پینوکیو

پینوکیو که برای اولین بار در سال 1940 منتشر شد، داستان یک مرد خوش‌قلب و تنها به نام جپتو (با صدای کریستین روب) را روایت می‌کند که آرزو دارد عروسک چوبی که ساخته، تبدیل به یک پسر بچه واقعی شود. آرزوی او توسط یک پری (اِولین وِنابل) برآورده می‌شود اما تنها تا حدی؛ و حالا بر عهده خود پینوکیو (دیکی جونز) است که با شجاع بودن، راستگو بودن و فداکاری، تبدیل شدن به یک پسر بچه واقعی را تکمیل کند. پری برای کمک به او، جیمینی کریکت (کلیف ادواردز) را به عنوان "راهنمای او در مسیر درست" به پینوکیو می‌دهد. اما وقتی آن مسیر با وسوسه‌هایی مانند فرار از مدرسه و رفتن به جزیره لذت مواجه می‌شود، ماموریت پینوکیو برای تبدیل شدن به یک پسر بچه واقعی - و همچنین زندگی پدرش - در معرض خطر قرار می‌گیرد.

• اجازه دادن به وجدان برای هدایت"، چه به طور کلی و چه در داستان پینوکیو، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ چگونه می‌توانیم تفاوت میان درست و غلط را تشخیص دهیم و اگر نتوانستیم این تفاوت را تشخیص دهیم، چه باید بکنیم؟
• چگونه سیگار کشیدن و نوشیدن الکل در این فیلم به تصویر کشیده شده است و اگر این فیلم در زمان حال منتشر می‌شد، چه تفاوت‌هایی در این زمینه وجود داشت؟
• وقتی که پینوکیو برای اولین بار ربوده می‌شود، جیمی می‌خواهد به گپتو بگوید اما نگران این است که به عنوان یک "ناشیه" شناخته شود. تفاوت بین لو دادن و کمک کردن به دوست در خطر چیست؟
• چگونه شخصیت‌های داستان پینوکیو فروتنی، همدلی و درستکاری را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های اخلاقی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که پینوکیو یک کلاسیک دیزنی است که به راحتی آزمون زمان را برای یک درس زیبا و موثر درباره خطرات انجام کار اشتباه، حتی وقتی که می‌دانید کار اشتباهی است، پشت سر می‌گذارد. برخی از صحنه‌ها و تم‌ها ممکن است برای بینندگان جوان‌تر یا حساس‌تر شدید باشد، مانند زمانی که پینوکیو ربوده می‌شود و در قفس زندانی می‌شود، تهدید به نابودی می‌شود، نمی‌تواند پدرش را پیدا کند و تقریباً غرق می‌شود. دوست پینوکیو، لمپویک، او را به کشیدن سیگار معرفی می‌کند اما به خاطر آن مجازات می‌شود. بچه‌ها ممکن است از جزیره لذت، جایی که "پسرهای بد" به الاغ تبدیل می‌شوند و به معادن نمک فرستاده می‌شوند، ناراحت شوند. اما در کل این داستان اخلاقی یادآوری خوبی است از اهمیت گوش دادن به وجدان خود.

هفت دهه پس از انتشار اولیه آن، این پویانمایی کلاسیک دیزنی یادآور دوره‌ای است که ستاره‌های فیلم‌های پویانمایی، تصویرگران بودند، نه صداگذاران مشهور. در نسخه‌های جدیدتر، بازسازی دیجیتال رنگ‌های اصلی فیلم نیز انجام شده است، به عنوان مثال، صحنه‌هایی از انواع ساعت‌های کوکو که همزمان در کارگاه گپتو به صدا درمی‌آیند، خود دلیل کافی برای توصیه این فیلم است. موسیقی متن فیلم نیز شامل کلاسیک‌هایی مانند «وقتی ستاره‌ای را می‌بینید و برایش آرزویی می‌کنید» و «یک سوت کوچک بزن» است که هنوز برای خانواده‌ها آشنا و خاطره‌انگیز است.اما درس‌های پینوکیو نیز فراتر از زمان هستند: همان ویژگی‌های شجاعت، صداقت و فداکاری که پینوکیو را انسانی می‌کند، ویژگی‌هایی هستند که ما دوست داریم فرزندانمان در بزرگسالی داشته باشند. پیامدهای نادیده گرفتن وجدان به روشی نشان داده شده است که ممکن است برای کودکان ترسناک باشد: چگونه تسلیم شدن در برابر وسوسه‌های جزیره لذت منجر به جدایی از خانواده و از دست دادن کامل خود می‌شود. اگرچه حضور آرام‌بخش جیمی امید بینندگان را برای نجات پسر عروسکی زنده نگه می‌دارد، پینوکیو به عنوان تجربه اصلی ترساندن کودکان برای گروه سنی پایین‌تر عمل می‌کند.