جشن هفت ماهی

در یک جامعه کوچک ایتالیایی در فیلادلفیای دهه ۱۹۸۰، هنرمند جوان تونی اولیور (اسکایلر جیسوندو) در حالی که آماده‌سازی‌ها برای جشن سنتی شب کریسمس خانواده‌اش، ضیافت هفت ماهی، آغاز می‌شود، احساس دوگانگی می‌کند. خانواده‌اش انتظار دارند او به سنت اولیورها ادامه دهد و زباله‌چی شود. اما او می‌خواهد به مدرسه هنر برود و به دنیایی متفاوت فرار کند، جایی که ایده‌ها، کتاب‌ها و آفرینش‌های هنری به اندازه انجام دادن همان کارها به همان شیوه هر سال اهمیت دارند. وقتی تونی با بث (مادیسون ایسمن)، دانش‌آموز مدرسه خصوصی که به نظر در فضایی متفاوت زندگی می‌کند، ملاقات می‌کند، رویای دیگری شکل می‌گیرد. این فیلم بر اساس کمیک استریپ آنلاین رابرت تینل، نویسنده و کارگردان، ساخته شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش خانواده‌های ایتالیایی در فیلم‌ها صحبت کنند. چه تصاویری با آنها مرتبط است؟ معمولاً چگونه به تصویر کشیده می‌شوند؟ ضیافت هفت ماهی چگونه است؟ آیا مشابهت یا تفاوتی دارد؟ چگونه کلیشه‌های جنسیتی و سایر کلیشه‌ها در این موضوع نقش دارند؟
• به نظر شما فیلم‌سازان چه چیزی را در مورد فشار همسالان و همراهی با دیگران می‌خواهند بگویند؟ آیا به جاه‌طلبی‌های شخصیت‌ها به‌طور جدی پرداخته شده است؟ آیا نقش سنت محترم شمرده شده است یا نقایص آن به تصویر کشیده شده است؟
• چگونه با شخصیت‌های زن در اینجا برخورد می‌شود؟ چرا جنسیت آنها واکنش متفاوتی نسبت به شخصیت‌های مرد دارد؟

والدین باید بدانند که فیلم ضیافت هفت ماهی درباره‌ی جوانی است که در برابر سنت‌های تنگاتنگ و پیوندهای خانوادگی در جامعه‌ی کوچک ایتالیایی خود مقاومت می‌کند. این فیلم که بر اساس کمیک استریپ آنلاین رابرت تینل، نویسنده و کارگردان، ساخته شده است، در دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی اتفاق می‌افتد؛ برخی از محتوای بالغانه آن برای آن زمان صحیح است اما همچنان والدین را نگران می‌کند، مانند صحنه‌ای که مردی آبجو می‌نوشد و بعد رانندگی می‌کند و یا صحنه‌هایی که شخصیت‌ها سیگار و سیگار برگ می‌کشند. در دو صحنه، شخصیت‌ها (از جمله دختری ۱۵ ساله) بیش از حد می‌نوشند و سپس استفراغ می‌کنند. دو شخصیت نیز به "high" بودن اشاره می‌کنند. زبان تند شامل کلمات "s--t"، "son of a bitch"، "a--hole" و "goddammit" و توهین‌هایی در مورد جنسیت و گرایش جنسی ("slut"، "f--got"، "fruit" و غیره) است. کلیشه‌های جنسیتی زیادی وجود دارد، مانند مردان که به زنی خیره می‌شوند و او را "stacked" می‌نامند، شخصیت‌های مردی که در مورد دختران کالج "horny" حدس می‌زنند و زنانی که هر زمان که جنسیت آنها مطرح می‌شود، نام‌هایی مانند "slut" یا "puttana" به آنها داده می‌شود (شخصیت‌های مرد انتقاد مشابهی دریافت نمی‌کنند). از زنی جوان که در یک باشگاه استریپتیز کار می‌کند انتقاد می‌شود؛ گفته می‌شود انتخاب شغل او نشان می‌دهد که او به خود اهمیت نمی‌دهد. شخصیت‌ها چندین بار با هم دعوا می‌کنند و به پسری گفته می‌شود که "noble" است زیرا برای نجات دادن دوستش از کار به عنوان رقاص برهنه، با او می‌جنگد. یک شخصیت انتقام خود را از شخص دیگری با گرفتن بینی او با انبر و تهدید او می‌گیرد. با این حال، خانواده‌ی اصلی صمیمی و مهربان هستند و شخصیت‌ها در حالی که یاد می‌گیرند سنت‌ها و جامعه‌ی خود را ارج بنهند، قدردانی و فروتنی را یاد می‌گیرند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این کمدی جذاب و اصیل، که با سس قرمز آغشته شده است، به نوعی احساس «خانواده شاد» را در یکی از درام‌های مافیایی اسکورسیزی القا می‌کند. مادربزرگی عبوس، بشقاب‌های آنتی‌پاستی، عموهای پیر در آشپزخانه که ماهی نمک‌سود را در قابلمه می‌جوشانند، و همه دور میز شام جمع شده‌اند، بشقاب‌های غذاهای خوشمزه را به اشتراک می‌گذارند و داستان‌های خود را با هم مبادله می‌کنند. داستانی که در اینجا روایت می‌شود، ساده است (برخی حتی ممکن است آن را کمی سطحی بنامند): جوانی شیرین و هنرمندانه به دنبال عشق و آزادی شخصی است و در عین حال در محدودیت‌ها و انتظارات خانواده دلسوز و جامعه سنتی کوچک خود احساس ناراحتی می‌کند.جیسوندو، که در فیلم بوک‌اسمارت بسیار جذاب و فروتن بود، یک شخصیت اصلی دوست‌داشتنی را به تصویر می‌کشد که مخاطبان با او همراه می‌شوند، و تمام صحنه‌های آشپزخانه ممکن است تماشاگران را مشتاق کند تا وارد فیلم شوند و صندلی‌ای برای نشستن پیدا کنند. یک وینیِت زیبا وجود دارد که در آن تونی به بث توضیح می‌دهد که خانواده‌اش چگونه هفت ماهی سنتی را آماده می‌کنند، در حالی که تصاویر درخشان آنها را در حال پختن و غذای آماده شده نشان می‌دهند: بَکالا در سس گوجه‌فرنگی و سرخ‌شده به صورت توپ، ویتینگ در تابه چدنی با سیر و فلفل قرمز، سملت و کالاماری و میگو و صدف و مارماهی. (اگر بعد از دیدن این صحنه‌ها دهانتان آب نیفتاد، احتمالاً درست قبل از تماشا غذا خورده‌اید.) اما با وجود جذابیت‌های فیلم، داستان عاشقانه کمی کسل‌کننده است، زیرا هرگز بث را به‌درستی نمی‌شناسیم: او یک نماد و جایزه است، نه یک شخصیت. بث در فیلم حضور دارد تا به تونی بگوید که نقاشی‌هایش چقدر خوب و عالی هستند و به او انگیزه‌ای برای تلاش و آرزو کردن بدهد. اگر فیلم «هفت ماهی» می‌توانست شخصیت اصلی زن خود را به همان اندازه که پختن ماهی را به تصویر می‌کشد، با عشق به تصویر بکشد، این فیلم می‌توانست به‌طور کامل موفق باشد. اما در حال حاضر، این فیلم شیرین و دوست‌داشتنی است، اما کمی سطحی و بی‌مایه به نظر می‌رسد، مانند یک شیرینی تعطیلات که در دهان آب می‌شود و سپس محو می‌گردد.