این کار را به نیسی بسپارید

برنامهٔ واقعی منحصر به فردی با نام «به نیسی بسپارید» با بازی بازیگر و کمدین نیسی نش، که در آن او به دنبال راه‌هایی برای نزدیک‌تر کردن خانواده‌اش به هم است. شش ماه پس از ازدواج با مهندس مکانیک جی تاکر، نیسی می‌خواهد با کمک به فرزندانش در سن نوجوانی، دومینیک، دونیل و دیا، خانواده‌ای ایده‌آل داشته باشد و آن‌ها را به پدرخوانده‌شان نزدیک‌تر کند. او همچنین می‌خواهد به پسرخوانده‌اش رومالیس، که به عنوان فرزند تک‌فرزند بزرگ شده، کمک کند تا با این خانوادهٔ شلوغ کنار بیاید. خانم مارگارت، مادر نیسی، که در بزرگ کردن نوه‌هایش کمک می‌کند و همیشه بخشی از پویایی خانواده است، به این ماجرا اضافه می‌شود. از مجبور کردن خانواده به رفتن به دیسکو اسکیت تا تلاش‌های رادیکال برای بهبود عادات غذایی جمعی خانواده، نیسی هرگز دست از فکر کردن به راه‌هایی برای الهام بخشیدن به خانواده برای نزدیک‌تر شدن و خوشحال بودن برنمی‌دارد. برنامه‌هایش همیشه آن‌طور که انتظار دارد پیش نمی‌رود، اما در نهایت، به نوعی همه چیز درست می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خانواده‌های ترکیبی صحبت کنند. چقدر سخت است که اعضای دو خانواده را دور هم جمع کنیم تا یک خانواده جدید و واحد ایجاد شود؟ چالش‌های آن کدامند؟ رسانه‌ها در طول سال‌ها چگونه خانواده‌های ترکیبی را به تصویر کشیده‌اند؟
• آیا فکر می‌کنید این برنامه نمایشی، تصویری واقعی از تجربه خانوادگی آنها را ارائه می‌دهد؟ یا فقط نسخه‌ای طنزآمیز از آن را به نمایش می‌گذارد تا برنامه‌ای سرگرم‌کننده خلق کند؟
• چگونه خانواده‌های آفریقایی-آمریکایی در رسانه‌ها به تصویر کشیده می‌شوند؟ چه تصاویری از مردان و زنان آفریقایی-آمریکایی در اخبار می‌بینیم؟ چگونه این تصاویر رسانه‌ای با واقعیت مطابقت دارند؟

والدین باید بدانند که این مجموعه واقع‌گرایانه ملایم حاوی پیام‌های مثبتی در مورد خانواده است. انتظار برخی کنایه‌های جنسی وجود دارد که از سر کودکان جوان می‌گذرد، همچنین چند اشاره به سینه و بارداری نوجوانان. تهدیدهای انضباطی به شوخی به کتک زدن اشاره می‌کنند.

این مجموعه که فرمت مستند و کمدی را با هم ترکیب می‌کند، نگاهی طنزآمیز و کنجکاوانه به تعاملات اعضای یک خانواده جدید ارائه می‌دهد. هر قسمت با پیروی از یک خط داستانی خاص تولید می‌شود، اما شامل لحظات فراوانی است که به نظر می‌رسد خودجوش و بدون برنامه‌ریزی هستند و حس واقع‌گرایی را به بیننده القا می‌کنند.هیو می‌تواند سرگرم‌کننده باشد و بچه‌هایش هم با شوخ‌طبعی خشکشان شما را به خنده می‌اندازند. این نمایش سرگرم‌کننده و شاد است، اما در کل پیام قوی و مثبتی در مورد روابط مثبت و اهمیت خانواده می‌دهد.