سرزمین هاکی

مینه‌سوتا سرزمین هاکی است، جایی که بسیاری از بچه‌ها روی یخ رشد می‌کنند و هاکی دبیرستان می‌تواند همه‌چیز به نظر برسد. سال‌بالایی‌های دو تیم رقیب با هم روبرو می‌شوند تا برای مدرسه‌شان قهرمانی و برای خودشان افتخار به دست آورند. امید نهفته در این است که قبل از ورود به آینده‌ای نامعلوم، در راهروهای مقدس خود نامی برای خود دست و پا کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مزایای ورزش‌های تیمی صحبت کنند. چرا کار تیمی یک مهارت ضروری در زندگی است؟
• چه چیزی استقامت است و چگونه ورزشکاران دانشجو این ویژگی را نشان می‌دهند؟
• الیوت چگونه چالش‌های خود را در غلبه بر انتخاب‌های نادرست گذشته‌اش ابراز می‌کند؟ آیا کسی را می‌شناسید که همیشه درگیر مشکلات است و اگر این‌طور است، فکر می‌کنید دلیلش چیست؟
• ورزشکاران چگونه قدردانی خود را نشان می‌دهند؟ چرا قدردانی بخش مهمی از موفقیت و شادی است؟
• آیا مردم در شهر شما به ورزش یا فعالیت خاصی علاقه شدید دارند؟ محل زندگی شما چگونه بر علایق، نگرش و نتایج شما تاثیر می‌گذارد؟

درباره فیلم مستند Hockeyland: والدین باید بدانند که Hockeyland مستندی است درباره هاکی دبیرستانی در مینه‌سوتا روستایی. این مستند بر دو مدرسه تمرکز دارد، یکی با سابقه‌ای افسانه‌ای اما در حال افول و دیگری غولی در حال ظهور. به جز یک دعوای میانه‌بازی که بسیاری از بازیکنان را به محوطه جریمه می‌فرستد، تنها محتوای نامناسب فیلم، استفاده از الفاظ زشت است. مربیان و بازیکنان به جز روز بازی، الفاظ زشت را کنار می‌گذارند. یکی از والدین بازیکنان در طول فیلمبرداری با سرطان دست و پنجه نرم می‌کند. نوجوانان این فیلم، زندگی را در هاکی و هاکی را در زندگی می‌بینند. آنها از خانواده‌های کارگری هستند و عدم اطمینان خود از زندگی پس از فصل آخر را در تمریناتشان کانالیزه می‌کنند. آنها سخت کار می‌کنند و تمام تلاش خود را در زمین مسابقه به نمایش می‌گذارند. این نوجوانان الگوهایی مثبت هستند که ارزش کار تیمی، تاب‌آوری و پشتکار را نشان می‌دهند و در ورزش و هم‌تیمی‌هایشان شادی می‌یابند. بینندگان بزرگسال ممکن است از این پیام فیلم لذت ببرند که مشارکت در تیم، برخی از نوجوانان را از دردسر دور نگه می‌دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این مستند به سطح ستاره‌ها نمی‌رسد، هرچند، همان‌طور که درباره‌ی یک ورزشکار می‌گویند، چیزی که نویسنده و کارگردان، تامی هاینز، در استعدادش کم دارد، با قلب و اشتیاقش جبران می‌کند. فیلم‌سازی در هاکیلند قوی نیست و اغلب دشوار است که بفهمیم درباره‌ی کدام تیم صحبت می‌شود و کدام بچه‌ی بلوند مو فرفری کدام است. دوربین تکان‌دار است و همه جا را نشان می‌دهد. تدوین نیاز به تدوین مجدد دارد. و تماشاگران دقیقاً نمی‌دانند برای چه کسی هورا بکشند: هیچ قهرمان مشخصی وجود ندارد. شاید هاینز با دنبال کردن یک داستان شروع کرد، اما آن داستان به‌خوبی پیش نرفت، پس او با داستانی متفاوت به پایان رسید. صرف‌نظر از این موضوع، بسیاری از داستان‌ها به هدف نمی‌رسند.اما این نوجوانان می‌درخشند. تعهدشان به ورزششان تاثیرگذار و الهام‌بخش است. و غیرممکن است که احساس غرور والدینشان را حس نکنید. به نظر می‌رسد هاینز چالشی را که با سوژه‌هایش داشت، درک کرده است: ورزشکاران دانش‌آموز که برای لیگ‌های بزرگ آماده می‌شوند، اغلب کسل‌کننده‌اند. آن‌ها تمام روز را در تمرین می‌گذرانند و زود می‌خوابند. اما هاینز با ثبت لحظات دوستی، شادی، نگرانی و هم‌دلی آن‌ها، از این چالش عبور می‌کند. بعید است که این مستند در هیچ رقابتی برنده شود، اما هنوز هم لحظات ارزشمندی برای بینندگان سرزمین هاکی وجود دارد.