می‌خواهم دوباره مثل یک تشویق‌کننده دبیرستانی به نظر برسم.

در مجموعه مستند واقعی من می‌خواهم دوباره مثل یک تشویق‌کننده دبیرستانی به نظر برسم، ۱۰ زن ۲۷ تا ۴۱ ساله در اردوی آمادگی جسمانی شرکت می‌کنند تا به همان اندازه‌ای که در دوران دبیرستان و تشویق تیم‌های دبیرستانی‌شان بودند، به نظر برسند. تحت نظارت مربی آمادگی جسمانی جِی جانسون، تشویق‌کننده تیم دالاس کابویز، و همسرش/شریک تجاری‌اش لین، این زنان ۱۰ هفته را صرف تلاش برای بازگشت به گذشته می‌کنند. آن‌ها تمرینات طاقت‌فرسای نظامی، چالش‌های تیمی و وزن‌کشی در فضای باز را که توسط جِن براون، مجری شبکه ESPN و مدل لباس شنای بیکینی، انجام می‌شود، تحمل می‌کنند. در پایان هر هفته، شرکت‌کننده‌ای که کمترین درصد چربی بدن را از دست داده است، باید اردوگاه را ترک کند؛ هر کسی که در پایان اردوی آمادگی جسمانی بیشترین وزن را از دست بدهد، ۵۰۰۰۰ دلار، شانس اجرا در مقابل تماشاگران زنده و رضایت از اینکه می‌داند می‌تواند به لباس تشویق‌کننده سابقش برگردد، برنده می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رابطه بین تصویر بدن و رسانه‌ها صحبت کنند. چرا لاغری تا این حد محبوب است و چگونه تصاویر سلبریتی‌های دستکاری‌شده‌ای که در رسانه‌ها می‌بینیم، بر درک ما از بدن خودمان تأثیر می‌گذارد؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد تناسب اندام بحث کنند. آیا کاهش وزن مهم‌ترین دلیل برای ورزش کردن است؟ اگر ورزش کنید و وزن کم نکنید، چه می‌شود؟ آیا واقع‌بینانه است که از بزرگسالان انتظار داشته باشیم تلاش کنند تا مانند دوران نوجوانی خود به نظر برسند؟ این موضوع چه پیامی در مورد تصویر بدن و ارزش خود به ما می‌دهد؟

والدین باید بدانند که اگرچه این مجموعه واقع‌نما بر تلاش‌های سخت برای تناسب اندام تمرکز دارد، اما هدف اصلی آن کاهش وزن و ظاهر خوب است و نه تغییرات مثبت، سالم و بلندمدت در سبک زندگی. برخی از زنان به‌وضوح با مشکلات تصویر بدنی و عزت نفس پایین دست و پنجه نرم می‌کنند. همچنین در این مجموعه از برخی الفاظ (اغلب ملایم) و تبلیغ محصولات مرتبط با تناسب اندام استفاده شده است.

مربیان ادعا می‌کنند که این زنان را آموزش و تشویق می‌کنند تا سبک زندگی سالم‌تری داشته باشند، اما بحث زیادی در مورد تغذیه سالم یا تفاوت‌های اندام وجود ندارد. با اینکه بسیاری از شرکت‌کنندگان مادران و/یا سال‌هاست از دبیرستان فارغ‌التحصیل شده‌اند، تاثیر سن و زایمان بر توانایی کاهش وزن هرگز مورد توجه قرار نمی‌گیرد. متاسفانه، مسائل مربوط به تصویر بدن و اعتماد به نفس نیز مورد توجه قرار نمی‌گیرند، با وجود اینکه برخی از زنان احساسات شرمندگی و خجالت در مورد بدن خود را ابراز می‌کنند و خود را با ظاهر دوران نوجوانی خود مقایسه می‌کنند.این برنامه بر تلاش و زحمت لازم برای رسیدن به فرم بدنی مناسب تأکید دارد، اما عدم توجه آن به برخی از مسائل مهم مرتبط با کاهش وزن، پیام‌های مثبت آن در مورد سلامتی و ورزش را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. در حالی که برخی بینندگان ممکن است تماشای برنده نهایی را سرگرم‌کننده بدانند، اما در نهایت این برنامه بسیار آموزنده و الهام‌بخش نیست.