این پاپ است.

این برنامه به دنبال درک تاریخ موسیقی محبوب از دهه ۱۹۵۰ تا به امروز است، یک عنصر موسیقی در هر بار. هر قسمت نگاهی دارد به دوره‌ای متفاوت از موسیقی محبوب، از جامعه ترانه‌سرایان دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ در ساختمان بریل تا فراگیری اتوتیون در آهنگ‌های امروزی. این مجموعه نگاهی دارد به هر دو جنبه هنری و تجاری ساخت آهنگ‌هایی که به شدت محبوب هستند، خواه راک، آر اند بی، کانتری، یا همه آن‌ها در یک زمان.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موسیقی پاپ صحبت کنند. چه نوع موسیقی پاپی گوش می‌کنید؟ چه چیزی باعث می‌شود چیزی «پاپ» باشد؟ آیا تعریف شما از پاپ بعد از دیدن این برنامه تغییر کرده است؟ چرا، یا چرا نه؟
• در قسمت یا قسمت‌هایی که تماشا کردید، چگونه این هنرمندان مشهور شدند؟ چه چیزی در موسیقی وجود داشت که آن را برای طیف وسیعی از مخاطبان جذاب می‌کرد؟ آیا هنوز هم محبوب هستند؟ چرا، یا چرا نه؟
• چگونه کسب و کار موسیقی بر هنر تاثیر می گذارد؟ چگونه تجارت و کارآفرینی موسیقی پاپ را به جلو سوق داده است؟ چه معایبی در خلق موسیقی تحت تاثیر بازار وجود دارد؟

والدین باید بدانند که این مجموعه مستند، مجموعه‌ای آنتولوژی است که در هر قسمت به جنبه‌ای متفاوت از موسیقی پاپ می‌پردازد. برخی از قسمت‌ها بر روی یک گروه خاص تمرکز دارند، مانند Boyz II Men، یا یک جنبش، مانند پاپ سوئدی یا ترانه‌سرایان ساختمان بریل. برخی دیگر به فناوری (اتوتیون)، تجارت (کنسرت‌های جشنواره‌ای) یا ایده‌های بزرگتر (موسیقی اعتراضی) می‌پردازند. محتوا در هر قسمت متفاوت است، اما خشونت و محتوای جنسی معمولا فقط به عنوان بخشی از بیوگرافی شخصی یا در متن ترانه‌ها (مثلا در ترانه‌های "رهبر گروه" یا "عاشق تو خواهم شد") ظاهر می‌شوند. مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر در تصاویر آرشیوی مورد بحث قرار می‌گیرند یا نشان داده می‌شوند. الفاظ زشت ("فحش"، "کلمه رکیک"، "احمق") به طور منظم در سراسر مجموعه استفاده می‌شوند. قسمت‌ها معمولا بیشتر به صورت کلاژ هستند تا اینکه به طور عمیق به موضوع خود بپردازند. این مجموعه به نظر بیشتر برای بینندگان معمولی طراحی شده است تا طرفداران مشتاق موسیقی یا تاریخ موسیقی.

این مجموعه آنتولوژی موضوعات متنوعی را برای قسمت‌های خود انتخاب می‌کند و تنوع گسترده علایق و دوره‌های زمانی در این مستند، یکی از نقاط قوت آن است. یکی از جنبه‌های هیجان‌انگیز موسیقی پاپ، گستره بی‌پایان صداهای آن است، از گیتار تا سینتی‌سایزر و هارمونی‌های دو-ووپ و گاهی همه این‌ها در کنار هم. متاسفانه، مانند برخی از موسیقی‌های پاپ، این مجموعه گاهی فاقد عمق و محتوای کافی به نظر می‌رسد. قسمت‌ها هرگز به طور عمیق به موضوعات خود نمی‌پردازند، که این امر باعث می‌شود برای تماشای تفننی مناسب باشند اما ممکن است برای طرفداران سرسخت رضایت‌بخش نباشند.