گروه ناجورها در خیابان شمالی

وقتی وزیر هیل (ادوارد هرمن) کارش را در کلیسای خیابان شمالی شروع می‌کند، یکی از اولین تصمیماتش اشتباه است: مسئولیت صندوق اضطراری کلیسا را به یکی از اعضای کلیسا می‌سپارد که شوهرش همه آن را روی یک اسب شرط‌بندی می‌کند. وقتی هیل تلاش می‌کند پول را پس بگیرد، متوجه می‌شود که شهر پر از گروه‌های قماربازی است و پلیس هم در این قضیه دست دارد. سپس دو نفر از وزارت خزانه‌داری آمریکا می‌آیند و امیدوارند هیل به آنها کمک کند تا با ارتباطات درست در شهر، این گروه را متلاشی کنند. هیل از خانه‌ای به خانه دیگر می‌رود و نمی‌تواند کسی را وادار به آمدن کند، و این به او ایده می‌دهد که هیچ‌کس شک نخواهد کرد که خانم‌های محترم کلیسا که هر روز داوطلبانه کار می‌کنند، در حال تحقیق هستند. آنها کمی بیش از حد مشتاق به کمک هستند و با ضبط صوت‌های جاسازی‌شده شرط‌بندی می‌کنند و در خیابان‌ها به دنبال خلافکاران می‌روند. اشتباهات زیادی رخ می‌دهد که در نهایت قماربازان تصمیم می‌گیرند مقابله کنند، و این باعث می‌شود که خانم‌های کلیسا در معرض خطر قرار بگیرند و شغل وزیر هیل به خطر بیفتد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کمدی‌های دیوانه‌وار صحبت کنند. کدام یک را ترجیح می‌دهید؟ کمدی‌های قدیمی‌تر چگونه با کمدی‌های امروزی متفاوت هستند؟ و چه شباهت‌هایی با هم دارند؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد «بانوان زنگوله‌وار» صحبت کنند. آیا چنین اصطلاحاتی برای شما توهین‌آمیز است یا فکر می‌کنید فقط به‌شدت قدیمی و خنده‌دار هستند؟ یا شاید کمی از هر دو؟ چگونه این موضوع نشان‌دهنده تغییراتی است که از دهه ۷۰ میلادی تاکنون رخ داده است؟

والدین باید بدانند که این کمدی ملایم و دیوانه‌وار محصول ۱۹۷۹ پر است از تعقیب و گریزهای احمقانه با ماشین، یک انفجار که در آن کسی آسیب نمی‌بیند، و همین. بی‌کفایتی برخی از خانم‌های کلیسا که به صورت کلیشه‌ای به کارآگاه تبدیل می‌شوند، بیشتر خنده‌ها را ایجاد می‌کند؛ همه‌اش خنده‌دار و بی‌آزار است مگر وقتی که مردان آنها را «دینگ-ا-لینگ دیمز» و «برودهای احمق» صدا می‌کنند. برای اینکه در جریان فیلم‌های بیشتر از این دست قرار بگیرید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

نورث اونو ایریگولارز ۹۸ دقیقه کمدی سبک و سرگرم‌کننده است. دو دقیقه انفجار کلیسا و وزیر هیل که از خودش می‌پرسد، بعد دوباره به داستان برمی‌گردیم. صحنه تعقیب و تصادف ماشین در پایان، ماشین‌های غول‌پیکر دهه ۷۰ را به هم می‌ریزد، اما به هیچ وجه به سطح بلوز برادرز نمی‌رسد. بازیگران این فیلم احتمالاً بهترین بخش آن هستند، هرچند که فرصت زیادی برای نمایش استعدادشان به آن‌ها داده نشده است. کلوریس لیچمن و باربارا هریس به‌خصوص خنده‌دار هستند.این یکی از آن کمدی‌هایی است که شاید شما را به تامل و لذت بردن از ۱۵ دقیقه در تلویزیون وادار کند، اما چیزی نیست که بینندگان به‌طور فعال برای لذت بردن کامل از کمدی آن را جستجو کنند. به عبارت دیگر، این تلاش دیزنی در دهه ۷۰ فراموش‌شدنی است، اما چند خنده را به ارمغان می‌آورد.