«نه روز»

«در نُه روز، در خانه‌ای که گویی در میان هیچ‌کجا قرار دارد، ویل (وینستون دوک) مجموعه‌ای از تلویزیون‌ها را تماشا می‌کند و پیشرفت زنی به نام آماندا و همچنین تراژدی او را زیر نظر دارد. به‌زودی ویل میزبان چند بازدیدکننده است: مایک (دیوید ریسدال)، الکساندر (تونی هیل)، کین (بیل اسکارشگورد)، ماریا (آریانا اورتیز)، آن (پری اسمیت) و بعداً اما (زازی بیتز). بینندگان متوجه می‌شوند که این‌ها روح‌هایی هستند که هنوز به دنیا نیامده‌اند و ویل ماموریت دارد تا از میان آن‌ها، کسانی را انتخاب کند که شانس تولد را به دست آورند. روح دیگری به نام کیو (بندیکت وانگ) در آنجا حضور دارد و به ویل کمک می‌کند. با حذف شدن نامزدهای احتمالی، ویل تلاش می‌کند تا "تجربیات" و "یادگارهایی" برای آن‌ها خلق کند. اما وقتی ویل به دو نامزد نهایی می‌رسد، مشخص می‌شود که وسواس او نسبت به آماندا، قضاوتش را تحت تأثیر قرار داده است. آیا او می‌تواند انتخاب درستی انجام دهد؟»

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محتوای خشونت‌آمیز فیلم «نه روز» صحبت کنند. این صحنه‌ها چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ آیا شوکه‌کننده بود؟ فیلم برای ایجاد این تاثیر چه چیزی را نشان داد و چه چیزی را نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• «مهم‌ترین نکته‌ای که از این فیلم می‌توان آموخت چیست؟ چگونه می‌توان زندگی خود را به‌طور موثرتری ارزشمند دانست؟»
• «چرا ویل خودش را مقصر مرگ آماندا می‌داند؟ آیا تا به حال خودتان را به خاطر اتفاقی که تقصیر شما نبوده سرزنش کرده‌اید؟»
• آیا در این فیلم، نمایش‌های مثبت و متنوعی از شخصیت‌ها را مشاهده کردید؟ نظرتان در مورد کلیشه‌ها چیست؟

«والدین باید بدانند که "نه روز" یک فیلم فانتزی/درام زیبا و اسرارآمیز است که در مورد یک ایستگاه متافیزیکی می‌باشد، جایی که مردی به نام ویل (وینستون دوک، بازیگر فیلم "پلنگ سیاه") یک روح را برای اعطای زندگی انتخاب می‌کند. زبان بزرگترین مسئله است، با استفاده از کلمات "لعنتی"، "م***"، "احمق"، "لعنتی"، "عصبانی" و "ا***". همچنین تصاویر خشونت‌آمیزی وجود دارد، از جمله اسلحه و تیراندازی، زخم‌های خونین مختصر، کودکی که مورد آزار قرار می‌گیرد (و سپس با پرتاب سنگ تلافی می‌کند)، فردی که در تصادف رانندگی کشته می‌شود، یک یادداشت خودکشی، و مثال‌های مختلف از گفتگوهای ناراحت‌کننده، خشونت‌آمیز یا زننده ("تجاوز"، "قتل"، "استفراغ"، "مدفوع"، و غیره). همچنین گفتگوهای مرتبط با مسائل جنسی و یک بوسه در مراسم عروسی وجود دارد. شخصیت‌ها نوشیدنی الکلی مصرف می‌کنند، و علاوه بر گفتگویی در مورد راننده‌ای مست، نوشیدنی‌های الکلی در کنار شام سرو می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.»

«این فیلم فانتزی وجودگرا، با زیبایی و مینیمالیسم خود، قدرتش را نه تنها از بازیگرانش، بلکه از خودداری در پاسخ به سوالات و توضیح دادن به مخاطب می‌گیرد. این فیلم در رازآلود بودن انسانیت غرق می‌شود. اولین فیلم بلند ادسون اودا، نویسنده و کارگردان، با صحنه‌ای ساده و قدرتمند آغاز می‌شود: خانه‌ای معمولی که گویی در میان هیچ‌کجا قرار دارد. شخصیت‌ها گاهی از خانه دور می‌شوند و زمین به نظر بی‌نهایت ادامه دارد. احساس می‌شود که این ایستگاه راه‌آهن، شاید در مرکز جهان، منزوی است. ویل (چه نامی بهتر از این برای کسی که مسئول انتخاب زندگی است؟) هرگز توضیح نمی‌دهد که چرا این سوالات را می‌پرسد و دائماً تأکید می‌کند که پاسخی "غلط" وجود ندارد.»«اما به جای ناامیدی، این موضوع همواره جذاب و هیجان‌انگیز است. شخصیت‌های دیگر، مانند ما، در تلاش هستند تا شرایط را درک کنند و دقیقاً بدانند چه باید بگویند یا انجام دهند، اما پاسخی درست وجود ندارد. همه آن‌ها دوست‌داشتنی و مناسب به نظر می‌رسند، بنابراین انتخاب‌های ویل، بار دیگر، تصادفی و سلیقه‌ای به نظر می‌رسند. تنها چیزی که در فیلم "نه روز" قطعی است، احساس گناه ویل در مورد سرنوشت انتخابش، آماندا، است و این احساس گناه با سایر عناصر فیلم در تضاد است. وقتی او به درک نهایی خود می‌رسد و شعری از والت ویتمن را با شور و شوق می‌خواند، تأثیر عمیقی بر بیننده می‌گذارد. بار سنگینی از دوش برداشته می‌شود و زندگی پر از امید و امکانات به نظر می‌رسد. این فیلم زیبا، در حالی که در راز و رمز پوشیده شده است، همچنین مملو از امید و قدردانی برای تمام نعمت‌هایی است که داریم.»