سال آخر

در سال آخر، باراک اوباما، رئیس‌جمهور، و تیم سیاست خارجی او تلاش می‌کنند تا چند هدف دیگر را محقق کنند و چند بحران دیگر را پیش از پایان دوره هشت ساله ریاست جمهوری او حل کنند. جان کری، وزیر امور خارجه، سامانتا پاور، سفیر سازمان ملل، و بن رودز، معاون مشاور امنیت ملی، در سراسر جهان سفر می‌کنند و جلسات دیپلماتیک برگزار می‌کنند تا به حل مشکلات کمک کنند و به‌خصوص سعی می‌کنند راهی برای کاهش بحران در سوریه پیدا کنند. در حالی که سال ۲۰۱۶ به پایان می‌رسد، زمان محدودی برای انجام تمام کارهایی که می‌خواهند انجام دهند، باقی مانده است. و سپس انتخابات نوامبر فرا می‌رسد و نتیجه‌ای غیرمنتظره به همراه دارد. اعضای تیم ممکن است بهترین کاری را که می‌توانستند انجام داده باشند، اما با آینده‌ای نامشخص روبرو هستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام نهایی فیلم سال آخر صحبت کنند. میراث اوباما چیست؟ آیا دستاوردهای او تاثیری ماندگار داشته‌اند؟
• اگر نتیجه انتخابات ۲۰۱۶ متفاوت بود، فکر می‌کنید این فیلم چگونه متفاوت می‌بود (یا متفاوت به نظر می‌رسید)؟
• آیا این فیلم خدمت در سمت‌های دولتی را به عنوان یک شغل ارزشمند نشان می‌دهد؟ آیا زنان نقش‌های مهمی دارند؟ آیا این افراد الگو هستند؟
• چه چیزهایی در مورد دولت آمریکا از این فیلم یاد گرفتید؟
• در پایان فیلم چه حسی داشتید؟ چرا؟

والدین باید بدانند که سال آخر مستندی است که تیم سیاست خارجی رئیس‌جمهور باراک اوباما را دنبال می‌کند و تلاش آن‌ها را برای به پایان رساندن هرچه بیشتر مسائل معلق قبل از پایان دوره هشت ساله او به تصویر می‌کشد. طرفداران اوباما آن را فیلمی افشاگرانه اما دشوار خواهند یافت (بیشتر از اینکه حس دستاورد به بیننده بدهد، واقعیت تلخی را به نمایش می‌گذارد)، و منتقدان او احتمالاً اصلاً توجهی به آن نخواهند کرد. انتظار تصاویری کوتاه اما ناراحت‌کننده از هیروشیما پس از بمباران‌های هسته‌ای جنگ جهانی دوم، بحث در مورد بحران سوریه و برخی موقعیت‌های پرتنش و استرس‌زا را داشته باشید. زبان فیلم شامل استفاده‌های تک‌واژه‌ای از کلمات فحش، احمق و لعنتی است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم مستند گرگ بارکر، فیلم‌ساز، هم پرتره‌ای الهام‌بخش از یک رهبر آمریکایی است و هم بررسی واقعیت‌های تکان‌دهنده (بسته به سیاست‌های شما، البته). با دسترسی بی‌سابقه به تیم سیاست خارجی اوباما در سال ۲۰۱۶، سال آخر با پیام‌های دیپلماسی و امید آغاز می‌شود، در حالی که تیم رئیس‌جمهور تلاش می‌کند تا راه‌های صلح‌آمیز و بشردوستانه‌ای برای ارتباط با دیگران و جستجوی راه‌حل‌ها پیدا کند. اما، همان‌طور که رودز در یکی از صحنه‌ها توضیح می‌دهد، آن‌ها نمی‌توانستند «رشد استبداد و ملی‌گرایی» را پیش‌بینی کنند.دوربین بارکر به فضاهای بسیار شخصی نفوذ می‌کند، به‌خصوص وقتی صحبت از رودز و پاور است، هر دو به نظر می‌رسد که از امتیاز انجام کارشان، احساس غرور و تاثر می‌کنند. آنها با حجم زیاد کار و زمان اندک دست و پنجه نرم می‌کنند، و فیلم به‌طور موثری انسانیت پشت وظیفه را به تصویر می‌کشد. مصاحبه‌های کوتاه با کری و خود اوباما نیز متفکرانه و تلخ و شیرین است. با این حال، در پایان فیلم، بینندگانی که از اوباما حمایت می‌کردند، احتمالاً فیلم را بسیار خردکننده و غم‌انگیز خواهند یافت. و بینندگانی که مخالف او بودند؟ احتمالاً اصلاً علاقه‌ای به تماشای فیلم نخواهند داشت.