شهر عجیب و غریب

در شهر عجیب و غریب آینده، خط فاصلی بین ثروتمندان بالای خط و مردم فقیر و در حال مبارزه زیر خط کشیده شده است. در هر طرف، شخصیت‌ها با انتظاراتی که جامعه بر آنها تحمیل می‌کند و همچنین با فناوری که قرار است نیازهای آنها را برآورده کند، دست و پنجه نرم می‌کنند. هر قسمت بر زندگی فردی متفاوت در شهر تمرکز می‌کند و حداقل یک چیز بلافاصله واضح است - هم بالای خط و هم زیر خط مشکلات زیادی وجود دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برخی از موضوعات مطرح‌شده در شهر عجیب صحبت کنند. این داستان‌ها چه چیزی در مورد نحوه استفاده جامعه ما از فناوری‌هایی مانند تلفن‌های هوشمند و شیفتگی مردم به رسانه‌های اجتماعی بیان می‌کنند؟ آیا سبک تاریک و طنزآمیز این نمایش به بیان این نکات کمک می‌کند؟ یا از آن‌ها دور می‌شود؟
• قسمت‌ها همه متفاوت هستند، اما بسیاری از آن‌ها حول موضوعات مشترکی می‌چرخند، مانند اینکه افراد خودخواه در نهایت آنچه را که شایسته آن هستند به دست می‌آورند، یا پاداش‌های غیرمنتظره انجام کار درست. آیا شخصیت‌ها مستحق مجازات‌های خود بودند؟ چرا یا چرا نه؟ در چنین شرایطی شما چه کاری انجام می‌دادید؟ هدف این نمایش چیست؟ آیا پیام‌های آن شبیه به آن‌هایی است که در مجموعه‌های علمی تخیلی دیگر دیده‌اید؟ یا متفاوت است؟
• چگونه شهر عجیب کنجکاوی را برمی‌انگیزد؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟

والدین باید بدانند که سریال عجیب‌شهر، مجموعه‌ای آنتولوژی درباره آینده‌ای پادآرمان‌شهری است که در آن ثروتمندان و کم‌درآمدها توسط یک مانع فیزیکی از هم جدا شده‌اند. محتوای بالغانه در هر قسمت متفاوت است، اما به‌طور کلی لحن آن سبک است، خشونت و صحنه‌های جنسی و زبانی ملایم‌تر شده‌اند. شخصیت‌ها روابط عاشقانه‌ای با یکدیگر دارند؛ انتظار بوسیدن همجنس و دگرجنس و همچنین صحنه‌های برهنه و روابط جنسی (مثلاً زوجی در تختخواب در حالی که پیراهن‌هایشان را درآورده‌اند، نفس نفس می‌زنند و درباره اتفاقی که افتاده صحبت می‌کنند) را داشته باشید. در برخی از قسمت‌ها، روابط جنسی می‌تواند محور اصلی داستان باشد، مانند قسمتی که در آن دانشجویان دانشگاه بیشتر با هم سکس مجازی دارند تا رابطه جنسی (اما باز هم، ما چیزی جز بوسیدن نمی‌بینیم). خشونت طنزی بامزه دارد، مانند زمانی که مردی به بازوی یک قلدر حمله می‌کند و بازویی که به وضوح مانکن است به صورت غیرطبیعی تاب می‌خورد. برخی از صحنه‌ها در بارها اتفاق می‌افتند و شخصیت‌ها در حال نوشیدن هستند (اما مست نمی‌شوند)، و اعتیاد (به نوشیدنی انرژی‌زا) در حداقل یک قسمت، به عنوان یک زیرداستان وجود دارد. برخی از شخصیت‌ها در صحنه‌های کوتاهی سیگار الکترونیکی می‌کشند. الفاظ زشت به ندرت استفاده می‌شوند: "s--t"، "hell"، "screw"، "pissing". ایده‌های جالب ممکن است کنجکاوی بیننده را برانگیزد و همچنین گفتگوها را به دنبال داشته باشد، و زنان و افراد رنگین‌پوست هم در پشت و جلوی دوربین نقش‌های قدرتمندی دارند.

تقریباً مثل یک کمیک بلک میرور، این مجموعه سرگرم‌کننده حرف‌های زیادی برای گفتن در مورد نحوه زندگی ما در عصر حاضر دارد، اما تماشای آن بسیار لذت‌بخش است و پیام‌های عمیق آن به راحتی منتقل می‌شوند. تیم نویسندگان و سازندگان سریال شهر عجیب (از جمله جوردن پیل) یک دنیای هیجان‌انگیز و غنی خلق کرده‌اند که ظاهری خیره‌کننده دارد - تضاد بین طبقات مرفه و محروم که در مرکز داستان قرار دارد، در اولین صحنه‌های سریال به وضوح نمایش داده می‌شود، جایی که طبقه بالا شبیه یک شهر مدرن و درخشان با نورهای نئون است و طبقه پایین شبیه یک محله فرسوده و فقیرنشین. این یک ابزار عالی برای تزریق تضاد طبقاتی به این داستان علمی تخیلی طنزآمیز است.البته، مثل همه مجموعه‌ها، بعضی از قسمت‌ها بهتر از بقیه هستند. مجموعه با «آن یکی» شروع می‌شود، با یک رمان عاشقانه غیرمعمول و سرگرم‌کننده بین اد اونیل و دیلن اوبراین که به طرز ماهرانه‌ای، از جمله الگوریتم‌های کامپیوتری، قرار ملاقات آنلاین، روان‌شناسی و علاقه دولت به ازدواج و تولید مثل، تمسخر می‌کند. قسمت بعدی «یک خانواده» که قطعاً یکی از عجیب‌ترین نقش‌های مایکل سرا است، ارتباط برقرار کردن با آن سخت‌تر است و بیشتر از احساسات قابل درک، از نظر نمایش و عجیب بودن ارائه می‌دهد. اما استعداد زیادی پشت دوربین (با کارگردانان محبوب مثل ایمی هکرلینگ و آدام برنشتاین از فارگو) و جلوی دوربین (ستارگان مهمان عجیب و غریب شامل لوآر بارتون، سارا گیلبرت و اکوافینا) کار می‌کنند، بینندگانی که از داستان‌های آینده‌نگرانه و دیستوپیایی لذت می‌برند، باید کاملاً درگیر شوند.