پسرش کوری (داکس ری) بگوید، کامرون تصمیم می‌گیرد تحت درمان جدید آزمایشی قرار بگیرد تا خود را کپی کند و اجازه دهد که کپی او به جای او زندگی کند. در مراحل پایانی درمان تحت نظارت دکتر اسکات (گلن کلوز)، کامرون با واقعیت تصمیم خود روبرو می‌شود و با این سوال مواجه می‌شود که آیا آماده خداحافظی از عزیزانش است یا خیر.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اخلاقیات شبیه‌سازی/جایگزینی خود با یک شبیه‌ساز، همان‌طور که در سوان سانگ به تصویر کشیده شده است، صحبت کنند. آیا این کاری است که اگر امکان‌پذیر بود، انجام می‌دادید؟ چرا، یا چرا نه؟
• نظر شما در مورد نمایش آینده نسبتا نزدیک در فیلم چیست؟ کدام اختراع را بیشتر دوست دارید که الان داشته باشید؟
• چطور یک نفر می‌تواند دو نقش را بازی کند، مثل در این فیلم؟ به نظر شما صحنه‌ها چطور بازی، فیلم‌برداری و تدوین می‌شوند؟ آیا آن را قابل باور می‌دانید؟

والدین باید بدانند که سوان سانگ داستانی آینده‌نگرانه در مورد کلونینگ است که موضوعات بالغانه‌ای در مورد عشق و مرگ را بررسی می‌کند. این فیلم بیشتر یک درام شخصیت محور است تا یک تریلر علمی تخیلی: شخصیت اصلی، کامرون ترنر (ماهرشالا علی)، با مرگ قریب‌الوقوع خود از سرطان دست و پنجه نرم می‌کند و همچنین با احساسات خود در مورد ایجاد یک کپی از خود برای کمک به خانواده‌اش در اجتناب از اندوه از دست دادن او مواجه است. فلش بک‌ها و خاطرات شامل صحنه‌های رمانتیک و عشقی بین یک زوج متاهل است که یکدیگر را می‌بوسند و با هم شوخی می‌کنند. مردی چند بار غش می‌کند، از جمله یک بار که منجر به تشنج می‌شود. یک تصادف موتورسیکلت مرگبار توصیف می‌شود. دو شخصیت با هم مبارزه می‌کنند. مردم عزادارند. زبان فیلم شامل استفاده فراوان از کلمات فحش، به علاوه کلمات دیگری مانند آشغال، مزخرف، بی‌شعور، احمق، و... است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اجراهای حساس این درام مفهومی را پیش می‌برند که هدف آن الهام بخشیدن به تفکرات عمیق در مورد مزایا و معایب پیشرفت‌های تکنولوژیکی و آنچه انسان‌ها برای عشق حاضرند انجام دهند، است. برخی از ابزارهای آینده‌نگرانه در سوان سانگ آنقدرها هم غیرقابل تصور به نظر نمی‌رسند -- مثل خودروهای بدون راننده، لنزهای تماس هوشمند به جای تلفن‌ها، تماس‌های ویدئویی تمام قد و بازی‌های ویدئویی سه بعدی. اما اختراعات دیگر، مثل کلون کردن یک شخص و تمام خاطرات و تجربیاتش، نه تنها دور از ذهن بلکه از نظر اخلاقی چالش‌برانگیز هم هستند. علی با دقت دوراهی‌های اخلاقی درگیر در نقش‌های دوگانه‌اش به عنوان کامرون در حال مرگ و کلون او، جک، را به تصویر می‌کشد، هر دوی این نقش‌ها در مورد سفری که در آن قرار دارند دچار تردید هستند.فیلم مقداری تعلیق را در این مورد که آیا کامرون آرام خواهد بود و آیا جک برای شغل جدیدش آماده است، می‌سازد. این تنش به‌طور شیک در رنگ‌های سرد و صحنه‌های خلوت فیلم به تصویر کشیده شده است. برخی از فلش‌بک‌ها به خاطرات کامرون شبیه کمپین‌های تبلیغاتی به نظر می‌رسند (و این سؤال را مطرح می‌کنند: آیا ما خودمان را از بیرون در خاطرات‌مان می‌بینیم؟). در نهایت، سوان سانگ در نیمه دوم کشدار می‌شود. تمرکز داستان بر درام احساسی کمی بیش از حد برای دو ساعت کامل کشیده شده است. اما بازیگران قابل‌توجه هستند، به‌ویژه علی جذاب، هریس در نقش همسر محبوبش و آکوافینا در نقش یک مشتری همکار با حس شوخ‌طبعی. متأسفانه، کلوز همیشه محکم به‌عنوان دکتر نظارت بر فرایند کلون‌سازی، دست‌کم گرفته شده است و نیاشا هاتندی دوست‌داشتنی (کژوال) هرگز به نظر نمی‌رسد زمان کافی روی صفحه را به دست آورد.