بچه

یک مادر مجرد، با مواجهه با بزرگ کردن فرزند نوزادش به تنهایی، تصمیم می‌گیرد او را در صندوق عقب یک اتومبیل لوکس رها کند، با این تصور که در مراقبت دیگران زندگی بهتری خواهد داشت. اما وقتی ماشین توسط دو تبهکار دزدیده می‌شود و بچه را در گوشه‌ای از خیابان رها می‌کنند، کودک بار دیگر رها می‌شود، و زندگی‌ای را آغاز می‌کند که مادرش هرگز تصور نمی‌کرد. این بار ولگرد (چارلی چاپلین) است که کودک (با بازی جکی کوگن در آن زمان) را پیدا می‌کند، و وقتی نمی‌تواند کسی را برای تحویل بچه پیدا کند، او را به عنوان فرزند خود قبول می‌کند. پنج سال بعد، این دو یک جفت پدر و پسر قابل تایید با پیوندی جدانشدنی هستند، اما وقتی خبر می‌رسد که ولگرد پدر واقعی بچه نیست، زندگی مشترک آنها در معرض خطر قرار می‌گیرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت ولگرد به عنوان یک پدر صحبت کنند – او چه کار درستی انجام می‌دهد و چه کار اشتباهی؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند جنبه‌های سبکی فیلم را مورد بحث قرار دهند. چه تفاوت‌های عمده‌ای بین فیلم‌سازی در روزهای اولیه هالیوود و فیلم‌سازی امروز وجود دارد؟ نظر شما در مورد فیلم‌های صامت چیست؟ آیا فیلم‌های صامت چیزی دارند که فیلم‌های «گفتاری» ندارند؟
• به نظر شما آیا روش زندگی ولگرد اخلاقی است و آیا او اخلاقیات خاصی دارد؟ به عنوان یک فرد خارجی، چگونه با سایر اعضای جامعه ارتباط برقرار می‌کند؟
• چگونه خشونت در فیلم به کار رفته است؟ نظر شما در مورد ترکیب آن با طنز چیست؟

والدین باید بدانند که فیلم بچه، اولین فیلم بلند چارلی چاپلین است، یک فیلم صامت از سال 1921. این فیلم، اپیزود دیگری از زندگی شخصیت مشهور او، ولگرد، را روایت می‌کند که این بار یک نوزاد رها شده پیدا می‌کند و تصمیم می‌گیرد به عنوان فرزند خودش بزرگش کند. این فیلم حاوی خشونت فراوان است که به عنوان ابزاری برای طنز فیزیکی و کمدی چاپلین به کار رفته است -- مشت‌های زیادی پرتاب می‌شوند، اشیاء برای آسیب رساندن به دیگران استفاده می‌شوند و درگیری‌ها و تعقیب و گریزها به دنبال آن رخ می‌دهند. با این حال، همه این عناصر در رسیدن به هدف خود که خنداندن تماشاگران است، موفق هستند و ماهیت اغراق‌آمیز این درگیری‌ها، آن‌ها را احمقانه و خنده‌دار نشان می‌دهد، نه ترسناک یا واقع‌گرایانه. در زیر کمدی فیلم، قطعاً برخی عناصر موضوعی جدی‌تر در کار هستند -- به طور قابل توجهی، یک کودک که به صورت تروماتیک از والدینش جدا می‌شود. در این مورد، عنوان افتتاحیه فیلم صحت دارد: «تصویری با لبخند -- و شاید، یک اشک». به دلیل صامت بودن فیلم، ممکن است برای کودکانی که قادر به درک نبود دیالوگ نیستند، جذابیتی نداشته باشد. اما برای کسانی که می‌توانند از کار چاپلین قدردانی کنند -- و قطعاً چیزهای زیادی برای قدردانی وجود دارد -- این فیلم واقعاً قطعه‌ای از تاریخ است، نگاهی به روزهای گذشته، به همراه -- البته -- خنده‌های فراوان. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در عصر مدرن دوبله و نمای نزدیک، رسانه‌های بی‌صدا نگاهی تازه به فیلم‌سازی ارائه می‌دهند و تماشاگرانی که مایل به امتحان چیزهای جدید هستند، پاداش کامل دریافت خواهند کرد. لبه فیزیکی طنز چپلینی به اجرای تمام بدن متکی است و در حالی که او و هم‌بازی‌هایش تلاش می‌کنند بدون گفتگو داستانی را روایت کنند، سبک حاصل نوعی اصالت را به دست می‌آورد که با صدا تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد. در این نماهای تمام بدن، چابکی چپلینی نیز به نمایش گذاشته می‌شود، در حالی که مشت‌ها را می‌گیرد و از روی بام‌ها بالا می‌رود، لطافت او تقریباً شگفت‌انگیز است. اما تقریباً در سایه شوخی‌هایی که تولید می‌کند، نادیده گرفته می‌شود، بله، سال‌ها بعد، طنز خام چپلینی هنوز خیلی خنده‌دار است. اشتباه نیست اگر بگوییم این عناصر در هر فیلمی که چپلینی ساخته وجود دارد، اما این مشکلی نیست، در واقع، خوشامد است. در اینجا جادوی سبک چپلینی و اطمینان از این که ولگرد همچنان سال‌ها تماشاگران را سرگرم خواهد کرد، نهفته است.برای بسیاری، زیر سؤال بردن کیفیت یک فیلم چاپلین تقریباً خنده‌دار به نظر می‌رسد. تاریخ خود گواه این موضوع است: شخصیت نمادین ولگرد، که تلاش‌های عجیب و غریب او برای ادغام خود در جامعه باعث خنده و گریه بینندگان برای دهه‌ها شده است، خود را به عنوان یکی از تصاویر ماندگار در تاریخ هالیوود تثبیت کرده است. و او در فیلم بچه نیز استثنا نیست. حتی در اولین حضور بلندمدت خود، چاپلین (که نویسندگی، کارگردانی، تهیه‌کنندگی، بازیگری و ساخت موسیقی فیلم را بر عهده داشت) به نظر می‌رسد از صفحه نمایش با شخصیت دوست‌داشتنی و بزرگ‌تر از زندگی خود می‌پرد. ولگرد، در حالی که با مشکلات واقعی روبرو می‌شود و اشتباهات بسیار انسانی مرتکب می‌شود، واقعاً موفق به فراتر رفتن از زمان می‌شود، و به ویژگی‌های جهانی عجیب و غریب و سادگی روح انسان صحبت می‌کند، و صداقت و صمیمیت نهفته فیلم درخشان است.