ایموردکای

در iMORDECAI، بازنشستگی مرد هشتاد ساله‌ای به نام مردخای (جود هیرش) را بی‌قرار کرده است. او با مجموعه‌ای از پروژه‌ها پسرش ماروین (شان آستین) و همسرش ولا (کارول کین) را آزار می‌دهد. وقتی مردخای یک گوشی هوشمند دریافت می‌کند، بازمانده هولوکاست به این موضوع آگاه می‌شود که چقدر چیزها در مورد فناوری، میامی و خودش وجود دارد که باید بیاموزد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه شخصیت‌های این بازی استقامت و پشتکار را به نمایش می‌گذارند. چرا این یک مهارت مهم در زندگی است؟
• فیلمسازان از چه ابزارهایی برای انتقال وحشت‌های هولوکاست استفاده می‌کنند؟ چه مزیتی دارد؟ چرا مهم است که داستان بازماندگان گفته شود؟
• این فیلم توسط یک پسر در مورد والدینش ساخته شده و بر روی یک اتفاق واقعی، هرچند کوچک، در زندگی تمرکز دارد: او پدرش را به زور و با التماس به فروشگاه برد تا تلفن جدیدی بخرد، و وقتی به فروشگاه برگشت، همه کارمندان جوان دور او جمع شده بودند و از داستان‌هایش می‌خندیدند. اگر فیلمی در مورد خانواده‌ات بسازی، موضوع اصلی آن چه خواهد بود؟
• آیا در این فیلم سیگار کشیدن را جذاب نشان می‌دهند؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چرا فکر می‌کنید عنوان فیلم iMordecai انتخاب شده است؟ آیا در مورد استفاده از فناوری بیانیه‌ای دارد؟

والدین باید بدانند که iMordecai یک کمدی میامی است در مورد مردی که والدینش از بازماندگان هولوکاست هستند. این فیلم که توسط تولیدکننده سیگار ماروین سامل نوشته و کارگردانی شده، داستان زندگی اوست و ادای احترامی است به والدینش. این موضوع به همراه بازی‌های فوق‌العالی جاد هیرش و کارول کین، اصالت را به فیلم می‌آورد، با فرهنگ یهودی که در هر کلمه و عمل مُردخای (هیرش) و ولا (کین) بافته شده است. فیلم بر اهمیت بازماندگان هولوکاست در به اشتراک گذاشتن داستان‌هایشان تأکید می‌کند تا تاریخ هرگز تکرار نشود. تراژدی خانواده مُردخای در سراسر فیلم به صورت تکه‌تکه روایت می‌شود؛ این موضوع با یک انیمیشن دوستانه و تمیز به تصویر کشیده شده است که ممکن است مطالب دشوار را برای بینندگان جوان‌تر یا حساس‌تر آسان‌تر هضم کند. محتوای احساسی دیگر، مانند تشخیص زوال عقل، به لطف عناصر کمدی فیلم سبک‌تر است. محتوای مبهم شامل مُردخای است که با خوشحالی در یک مهمانی جوانان یک سیگار حشیش را می‌پذیرد و می‌کشد، سیگار کشیدن زیاد و زبان تند (فحش و ناسزا و غیره). برای اینکه در مورد فیلم‌های بیشتری مانند این فیلم در جریان باشید، می‌توانید برای ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

مالک سابق شرکت سیگار، ماروین سامل، که اکنون به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی روی آورده است، در این فیلم تحسین‌برانگیز، ادای احترامی به والدین خود می‌کند. در حالی که فیلمنامه ایموردکی فقط قابل قبول است، بازی‌های هیرش و کین سطح فیلم را ارتقا می‌دهند. هر کسی که در میامی زندگی کرده است، می‌تواند به دقت شخصیت‌ها و دیالوگ‌ها شهادت دهد (و با وجود تصاویر زیبا از شهر، این فیلم تا حدودی مانند یک راهنمای سفر نیز عمل می‌کند). و برای کسانی که در میامی زندگی نکرده‌اند، شواهد در اعتبارات پایانی فیلم است، که مردخای سامل واقعی را نشان می‌دهد. هیرش و کین، که در مجموعه تلویزیونی تاکسی در دهه 1970 نیز با هم همکاری داشتند، جزئیات شخصیت‌های خود را به طور چشمگیری به تصویر می‌کشند، در حالی که آستین هر پسر یا دختر بالغی را به نمایش می‌گذارد که عشق او به والدینش با ناامیدی‌اش برابری می‌کند. سامل نشان می‌دهد که حتی پس از فاجعه‌ای غیرقابل توصیف، زندگی و حتی طنز وجود دارد و زندگی می‌تواند برای کسانی که آماده لذت بردن از آن هستند، ادامه داشته باشد.سامل با استفاده از انیمیشنی مناسب برای نوجوانان، به بازگویی تجربیات وحشتناک مردخای در جنگ جهانی دوم (که منجر به فرستاده شدن خانواده‌اش به اردوگاه کار اجباری شد) می‌پردازد. نتیجه فیلمی است که ممکن است به بینندگان جوان‌تر در درک اتفاقاتی که در هولوکاست رخ داد، کمک کند. در عین حال، سامل اثبات می‌کند که همه والدین و کودکان گاهی اوقات یکدیگر را دیوانه می‌کنند، اما چیزی که همیشه ثابت است، عشق است.