رژه ها

زنی در دریا به‌سان مرده‌ای شناور است، سپس به ساحل می‌آید. ما باور می‌کنیم که او، میناکو (ماسامی ناگاساوا)، مرده است، اما سپس چشمانش را باز می‌کند. این آخرین باری نیست که THE PARADES ما را به فکر کردن در مورد چیزی سوق می‌دهد و سپس بلافاصله آن را نقض می‌کند. میناکو در جستجوی پسر ۷ ساله‌اش، شهر نزدیک را جستجو می‌کند و ویرانه‌های زلزله بزرگ را می‌بیند که احتمالاً او را به دریا کشانده است. او توسط آکیرا (کنتارو ساکاگوچی)، راننده‌ای مهربان سوار می‌شود که او را به اردوگاهش در یک پارک تفریحی متروکه بازمی‌گرداند که پر از افرادی است که مانند میناکو مرده‌اند. این تصور وجود دارد که روح آن‌ها نمی‌تواند به "آن طرف" برود زیرا "کاری ناتمام" دارند. یک گانگستر (ریوسه یوکوهاما) با سوراخ گلوله در سینه‌اش احساس بدی دارد که مرگش دختر محبوبش را تنها گذاشته است. دیگری از جدایی از دوست‌دخترش در دوران جوانی پشیمان است. او همچنین آرزو می‌کند که فیلمش را که هنگام مرگش روی آن کار می‌کرد، به پایان می‌رساند. (این شخصیت از تهیه‌کننده واقعی فیلم به نام میتسونوبو "مایکل" کاوامورا الهام گرفته شده است که در سال ۲۰۲۲ درگذشت.) دیگری احساس نیاز می‌کند که بداند پسر بی‌پدرش چطور به تنهایی زندگی می‌کند. دیگری می‌خواهد به خاطر خودکشی و ترک دوستش به تنهایی در برابر قلدرهای مدرسه، از دوست دبیرستانی‌اش عذرخواهی کند. این گروه میناکو را در جستجوی پسرش در "رژه‌های" ماهانه شبانه و ترسناکشان راهنمایی می‌کنند. آیا او به آرامش خواهد رسید؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد چگونگی مقایسه این فیلم با فیلم‌های دیگر در مورد مردگان و مبارزه با وضعیت مردگی‌شان صحبت کنند.
• چه قوانینی در این فیلم در مورد تعامل مردگان با زندگان وجود دارد که در اینجا به نظر می‌رسد شکسته شده است؟
• چطور «کار ناتمام» که این شخصیت‌ها را از حرکت از برزخ به آرامش ابدی‌شان بازمی‌دارد، از کار ناتمام همه کسانی که در مرگ پشت سر می‌گذارند، متفاوت است؟ آیا فرضیه فیلم منطقی است؟

والدین باید بدانند که The Parades داستانی فراطبیعی در مورد مردگان و آگاهی آنها از مرگ و کنار آمدن با پشیمانی و کارهای ناتمام است. خشونت در داستان به صورت اشاره وجود دارد، یکی از شخصیت‌ها یک گانگستر است که بر اثر اصابت گلوله کشته می‌شود و این صحنه بعداً نشان داده می‌شود. به نظر می‌رسد که یک دختر خودکشی کرده است، زیرا بریدی قرمز روی مچ دستش دیده می‌شود. مردگان در مورد پشیمانی و احساسات خود نسبت به عزیزان از دست رفته صحبت می‌کنند. زنی که در زلزله کشته شده است، در میان آوار به دنبال پسر جوانش می‌گردد. دختران به یک دانش‌آموز آسیب‌پذیر زور می‌گویند. الفاظی مانند ass، screw و douche در فیلم به کار رفته است. بزرگسالان در فیلم الکل می‌نوشند و سیگار می‌کشند. این فیلم موضوعاتی مشابه فیلم‌های Ghost، The Sixth Sense و The Good Place را بررسی می‌کند. این فیلم به زبان ژاپنی و با زیرنویس انگلیسی است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

پارادِز فیلمی عجیب و غریب با لحظات تاثیرگذار و شخصیت‌های دوست‌داشتنی است، اما در نهایت ناامیدکننده است. این فیلم نامه‌ای عاشقانه به فیلم‌سازی است که اشک‌ها را جاری می‌کند و حقایق آشنایی را درباره نوستالژی، احساسات، اشتیاق، عشق و گذرای بودن زندگی به تصویر می‌کشد. اما این کلیشه‌های شناخته‌شده، فیلم را عمیق، اصیل یا معنادار نمی‌کنند، درست مانند سریال تلویزیونی کمدی موقعیت «جای خوب» که هر هفته در کمتر از ۳۰ دقیقه به این مهم دست می‌یافت. فیلم‌هایی درباره افرادی که نمی‌دانند مرده‌اند، غیرمعمول نیستند، پس نکته جدید این فیلم چیست؟فیلم‌های خوب چیزها را به اندازه‌ای توضیح می‌دهند که مخاطب از دست ناهماهنگی‌های آزاردهنده حواسش پرت نشود. در اینجا قانون بزرگی که یاد می‌گیریم این است که مرده‌ها و زنده‌ها نمی‌توانند با هم تعامل داشته باشند. اگر مرده باشید و کسی شما را ببیند و صدایتان را بشنود، خوب، آن‌ها هم مرده‌اند. اما این فیلم حتی این قانون را هم می‌شکند. و معنی حل شدن کارهای ناتمام چیست؟ اگر مرده‌ها نتوانند روی زنده‌ها تاثیر بگذارند یا با آن‌ها تعامل داشته باشند، چطور یک مرده می‌تواند کاری را تمام کند؟ برای یک دوست‌دختر قدیمی یا یک پسر یتیم چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ واقعا نمی‌توانید بفهمید که این فیلم چه چیزی را می‌خواهد بگوید. تنها چیزی که قطعی است این است که وقتی مرده باشید، قوانین دیگر اهمیتی ندارند.