لیمبو

در لیمبو، عمر (با بازی امیر المصری)، یک نوازنده جوان و مستعد و پناهنده سوری، باید در یک جزیره دورافتاده اسکاتلندی منتظر بماند تا بفهمد آیا درخواست پناهندگی‌اش به بریتانیا پذیرفته می‌شود یا خیر. عمر که با پناهندگانی از سراسر جهان زندگی می‌کند، در حالی که روزمرگی وضعیتش آشکار می‌شود، شروع به پرسش از تصمیمش برای ترک خانواده‌اش می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد وضعیت عمر در برزخ صحبت کنند. چگونه تجربه او را توصیف می‌کنید؟ اگر شما عمر بودید، چه احساسی داشتید؟
• برخی از الفاظ نژادپرستانه به کار رفته در فیلم را مورد بحث قرار دهید. آیا استفاده مکرر از این الفاظ در موقعیت‌های کمدی، آن را کمتر تکان دهنده می‌کند؟ اگر چنین است، چرا؟
• درباره دلایل ترک کشور توسط پناهجویان صحبت کنید. دلایل این سفرهای اغلب خطرناک چیست؟ آیا خودتان پناهجو هستید، یا پناهجویی را می‌شناسید؟ تجربه عمر در مقایسه با دیگران چگونه است؟

والدین باید بدانند که لیمبو یک درام بریتانیایی فوق‌العاده با لحظات کمدی است، اما همچنین شامل زبان نژادپرستانه و برخی صحنه‌های ناراحت‌کننده می‌شود. عمر (امیر المصری) یکی از گروهی از پناهندگان است - همه مردان مجرد - که در جزیره‌ای دورافتاده در اسکاتلند اسکان داده شده‌اند در حالی که منتظر هستند تا ببینند آیا به آنها پناهندگی در بریتانیا اعطا شده است یا خیر. ناامیدی وضعیت مردان با لحظاتی که باعث خنده بلند می‌شود، کاهش می‌یابد، اغلب به لطف دوست و هم‌پناهنده عمر، فرهاد (ویکاش بهای)، که همچنان خوش‌بین و تشویق‌کننده باقی می‌ماند. پناهندگان با واکنش‌های متفاوتی از سوی محلی‌ها مواجه می‌شوند. نگاه‌های کنجکاو و زبان نژادپرستانه در سراسر فیلم رایج است، اگرچه فیلم این موضوع را بیشتر به عنوان نادانی به تصویر می‌کشد تا هر چیز شرورانه‌ای. نشان داده می‌شود که برخی از اهالی محلی مهربان‌تر هستند، اما حتی آنها از زبان نژادپرستانه استفاده می‌کنند، مانند اصطلاح عامیانه بریتانیایی "پاکی". همچنین گاهی اوقات فحاشی شامل انواعی از "ف--ک"، "شیت" و "بالز" وجود دارد. تعداد زیادی ارجاع به جنگ و کشته شدن افراد وجود دارد. در یک صحنه شوک‌آور و غیرمنتظره، شخصیتی در یک مزرعه یخ‌زده پیدا می‌شود. شخصیت‌ها اغلب سیگار می‌کشند، به‌ویژه فرهاد که به ندرت بدون سیگار دیده می‌شود. بیشتر فیلم به زبان انگلیسی است، اما زمانی که عمر به عربی صحبت می‌کند، زیرنویس انگلیسی نمایش داده می‌شود. این فیلم نگاهی تازه به زندگی پناهندگان است که به ندرت در رسانه‌ها یا روی صفحه نمایش روایت یا به تصویر کشیده می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

نوشته و کارگردانی شده توسط بن شاروک در دومین فیلم بلندش، این فیلم فوق‌العاده بریتانیایی، که در جزیره‌ای دورافتاده در اسکاتلند اتفاق می‌افتد، فیلمی است پر از تضاد. لیمبو هم درباره انزوا است و هم درباره جامعه. هم غم‌انگیز است و هم خنده‌دار. هم تیره است و هم امیدوارانه. به طریقی، این موقعیت‌های متضاد در دو نیمه فیلم خلاصه می‌شوند. نیمه اول فیلم پر است از لحظات کمدی در حالی که موقعیت عجیب و غریب پناهجویان در حال رخ دادن است. اما در نیمه دوم، و پس از یک تراژدی غیرمنتظره، حال و هوای فیلم بسیار تغییر می‌کند و یکنواختی و کسالت احساس‌شده توسط عمر و هم‌قطارانش بر فیلم حاکم می‌شود، در حالی که منتظرند تا یک نهاد بی‌نام و نشان به آن‌ها بگوید که می‌توانند در کشور بمانند یا نه.تغییر در تاکتیک‌های احساسی به جای اینکه غیرطبیعی به نظر برسد، طبیعی و هماهنگ با احساسات خود عمر است. با گذشت هر روز و بعد از تماس تلفنی دیگری با خانواده‌اش که اکنون در ترکیه زندگی می‌کنند، عمر شروع به تردید در مورد تصمیمش برای ترک کشورش می‌کند و اشتیاق کمی که داشت به تدریج از بین می‌رود. همه چیز تاریکی و بدبختی نیست. فرهاد (ویکاش بهای)، هم‌اتاقی پناهنده و طرفدار فردی مرکوری، لحظات خنده‌دار و طنزآمیزی را به همراه زوج عجیب و غریب هلگا (سیدسه بابت کنودسن) و بوریس (کنت کالارد) که اطمینان می‌دهند مردان برای ادغام در جامعه غربی "آماده" هستند، به وجود می‌آورد. صحنه افتتاحیه‌ای که هلگا و بوریس به مردان نشان می‌دهند که چگونه در یک کلوپ شبانه با زنان رفتار کنند، بسیار خنده‌دار است. داستانی که اغلب در اخبار به تصویر کشیده می‌شود، لیمبو عنصری انسانی و ناشنیده را به زندگی واقعی یک پناهنده اضافه می‌کند.