آلیتا: فرشته جنگ

در فیلم آلیتا: فرشته جنگ، در قرن بیست و ششم، جهان بر اثر حادثه‌ای به نام "سقوط" ویران شده است. دکتر دایسون ایدو (کریستف والتس) در یک گورستان ماشین‌ها به دنبال قطعات یدکی می‌گردد و یک دختر سایبورگ با مغزی سالم پیدا می‌کند. او این دختر را به آزمایشگاه خود می‌برد و بدن جدیدی به او می‌دهد و نام او را "آلیتا" (روسا سالازار) می‌گذارد. آلیتا بلافاصله به پسری به نام هوگو (کین جانسون) و همچنین ورزشی خشن به نام موتوربال علاقه‌مند می‌شود. هوگو به طور مخفیانه برای یک تاجر فاسد به نام وکتور (ماهرشالا علی) کار می‌کند و در ازای خرابکاری در مسابقات حرفه‌ای موتوربال پول دریافت می‌کند. هوگو امیدوار است که پول کافی برای رفتن به شهر آرمانی زالم جمع کند. وقتی آلیتا شروع به کشف گذشته خود می‌کند و متوجه توانایی‌های مبارزه خود می‌شود، در یک آزمون موتوربال شرکت می‌کند. اما شخص شروری به نام نووا دستور قتل او را داده است. آیا آلیتا می‌تواند در حالی که یک ارتش از سایبورگ‌های مهاجم را دفع می‌کند، روز را نجات دهد؟

• خانواده‌ها می‌توانند درباره خشونت موجود در فیلم «آلیتا: فرشته جنگ» صحبت کنند. آیا این واقعیت که خشونت فیلم نسبتا بدون خونریزی و غیرواقعی است، تأثیری بر تأثیر آن دارد؟ چرا یا چرا نه؟
• آیا آلیتا به عنوان یک موجود بی‌جنسیتی به تصویر کشیده شده است؟ آیا او جنسیتی شده یا ابژه‌ای است؟ چه نوع تصویر بدنی نمایندگی شده است؟
• جاذبه ژانر پسا-آخرالزمانی در چیست؟ چه چیزی به ما می‌آموزد؟ آیا فکر می‌کنید این فیلم سعی دارد تا به بینندگان درس خاصی بدهد یا آنها را از چیزی برحذر دارد؟
• این فیلم چه نکته‌ای در مورد طبقات اجتماعی بیان می‌کند؟ آیا قرار است طبقات اجتماعی متفاوت و جدا از هم باشند؟ چه چیزی مانع از آن می‌شود که مردم با یکدیگر سهیم شوند؟
• آیا فکر می‌کنید این فیلم نمونه‌ای خوب از توانمندسازی زنان است؟ آیا قدرت و آزادی شخصیت اصلی، هزینه‌ای هم دارد؟ آیا روابط میان شخصیت‌ها سالم و صادقانه است؟

والدین باید بدانند که فیلم «آلیتا: فرشته جنگ» یک فیلم اکشن علمی-تخیلی پسا-آخرالزمانی درباره یک سایبورگ نوجوان به نام آلیتا (روزا سالازار) است که دوباره زنده شده است. انتظار می‌رود که خشونت و مبارزه زیادی در فیلم وجود داشته باشد، از جمله کتک زدن، چاقو زدن، بریدن، مرگ و خون (هم خون قرمز انسان و هم خون آبی سایبورگ). شخصیت‌های زن، از جمله آلیتا، جنسیت‌زدگی و شیءانگاری می‌شوند، گاهی به شیوه‌ای آزاردهنده. در فیلم کمی معاشقه و بوسیدن بین آلیتا و یک مرد جوان وجود دارد. الفاظ فیلم شامل یک بار استفاده از کلمه "لعنتی" و استفاده گاه‌به‌گاه از کلماتی مانند "کثافت" و "پیس" است. یک شخصیت فرعی در چند صحنه ویسکی می‌نوشد، یک مرد جوان از نوشیدن زیاد می‌گوید و یک شخصیت فرعی دیگر سیگار می‌کشد. این فیلم که توسط جیمز کامرون نوشته شده، توسط رابرت رودریگز کارگردانی شده و بر اساس مانگایی از یوکیتو کیشیرو ساخته شده است، برای طرفداران این سبک، یک شاهکار تضمین‌شده است، اما ممکن است برای دیگران بی‌روح و بیش از حد وابسته به جلوه‌های ویژه به نظر برسد.

این فیلم علمی-تخیلی که عظمت و بزرگی‌اش یادآور جگرنات است، به‌صورت مکانیکی کلیشه‌های بی‌شماری از این ژانر را تکرار می‌کند و در عین حال، با انبوهی از جلوه‌های ویژه، دیالوگ‌های بد و شخصیت‌های کسل‌کننده و بی‌روح دست‌وپنجه نرم می‌کند. فیلم «آلیتا: فرشته جنگ» که جیمز کامرون آن را به‌طور مشترک نوشته و رابرت رودریگز کارگردانش بوده، گم‌شده در حباب خودش به نظر می‌رسد؛ گویی از دنیای واقعی، احساسات واقعی و فیلم‌های مشابهی که در دنیای واقعی منتشر شده‌اند (مانند الیسیوم، شبح درون پوسته، والریان و شهر هزار سیاره، ردی پلیر وان، موتور انجینز و غیره) بی‌خبر است. کمتر به نظر می‌رسد که شخصیت‌ها در این فیلم تصمیم می‌گیرند و بیشتر به نظر می‌رسد که از طریق یک برنامه کامپیوتری خودکار هل داده می‌شوند. این فیلم جلوه‌های ویژه پیشرفته‌ای دارد، اما این جلوه‌ها کافی نیستند تا آلیتا را از یک جلوه ویژه صرف خارج کنند و به یک شخصیت واقعی تبدیلش کنند.شخصیت‌های دیگر انسانی نیستند تا انعکاسی از انسانیت ادعایی او باشند. شاید بدتر از آن، به شکلی آزاردهنده جنسیتی شده است، کمی شبیه ربات مشهور ماریا در فیلم متروپولیس فریتز لانگ، اما ترسناک‌تر. به‌طور کلی، فیلم آلیتا: فرشته جنگ به نظر می‌رسد که تقریباً هیچ حرفی برای گفتن ندارد. حتی دنیای پسا-آخرالزمانی آن نیز به نظر نمی‌رسد که هشداری برای بشریت درباره چیز خاصی باشد. کارگردانی رودریگز، البته توانمند است و صحنه‌های اکشن به خوبی اجرا شده‌اند (به جز صحنه‌های بیش از حد بازیگران که از میان جمعیت عبور می‌کنند و هنروران را کنار می‌زنند)، اما این پروژه واقعاً چیزی بیشتر از یک نمایش پرزرق‌وبرق خالی، پر سر و صدا، بی‌روح و مبهم ناخوشایند نیست.