رژه پنگوئن‌ها

سفر سالانه پنگوئن‌های امپراتور در مستند «سفر پنگوئن‌ها» به تصویر کشیده شده است. اگرچه دما به ۸۰ درجه زیر صفر می‌رسد، این پرندگان بدون پرواز با حرکت آهسته از تندرا عبور می‌کنند، راه می‌روند و گاهی روی شکم‌شان روی برف سر می‌خورند و حدود ۷۰ مایل را از ساحل تا یک دشت داخلی طی می‌کنند. در آنجا جفت‌گیری می‌کنند، تخم‌ها را در بدن خود پرورش می‌دهند و تخم‌گذاری می‌کنند، سپس نرها از تخم‌ها محافظت می‌کنند در حالی که ماده‌ها به سمت دریا می‌روند تا ماهی بخورند و از شیر‌های دریایی گرسنه دوری کنند. سپس ماده‌ها به دشت بازمی‌گردند، جایی که جفت‌ها دوباره با هم متحد می‌شوند و جوجه‌های کوچک و پشمالوی دوست‌داشتنی را تا زمانی که بتوانند به سمت ساحل راه بروند، پرورش می‌دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد «انسان‌سازی» پنگوئن‌ها در فیلم «راهپیمایی پنگوئن‌ها» گفتگو کنند، جایی که احساسات آنها از جمله حس فقدان، ترس و آرزوها به تصویر کشیده می‌شود. چگونه فیلم، جفت‌های پنگوئن را به‌عنوان زوج‌های عاشقانه نشان می‌دهد؟ چگونه فیلم حس تعلق به جامعه و آینده را در پنگوئن‌ها ترسیم می‌کند؟ چگونه پنگوئن‌ها می‌توانند به‌عنوان سوژه‌های مستند، حتی بدون تلاش برای انسان‌انگاری احساساتشان، مورد توجه قرار گیرند؟
• چه نقشی را روایت در برجسته‌سازی عناصر بصری مستند ایفا می‌کند؟ اگر روایتی وجود نداشت چه می‌شد؟
• دربارهٔ پنگوئن‌های امپراتور چه چیزی جدیدی از تماشای این فیلم یاد گرفتید؟
• راهپیمایی پنگوئن‌ها چگونه استقامت را ترویج می‌دهد؟ چرا این یک قدرت شخصیت مهم است؟

پنگوئن‌ها در راهپیمایی، جفت‌گیری و مرگ تصاویری شگفت‌انگیز اما گاهی ناراحت‌کننده را به نمایش می‌گذارند. مورگان فریمن در نقش راوی، پنگوئن‌ها را در سفر سالانه‌شان از سواحل قطب جنوب همراهی می‌کند. برخی از پنگوئن‌ها در طول مسیر می‌میرند، برخی در زمستان طولانی در حالی که برای محافظت از ماده‌های باردار و سپس تخم‌ها و بچه‌ها به هم می‌چسبند، یخ می‌زنند و برخی دیگر توسط شکارچیان کشته می‌شوند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این مستند الهام‌بخش و چشم‌نواز، برای خانواده‌هایی با کودکانی که به اندازه‌ی کافی بزرگ هستند تا با خطر مواجه شوند، مناسب است. باورکردنی نیست که این سفر سالانه برای یافتن جفت و تشکیل خانواده، قرن‌هاست که ادامه دارد و پنگوئن‌ها این سفر خطرناک را کاملاً از روی غریزه انجام می‌دهند. این حیوانات والدین فوق‌العاده متعهدی هستند؛ کاش همه‌ی انسان‌ها این‌قدر به فرزندانشان متعهد بودند.نسخه فرانسوی زبان فیلم مستند «راهپیمایی پنگوئن‌ها» به کارگردانی لوک ژاکه، به گفته منابع، صداهایی را به پنگوئن‌های مختلف اختصاص داده است که شادی و غم را به زیبایی بیان می‌کنند. در نسخه آمریکایی، مورگان فریمن راوی فیلم است و گاهی اوقات لحن فیلم اندکی دراماتیک می‌شود. این فیلم داستانی از بقا و زندگی در برابر مرگ و همچنین داستانی درباره عشق است. در این فیلم، پنگوئن‌ها را در حال تحمل سختی‌های فراوان می‌بینید، گاهی جذاب و گاهی دست و پا چلفتی به نظر می‌رسند و حتی در مواقعی که گردن‌هایشان را به سمت یکدیگر خم می‌کنند یا نوک‌هایشان را به آرامی به هم می‌زنند، بسیار باوقار و جذاب به نظر می‌رسند. این فیلم، روشی فوق‌العاده برای آشنا کردن کودکان بزرگ‌تر با مستندها است؛ هرچند که ممکن است این ژانر، به نظر خشک و خسته‌کننده بیاید، اما این مستند جذاب و گیرا، اصلا خسته‌کننده نیست.