ماجراهای رن و استیمپی

در اوج محبوبیت اوایل دهه ۹۰، نمایش «رن و استیمپی» یک برنامه تلویزیونی پیشگام بود که انیمیشن‌های خشن، عملکرد و مایعات بدن، سرهای له شده، مغزهای بیرون زده، و علاقه‌مندی به جنبه‌های بحث‌برانگیز جنسیت، به ویژه همجنس‌گرایی (که در اینجا خیلی جذاب به تصویر کشیده نشده) را به نمایش می‌گذاشت. این برنامه قبل از «ساوت پارک» پخش می‌شد و شباهت‌های زیادی با نمایش محبوب «ایچی و اسکرچی» بارت سیمپسون داشت. هرگز زیبا نبود، اما جذاب و اغلب خنده‌دار بود. می‌توان این قسمت‌های اولیه و کاملاً بالغ را در دی‌وی‌دی پیدا کرد، اما نیکتونز اکنون تکرار نسخه‌ای از این نمایش را پخش می‌کند که تا حدودی خنثی شده است و شامل قسمت‌های اصلی کمتر توهین‌آمیز و قسمت‌هایی است که بعداً بدون حضور خالق آن، جان کریسفالوسی، ساخته شده‌اند. (تکامل این نمایش را می‌توان در انیمیشن آن دید که از حالت عمداً خشن به انیمیشنی صیقل‌خورده‌تر و مناسب اسباب‌بازی‌های نرم تبدیل شده است.)

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد روندهایی که این مجموعه آغاز کرد (یا حداقل از آن خبر داد) و به شکل‌گیری فضای رسانه‌ای کنونی کمک کرد، صحبت کنند؛ فضایی که محدودیت‌های بسیار کمتری نسبت به گذشته دارد. آیا تاثیر این نمایش (ساوت پارک) مثبت بود یا منفی (به طور قابل بحث، ساوت پارک) و چه تاثیری بر بقیه جامعه داشته است؟ آیا جامعه به دلیل عادت ما به تماشای موجودات انیمیشنی در حال مدفوع کردن در تلویزیون، متفاوت شده است؟

والدین باید بدانند که این نمایش چندین بار بازسازی شده است، از جمله چند قسمت «گمشده» که در سال ۲۰۰۳ با عنوان «رن و استیمپی: کارتون مهمانی بزرگسالان» پخش شد. اگرچه سری اصلی (که هنوز در شبکه‌های تلویزیونی پخش می‌شود و بر روی دی‌وی‌دی در دسترس است) نسبت به آن نسخه ملایم‌تر است و قطعاً برای دانش‌آموزان دبستانی و نوجوانان بازاریابی شده است، اما بین اشاره‌های مکرر به همجنس‌گرایی شخصیت‌های اصلی و سوءاستفاده مداوم آنها از یکدیگر، واقعاً برای نوجوانان و جوانان بزرگ‌تر مناسب‌تر است. علاوه بر این، این نمایش - که در سال ۱۹۹۱ برای اولین بار پخش شد - با تمایل خود به نادیده گرفتن کنوانسیون‌های اجتماعی از طریق نمایش عملکردهای بدنی و افزودن مقدار قابل توجهی خشونت به خشونت کارتونی خود، پیشگام بود. قسمت‌هایی که در نیکتونز پخش می‌شود معمولاً نسخه‌ای کمی ملایم‌تر ارائه می‌دهند، اما باز هم برای کودکان مناسب نیستند.

هرچند فرمت آن چیست، رن و استامپی هنوز برای کودکان جوان خیلی تند و بزرگسالانه است. نوجوانان ممکن است از طنز کثیف و تلاش گاه‌به‌گاه آن در طنز اجتماعی لذت ببرند، اما دیدگاه یک‌بار شوک‌آور رن و استامپی در مورد کارتون‌های کلاسیک اکنون قدیمی است. این کار انجام شده و بهتر هم انجام شده است.