هفتگی

در هر قسمت از برنامه هفتگی، یک روزنامه‌نگار نیویورک تایمز یکی از مهم‌ترین مسائل امروز را بررسی می‌کند، خواه فرهنگی، سیاسی یا هر موضوع دیگری باشد. برنامه هفتگی با تکیه بر بیش از ۱۵۰ سال سابقه نیویورک تایمز در پوشش اخبار مهم، به داستان‌هایی که این روزنامه معتبر هر روز منتشر می‌کند، جلوه‌های بصری و احساسی می‌افزاید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه چه کسی تصمیم می‌گیرد چه داستان‌هایی در روزنامه یا مجله منتشر شود، صحبت کنند. آیا این مجله هفتگی درک بهتری از داستان‌هایی که مورد بررسی قرار می‌گیرند و دلایل آن به شما می‌دهد؟ تا چه حد این موضوع به شنیدنی‌ها و علایق خاص یک خبرنگار بستگی دارد؟ آیا فکر کردن به اینکه چه داستان‌های مهمی منتشر نمی‌شوند، شما را نگران می‌کند؟
• هزینه تولید روزنامه‌نگاری باکیفیت چقدر است؟ بعد از تماشای یک قسمت، فهرست کوچکی از هزینه‌هایی که روزنامه برای گزارش‌ها متحمل شده است را یادداشت کنید. آیا پروازهای هواپیما وجود داشت؟ اقامت در هتل؟ خبرنگاران چند هفته روی یک داستان کار کردند؟ چند نفر را مصاحبه کردند؟ نظر شما در مورد پرداخت هزینه برای اخبار، چه آنلاین و چه در روزنامه چاپی، چیست؟
• برخی از منابع مصاحبه شده در این برنامه با صحبت کردن با خبرنگاران ریسک زیادی می‌کنند. این منابع و خبرنگارانی که برای کشف حقایق تلاش می‌کنند، چگونه شجاعت خود را نشان می‌دهند؟ کار خبرنگاران چگونه پشتکار و استقامت آنها را نشان می‌دهد؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که برنامه هفتگی یک مستند خبری است که خبرنگاران نیویورک تایمز را در حال گزارش داستان‌هایی که در روزنامه به چاپ می‌رسد، به تصویر می‌کشد. هر هفته، یک داستان متفاوت در کانون توجه قرار می‌گیرد، بنابراین قسمت‌ها دارای سطوح متفاوتی از محتوای بالغانه هستند. تمرکز بر داستان‌های خبری است، نه داستان‌های هیجان‌انگیز، بنابراین اگرچه برخی داستان‌ها ممکن است شامل عناصر جنسی، مواد مخدر یا خشونت باشند (مانند مدرسه‌ای که در آن دانش‌آموزان مورد آزار قرار می‌گرفتند، یا گروهی از کارگران که به تعداد نگران‌کننده‌ای دست به خودکشی می‌زنند)، اما این جنبه‌ها پررنگ نمی‌شوند. معمولاً تصاویر شامل افرادی است که در حال گفتگو هستند، و اگرچه داستان‌های خبری ممکن است تأثیرگذار و احساسی باشند، اما بعید است که حتی بینندگان جوان یا بسیار حساس را نگران یا بترسانند. شجاعت و پشتکار به طور مداوم توسط خبرنگاران و سوژه‌های آنها نشان داده می‌شود، که نگران رفاه دیگران هستند و سعی می‌کنند انتخاب‌های هوشمندانه‌ای داشته باشند. در بسیاری از قسمت‌ها، افرادی از جوامع حاشیه‌ای (مانند افراد رنگین‌پوست یا کسانی که شغل‌های کارگری دارند) به عنوان انسان‌هایی معمولی به تصویر کشیده می‌شوند و نگرانی‌های آنها برای بینندگان قابل درک می‌شود، که ممکن است با تماشای این برنامه، احترام بیشتری برای روزنامه‌نگاری به طور کلی و به طور خاص برای نیویورک تایمز قائل شوند.

با نگاهی عمیق‌تر به پشت پرده اخبار روز و تمرکز بر افرادی که تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند، این مجموعه تحقیقاتی همدردی و همدلی عمیقی را برای سوژه‌ها و داستان‌هایشان برمی‌انگیزد. خواندن یک خبر روزنامه یا عناوین خبری آنلاین در مورد تأثیر سیاست‌های سیستم مدالیون شهر نیویورک بر رانندگان، یا آزار و فریب دانش‌آموزان توسط مدیران مدرسه آمادگی کالج، یک چیز است. اما تماشای برنامه هفتگی و دیدن یک راننده تاکسی که با وجود کار طاقت‌فرسا، قادر به تأمین معاش خود نیست و به گریه می‌افتد، یا نوجوانی که در حالی که بازی‌های ویدئویی انجام می‌دهد، صداپیشه‌ای نحوه طرد شدن او توسط مدرسه و همکلاسی‌هایش را توصیف می‌کند، کاملاً چیز دیگری است. به سادگی، گزارشگران نیویورک تایمز که در هر قسمت هفتگی حضور دارند، کاری را انجام می‌دهند که هدف اصلی روزنامه‌نگاری است: تسلی دادن به رنج‌دیدگان و آزار دادن به راحت‌طلبان هر زمان که حقوقی پایمال شود.بینندگان جوان‌تر که احتمالا در عصری بزرگ شده‌اند که روزنامه‌های روزانه اصلا بخشی از دنیای آن‌ها نبوده، احتمالا از آنچه که توسط کار تحقیقاتی بی‌باک تایمز آشکار می‌شود، شگفت‌زده خواهند شد و برای اولین بار متوجه اهمیت گزارشگری در عدالت خواهند شد. در همین حال، آن‌هایی که با این تصور که روزنامه‌نگاری رکن چهارم دموکراسی است بزرگ شده‌اند، شاید تعجب نکنند، اما ممکن است بخواهند عجله کنند و اشتراک تایمز بخرند (بدون شک یکی از اهداف این تولید). چون هر کسی که روزنامه‌نگاری این‌قدر متمرکز بر اصلاح اشتباهات را ببیند، می‌خواهد که آن ادامه پیدا کند و ناگهان متوجه می‌شود که چه مقدار کار (و زمان، پشتکار، پول) لازم است تا این نوع داستان‌ها آشکار شوند.