دختران فوق‌العاده‌اند!

در کمپ راک اند رول، دختران گیتار می‌نوازند، ترانه‌ها را با میکروفون می‌خوانند و راهی برای ابراز وجود خود (از طریق موسیقی و سایر روش‌ها) در تنها یک هفته پیدا می‌کنند. این یک تمرین اعتماد به نفس است و تاثیرگذار. با دنبال کردن چند نفر از شرکت‌کنندگان کمپ، از جمله لورا، دختری کره‌ای با علاقه به متال دث که به دنبال ارتباط است، و میستی، فردی که در خانواده‌های جایگزین و زندگی گانگستری بزرگ شده است، فیلم مستند دخترانه راک! قدرت دگرگون‌کننده ساخت موسیقی را بررسی می‌کند. و نه هر نوع موسیقی، بلکه ژانرهایی مانند راک و متال که معمولا با جنس مخالف شناخته می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد احساس ناراحتی و سردرگمی شرکت‌کنندگان در اردو صحبت کنند. اردو چه کمکی به آن‌ها می‌کند؟ و به‌طور کلی، موسیقی چه تاثیری بر آن‌ها دارد؟ چه چیزی در موسیقی به دختران اجازه می‌دهد تا آزادانه احساسات خود را بیان کنند؟ آیا شرکت در این اردو باعث تغییر مثبت در آن‌ها می‌شود؟ اگر این‌طور است، چطور؟ آیا می‌توانید روش‌های دیگری را تصور کنید که رسانه‌ها بتوانند به کودکان (یا افراد به‌طور کلی) کمک کنند تا احساس بهتری نسبت به خودشان داشته باشند؟

والدین باید بدانند که این مستند الهام‌بخش، با وجود اینکه کامل نیست، پیامی قوی و مثبت در مورد تقویت اعتماد به نفس دختران جوان دارد. دختران در مرکز این مستند تلاش می‌کنند تا احساسات محرومیت خود را کنار بگذارند، و تمام بزرگسالانی که اطراف آن‌ها هستند، به‌ویژه زنان، بهترین تلاش خود را برای حمایت از آن‌ها می‌کنند. در این مستند، زبان نامناسب کمی وجود دارد (حداکثر کلمه‌ای مثل "احمق") و هیچ محتوای جنسی، مصرف الکل یا مواد مخدر وجود ندارد. با این حال، دختران گاهی به‌طور صریح در مورد احساسات غم‌انگیز و تاریک خود صحبت می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این مستند الهام‌بخش، روشنگر و گاهی بسیار تکان‌دهنده است و هر دختری که تاکنون در توانایی‌هایش تردید داشته یا آرزوی احساس تعلق داشته است، باید آن را ببیند. (و چه کسی نداشته است؟) تماشای چالش‌های اجتماعی شرکت‌کنندگان در اردو با شجاعتی که بسیاری از دختران برای پنهان کردن ترس از طرد شدن به نمایش می‌گذارند، هم مایوس‌کننده است و هم روشنگر. در میان تصاویر اردو، آمارهایی وجود دارد که هم تکان‌دهنده است و هم آگاه‌کننده؛ به عنوان مثال، در موزیک ویدیوها تنها ۲۲ درصد از هنرمندان زن هستند و احتمال اینکه آنها پنج برابر بیشتر از مردان لباس‌های آشکار (یا بهتر بگویم، تقریبا بدون لباس) بپوشند، وجود دارد.دختران راک! قطعا پیامی دارد. و پیامی خوب است، اما شاید بینندگان نیازی به این همه تاکید نداشته باشند. این تاکید بیش از حد از لذت کلی می‌کاهد -- فیلم‌سازان آرن جانسون و شین کینگ می‌توانستند از سبک ظریف اما سبک‌سرانه سازندگان ماد هات بالروم بهره ببرند. با این حال، ما هر زمان این را به پف‌وف‌های سطحی معمول ترجیح می‌دهیم. وقتی دختران در پایان به روی صحنه می‌آیند، ما آماده راک هستیم.