روزهای تاریک در شهر میمون‌ها

آنچه که شبکه تلویزیونی Animal Planet برای سنجاب‌های خارپشت و لمورها انجام داد، اکنون در تلاش است تا با میمون‌های ماکاک در جنگل‌های سریلانکا انجام دهد. این مجموعه که با تصاویری از پروژه نخستی‌سانان اسمیتسونین تدوین شده، به نام روزهای تاریک در شهر میمون‌ها، در واقع یک سریال درام است که به صورت گرافیکی و به سبک رمان‌های مصور، حول محور کشمکش‌های قدرت بی‌امان درون و میان چهار قبیله میمون روایت می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهداف این مجموعه گفتگو کنند. آیا هدف آن آموزش و آگاه‌سازی است یا شوک و سرگرمی؟ یا هر دو؟ آیا تدوین تصاویر میمون‌ها به روشی که یک روایت را شکل می‌دهد، به درک بهتر بینندگان از حیوانات کمک می‌کند یا آن را دشوارتر می‌سازد؟ چرا؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد استفاده از انیمیشن به عنوان بخشی از مستند بحث کنند. آیا این روش به روایت دقیق‌تر داستان کمک می‌کند یا آن را مبهم‌تر می‌سازد؟

والدین باید بدانند که این مجموعه، یک مجموعه سرگرم‌کننده و دوستانه از سیاره حیوانات نیست. میمون‌های این مجموعه مهربان و شاد نیستند، بلکه بسیار بدجنس و خشن هستند و راوی با دادن شخصیت و انگیزه به آنها، بدجنس‌تر به نظر می‌رسند. آنها دائماً با هم می‌جنگند و گاهی تا حد مرگ. این رفتارها در طبیعت طبیعی است اما می‌تواند بسیار شدید و گاهی خونین باشد. گرافیک‌های متحرک نیز شامل خون‌پاشی هستند. در نهایت، نوجوانان و کودکان بزرگ‌تر می‌توانند با این نگاه به جنبه تاریک طبیعت کنار بیایند، اما برای کودکان کوچک بسیار ترسناک و شدید است.

سبک کتاب‌مصور این نمایش به‌شدت در خلق فضایی تاریک و اندوهگین مؤثر است و جان ریس-دیویس (بازیگر نقش گیملی در فیلم‌های ارباب حلقه‌ها) روایت اغراق‌شده و بسیار انسان‌انگارانه را با چنان اشتیاقی ارائه می‌دهد که گویی ویلیام شاتنر با لهجه بریتانیایی است. حس می‌کنید این میمون‌ها واقعا موجودات کوچک بدذاتی هستند — از سیستم طبقاتی آزاردهنده‌شان تا نزاع‌های مداومشان.اما روایت واقعا به این موضوع نمی‌پردازد که وقتی چنین اتفاقاتی در طبیعت رخ می‌دهد، به این دلیل است که به عنوان یک مکانیسم بقا تکامل یافته‌اند. به طور کلی، مانند بسیاری از مجموعه‌های مستند واقع‌گرایانه، بر روی درگیری‌ها تأکید می‌شود و درگیری‌های زیادی وجود دارد.