همه چیز آشغاله

بر اساس کتاب همه چیز آشغاله اما اشکالی نداره نوشته پادکست‌ساز و کمدین فیبی رابینسون، این مجموعه داستان زندگی فیبی را در بروکلین دنبال می‌کند، جایی که او پادکست ضبط می‌کند و با بهترین دوستش مالیکا (تکارا کش) و هم‌اتاقی‌اش مایکل (موسز استورم) وقت می‌گذراند، و همچنین با برادر محافظه‌کارترش جیدن (جوردن کارلوس) که نامزد نمایندگی مجلس ایالتی است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سریال‌های دیگری که در شهرهای بزرگ اتفاق می‌افتند و بر دوستی زنان تمرکز دارند، مانند Insecure و Broad City صحبت کنند. فیبی و ملیکا تا چه حد شبیه شخصیت‌های اصلی این سریال‌ها هستند؟ آیا آنها در یک سن هستند؟ آیا از نظر وضعیت اجتماعی-اقتصادی مشابه هستند؟ آیا به گونه‌ای متفاوت به تصویر کشیده شده‌اند؟
• این نمایش بر اساس یک خاطره‌نامه ساخته شده و نویسنده‌اش در آن ایفای نقش می‌کند. تا چه حد انتظار دارید که این نمایش زندگی واقعی فیبی رابینسون را به تصویر بکشد؟ چطور می‌توانید شخصیت فیبی در نمایش را از فیبی واقعی تشخیص دهید؟
• بسیاری از نمایش‌ها شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشند که در زمینه سرگرمی فعالیت دارند. چرا؟ چه جنبه‌های دراماتیک یا کمدی در حرفه پادکست‌سازی وجود دارد؟

والدین باید بدانند که سریال همه چیز آشغاله بر اساس کتابی به همین نام از پادکست‌ساز فیبی رابینسون ساخته شده و رابینسون در آن در نقش شخصیتی الهام‌گرفته از زندگی خودش بازی می‌کند. فضای سریال آزاد و شوخ‌طبعانه است و در آن صحبت‌های زیادی در مورد روابط جنسی و موقعیت‌های جنسی وجود دارد. رابینسون در نقش خودش در سریال با مردان برای روابط جنسی اتفاقی قرار می‌گذارد و از این موضوع خجالت‌زده نیست (ما بیشتر بوسیدن را می‌بینیم و بعد رابینسون و دوستانش را در تختخواب بدون لباس). صحبت‌ها رک و صریح است؛ ما در مورد خودارضایی، روابط جنسی اتفاقی، اندام و موارد دیگر می‌شنویم. زبان سریال هم به همین اندازه صریح است؛ علاوه بر فحش‌های رایج (s--t، hell، bitch)، اصطلاحات عامیانه زشت زیادی هم به کار می‌رود: ho، va-jay-jay، dong. بسیاری از صحنه‌ها در بارها اتفاق می‌افتند، با شخصیت‌هایی که الکل می‌نوشند و گاهی مست می‌شوند. بازیگران سریال متنوع هستند و شخصیت اصلی یک زن سیاه‌پوست موفق و با اعتماد به نفس در دهه ۳۰ زندگی‌اش است.

فبی رابینسون در صفحه نمایش به همان اندازه دوست داشتنی است که در پادکست و سریال کوتاه 2 Dope Queens بود، و گذراندن نیم ساعت در دنیای او در سریالش یک لذت مثبت است. پرانرژی و مطمئن، فبی عاشق زندگی آشفته اش است و این را نشان می دهد: او به همان اندازه در خانه راحت است که بعد از ساعات کاری به داروخانه ای برای طرح B می رود، همانطور که در پادکست اعتراف نامه در نمایشش است، که آنقدر آبی است که گفته می شود بعضی روزها "یک سوت طولانی" است. حتی زمانی که در نوع دردسرهای شخصی سریال های کمدی گرفتار می شود که شخصیت های دیگر نمایش ها را له می کند، او آسان است: "من یک دختر آشفته هستم"، او در یک پست زنده در رسانه های اجتماعی برای توضیح خود در اولین قسمت نمایش می گوید، شانه بالا می اندازد. "و به همین دلیل است که مرا دوست دارید!"ما هم همینطور! رابینسون در هر رسانه ای دوست داشتنی است (برخی از طرفدارانش فقط او را از پادکست هایش می شناسند، و برخی دیگر از کتاب های بامزه اش)، و کل نمایش یک جور جذابیت شلخته و دوستانه دارد که ممکن است برای خیلی ها یادآور سریال های برود سیتی یا اینسیکور باشد. همه چیز آشغاله به راحتی هضم می شود و حس خوبی دارد، مثل وقت گذراندن با بامزه ترین دوستتان.