حیات در سیاره ما

در زندگی بر روی سیاره ما، زمین شکل می‌گیرد و مراحل مبارزه را پشت سر می‌گذارد. توده‌های خشکی از فوران‌های گدازه‌ای به وجود می‌آیند، ابرها در آسمان پدیدار می‌شوند و ناپدید می‌گردند، و آب‌ها آرام می‌گیرند تا اقیانوس‌ها را شکل دهند. میلیاردها سال پیش، اولین نشانه‌های حیات از اقیانوس‌ها پدیدار شدند، و از آن زمان، حیات برای تسلط بر جهان در تلاش بوده است. سلسله‌های «تبارها» ظهور و سقوط داشته‌اند. کدام یک در طولانی‌ترین مدت دوام خواهند آورد؟ انسان‌ها در تصویر جهانی کجا قرار می‌گیرند؟

• چگونه کنجکاوی می‌تواند کسی را به تماشای برنامه‌ای مانند زندگی در سیاره ما ترغیب کند؟ اگر برنامه‌ای موضوعی را شامل شود که برایتان جالب باشد، آیا کنجکاو می‌شوید تا بیشتر بدانید؟
• چگونه کار گروهی در میان حیوانات در این نمایش، پیشرفت‌های تکاملی را نشان می‌دهد؟ چه موجوداتی به حال خود رها شده‌اند؟
• استقامت می‌تواند به موجودات در بقا کمک کند، در حالی که تسلیم شدن می‌تواند به زوال منجر شود. چه دستاوردی را مدیون استقامت خود هستید؟

زندگی بر روی سیاره ما، با روایت مورگان فریمن، سفری به گذشته و آغاز حیات بر روی زمین است، و در این میان به توضیح قوانین حیات می‌پردازد. این قوانین بر اساس تفسیر تکامل و سازگاری بنا شده‌اند، اما به گونه‌ای ارائه می‌شوند که گویی حقیقت مطلق هستند. و با صدای قدرتمند و الهام‌بخش فریمن، کودکان ممکن است فکر کنند که انقراض و سلطه جهانی، تنها اهداف زندگی هستند. تهدید، آسیب، صداهای ترسناک جویدن، موسیقی وهم‌آور، و افکت‌های نورانی چشمک‌زن ممکن است بینندگان حساس را بترساند. انتظار بیان جملاتی مانند: انقراض جهانی بود، او به جهانی سازگار شده که بهترین دفاع در آن حمله است، و دریاها و سرزمین‌های بایر جهانی، دوره‌های باران بی‌پایان، برای توصیف تاریخ و تکامل طبیعت وجود دارد. برخی از جلوه‌های بصری کامپیوتری بسیار عالی هستند، به طوری که تشخیص تصاویر واقعی از تصاویر کامپیوتری دشوار است. نبردهای خشن و خونین بین موجودات و مثال‌هایی از شکارگری غالب هستند. از نقاط قوت شخصیت‌ها می‌توان به استقامت و کنجکاوی اشاره کرد.

پارک ژوراسیک با دیوید اتنبرو ملاقات می‌کند در این تلاش گسترده و پر از جلوه‌های ویژه کامپیوتری برای روایت تاریخ تکامل زمین. زمین در مستند زندگی روی سیاره ما (با تهیه‌کنندگی استیون اسپیلبرگ) به میدان جنگ تبدیل شده و بازنده‌های بزرگ آن کسانی هستند که به تماشای مستند طبیعت علاقه دارند، نه درام‌های جلوه‌های ویژه‌ای که در اینجا به نمایش درمی‌آیند.آیا فریب دادن مخاطب است که تصاویر کامپیوتری را با تصاویر دنیای طبیعی ترکیب کنیم و آن را به عنوان تاریخ ارائه دهیم؟ چگونه مخاطب می‌تواند تشخیص دهد که چه چیزی واقعی است و چه چیزی ساخته ذهن؟ جادوی فیلم‌هایی مانند پارک ژوراسیک در داستانی است که به واقعیت می‌ماند. این مجموعه تلاش می‌کند واقعیت را به داستان تبدیل کند و مرزهای صداقت مستند را مخدوش می‌کند. مخاطبان حساس می‌توانند این مجموعه را نادیده بگیرند، چرا که مستندهای طبیعت باشکوه‌تری وجود دارد. والدین شاید بخواهند به فرزندان خود یادآوری کنند که این مجموعه نمایشی از داستان‌پردازی درباره طبیعت است و دیدگاه‌هایی درباره اصول دنیای طبیعی را به تصویر می‌کشد.