رتبهٔ دبیرستان من

این مستند به دنبال تعدادی از دانش‌آموزان سال‌های آخر دبیرستان است که با فشارهای روزافزون برای ورود به بهترین دانشگاه‌ها، کسب بالاترین نمرات و رتبه‌بندی‌ها در دبیرستان، و تصمیم‌گیری در مورد آینده خود مواجه هستند. وقتی کووید مدارس را تعطیل می‌کند، از جمله موزیکالی که روی آن کار می‌کردند، زندگی دانش‌آموزان به‌طور چشمگیری تغییر می‌کند. اما فرآیند ثبت‌نام در دانشگاه‌ها همچنان ادامه دارد و مستند این فرآیند و دوران پس از فارغ‌التحصیلی را دنبال می‌کند. نوجوانان حاضر در مستند از پیشینه‌ها و مناطق مختلف ایالات متحده هستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موضوع موزیکال نمایش داده شده در ابتدای فیلم «رتبه‌بندی دبیرستان من» صحبت کنند. چه چیزی باعث احساس استرس شدید در دانش‌آموزان می‌شود؟ آیا تا به حال این احساس را داشته‌اید و چگونه با آن کنار آمدید؟
• دانشجویان از پیشینه‌های بسیار متنوعی می‌آیند. با کدامیک بیشترین همدلی را داشتید؟ زندگی چه کسی بیشترین شباهت را با زندگی شما دارد؟
• نظر شما در مورد تحصیلات دانشگاهی چیست؟ آیا تمایل دارید به دانشگاه بروید؟ آیا شهرت و اعتبار دانشگاه برای شما مهم است؟

والدین باید بدانند که مستند «رتبه‌بندی دبیرستان من» به استرس‌ها و رویاهای جوانان امروزی می‌پردازد. این مستند، زندگی نوجوانان سه دبیرستان را دنبال می‌کند که در حال آماده‌سازی یک نمایش موزیکال در مورد استرس‌های دبیرستان هستند، اما به دلیل همه‌گیری در سال 2020، مانند سایر جنبه‌های زندگی، متوقف می‌شود. این نوجوانان به نظر کاملاً بر روی موزیکال و سپس ورود به بهترین کالج ممکن متمرکز هستند. آنها سخت‌کوش، صادق و بااستعداد به نظر می‌رسند. نام مدارس ذکر شده و به خودکشی نوجوانان به دلیل اضطراب و افسردگی ناشی از استرس موفقیت اشاره شده است. همچنین به فقر و سوء مصرف مواد مخدر در جوامع و همچنین اعتراضات جنبش جان سیاه‌پوستان مهم است در پی مرگ جورج فلوید به دست پلیس (و در یک مورد، تظاهرات متقابل با مردان مسلح به تفنگ AR-15) اشاره شده است. الفاظی مانند «لعنتی»، «لعنتی»، «دوزخ» و «خراب کردن» در فیلم وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

تاثیر کووید بر دانش‌آموزان دبیرستانی در این مستند آشکار است، که با تعطیلی جامعه به دلیل همه‌گیری، داستان فیلم به‌طور کامل تغییر می‌کند. در ابتدای فیلم «رتبه‌بندی دبیرستان من»، داستانی جذاب از یک تئاتر موزیکال دبیرستانی روایت می‌شود که با استقبال فراوان دانش‌آموزان مواجه می‌شود و در سراسر ایالات متحده و در جوامع بسیار متفاوت، مورد اقتباس قرار می‌گیرد. با شیوع کووید، نه تنها دانش‌آموزان و تئاترشان تحت تاثیر قرار می‌گیرند، بلکه تمرکز کل مستند تغییر می‌کند. این موضوع در میانه‌ی فیلم کمی گیج‌کننده است، هرچند انگیزه‌ی آن قابل درک است. اما نکته‌ی جالب توجه در مورد این مستند، نحوه‌ی حفظ توجه مخاطب در این تغییر و انتقال تمرکز به زندگی جوانان به‌طور کلی است.بچه‌ها همه خوبند، اما برخی از آنها با نابرابری‌های عظیمی روبرو هستند، از جمله فقر، جوامع آسیب‌دیده از سوء مصرف مواد، و دروازه‌بانانی که آینده آنها را پس از دبیرستان تعیین می‌کنند. فیلم بین موضوعات و مکان‌های مختلف در نوسان است و گاهی به نظر می‌رسد که توسط رویدادهایی مانند اعتراضات جنبش جان سیاهان مهم است یا مصاحبه‌های نسبتا طولانی با برخی والدین، از مسیر اصلی منحرف می‌شود. نوجوانان بسیار متنوع هستند اما در ابراز امیدهایشان برای آینده، متناسب با سنشان، مشابه به نظر می‌رسند. و به نظر می‌رسد همه آنها با استرس دست و پنجه نرم می‌کنند، موضوعی که در موزیکال اصلی نیز وجود داشت. فیلم در پایان به بخش تئاتر بازمی‌گردد، اما در آن زمان احساس می‌کنید که به یک فیلم متفاوت منتقل شده‌اید.