سرود ملی دختر

با جینین استنج در نقش راوی داستان خودش، فیلم مستند دختر سرود ملی، زندگی جینین، متولد نیویورک، را دنبال می‌کند. او در کودکی رؤیای خواننده شدن داشت. در نهایت، وقتی متوجه شد که هدفش برای ستاره شدن در موسیقی دست‌نیافتنی است، به گفته خودش تحت تأثیر مادر میهن‌پرستش، در خواندن سرود «پرچم پرستاره» تخصص پیدا کرد. او با تجدید نظر در انتخاب‌هایش، یک برنامه بازاریابی برای احیای مجدد حرفه موسیقی‌اش و همزمان «بازگرداندن» آن طراحی کرد، که شامل مأموریتی ناگهانی برای خواندن سرود در تمام ۵۰ ایالت بود. در طول مسیر، او نام دامنه «دختر سرود ملی» را ثبت کرد و ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۴ را به عنوان مهلت اتمام مأموریتش تعیین کرد، در حالی که به طور اتفاقی متوجه شده بود که این تاریخ، دویستمین سالگرد سرود است. این تور او را به یک تورنمنت بسکتبال دبیرستانی با الاغ، بازی‌های بیسبال سه‌گانه، رویدادهای NASCAR، چادرهای نمایشگاه خودرو و یک شهر معدنی در آیداهو که خود را «مرکز جهان» می‌نامد، برد. با مشهورتر شدن مأموریت، خبرنگاران از او پرسیدند که چه چیزی او را به این کار واداشته است؛ در پاسخ، او میهن‌پرستی و خدمت به کشور را تشویق کرد، به ویژه آن‌هایی که توسط ارتش آمریکا نشان داده شده است. او گفت: «من این کار را برای قهرمانانی انجام دادم که همه چیز را برای کشورمان فدا می‌کنند.» در بیشتر فیلم فقط یک یا دو عبارت از سرود شنیده می‌شود، اما فیلم با اتاقی پر از صداهایی به پایان می‌رسد که به صدای استنج می‌پیوندند و یک بند کامل و شورانگیز را می‌خوانند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مفهوم میهن‌دوستی صحبت کنند. چه روش‌ها و راه‌های مختلفی وجود دارد که آمریکایی‌ها بتوانند از طریق آن به کشورشان خدمت کنند و میهن‌دوستی خود را نشان دهند؟ در فیلم دختر سرود ملی، میهن‌دوستی را در چه صحنه‌هایی مشاهده کردید؟
• ویژگی‌های قابل تحسین فرهنگ و تاریخ آمریکا چیست؟ چه جنبه‌هایی از ایالات متحده را می‌خواهید بهبود ببخشید؟
• سرود ملی آمریکا برای شما چه مفهومی دارد؟ به نظر شما فیلم چگونه می‌توانست بهتر ما را در مورد مفهوم این سرود آگاه کند؟

والدین باید بدانند که دختر سرود ملی داستان جینین استنج، زنی حدوداً ۳۰ ساله را روایت می‌کند که در سال ۲۰۱۴، آرزوی دو ساله خود را برای خواندن سرود ملی در تمام ۵۰ ایالت، با هزینه شخصی خود محقق کرد. این رویداد با جشن دویستمین سالگرد سرود به اوج خود رسید. استنج زمانی این پروژه را آغاز کرد که حرفه او به عنوان خواننده به خوبی پیش نرفت، بنابراین اگرچه فیلم ظاهراً میهن‌پرستی و فداکاری نیروهای مسلح ما را ستایش می‌کند، اما تمرکز اصلی بر استنج است که برای تکمیل وظیفه‌ای طراحی شده است که دست‌کم تا حدی برای بهره‌برداری از شهرت عمومی همراه آن در نظر گرفته شده است. نباید استنج را با مدیسون بائز ۹ ساله اشتباه گرفت، که در برخی از اخبار به عنوان "دختر سرود" شناخته می‌شود و در مقابل جمعیت ۵۰ هزار نفری در یک بازی بیسبال داجرز اجرا کرده است. مرگ چند تن از اعضای نیروهای نظامی نیز ذکر شده است، همانطور که خانواده‌های ستاره طلایی. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در حالی که لحظات سرود ملی دختر الهام‌بخش است، فیلم در نهایت ناامیدکننده است. موضوعی که می‌توانست تاثیرگذار و ارزشمند باشد، در عوض مانند یک ویدیوی ۷۶ دقیقه‌ای از بهترین لحظات یک خواننده‌ی مشتاق به نظر می‌رسد که به طور زننده‌ای از میهن‌پرستی به عنوان بهانه‌ای برای خودنمایی استفاده می‌کند. مخاطب منتظر می‌ماند تا استینج چیزی عمیق‌تر بگوید که نشان‌دهنده‌ی درک عمیق‌تر او از فداکاری‌ای باشد که ظاهراً قدردان آن است. وقتی مصاحبه‌کنندگان از او می‌پرسند که چرا به این کارزار روی آورده است، او با کلیشه‌ها پاسخ می‌دهد. ۱. «باید احترام باشد.» ۲. «این یک آهنگ شگفت‌انگیز است.» ۳. «چون من واقعاً آمریکا را دوست دارم و عاشق آن چیزی هستم که سرود ملی نشان می‌دهد. این فقط یک آهنگ نیست. آهنگ ماست.» در شهر کانزاس، او به ۱۱ سپتامبر اشاره می‌کند و به یاد می‌آورد که در آن روز در سال ۲۰۰۱ به منهتن نرفته است و به همین دلیل سال‌ها بعد توانسته در شهر کانزاس باشد و بخواند. او اضافه می‌کند: «سرود ملی باعث می‌شود در مورد این چیزها فکر کنید.»اما این فیلم به شدت فاقد تفکر است. یازده شلیک به سرِ استرانجِ دوست‌داشتنی — خجالتی، مصمم، سرزنده، اغواگر — به صورت پیاپی در صفحه نمایش به نمایش گذاشته می‌شود تا به ما چه چیزی را بگوید؟ او و کارگردان جفرسون مور می‌توانستند از این زمان نمایش برای بازدید از سربازان زخمی در هر یک از ۵۰ ایالت استفاده کنند، یا برای ترویج سازمان‌های حیاتی و دلسوز بسیاری که به سربازان کمک می‌کنند. (او از عملیات قدردانی حمایت می‌کند، که بسته‌های مراقبت را به همراه یادداشت‌های دست‌نویس از شهروندان عادی برای سربازان اعزام‌شده ارسال می‌کند.) استرانج در برخی مواقع جذاب و دلربا است و به طور کلی صادق به نظر می‌رسد، اما وقتی که او از دشواری‌های برنامه‌های سفرش و ضربه‌ای که این پروژه به حساب بانکی‌اش وارد کرد، صحبت می‌کند، بی‌توجهی او در تضاد با موانعی است که سربازانی که ظاهراً او از آن‌ها قدردانی می‌کند، هر روزه در حین محافظت از کشورمان با آن مواجه هستند.