سال بین

«سال بین» درام تاثیرگذاری است درباره کلمنس (الکس هلر) که پس از یک اپیزود روانی، از کالج انصراف می‌دهد. او متوجه می‌شود که به اختلال دوقطبی مبتلا است و در طول یک سالی که از مدرسه خارج است، با واقعیت‌های بیماری خود و همچنین پیامدهای اقداماتش روبرو می‌شود. خانواده او، از جمله پدر و مادرش دان (استیو بوسمی) و شری (جی. اسمیت-کمرون) و خواهر و برادرش نیل (وایات اولف) و کارلین (امیلی رابینسون)، نیز در حالی که آگاهی بیشتری درباره بیماری کلمنس به دست می‌آورند، رشد می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره بیماری‌های روانی با هم صحبت کنند. کلمنس چه واکنشی نشان می‌دهد وقتی که متوجه می‌شود در «سال بین» دچار اختلال دوقطبی شده است؟
• واکنش خانواده کلمنس به تشخیص بیماری او چگونه بود؟ چگونه به عنوان یک خانواده رشد کردند؟
• آیا شخصیت‌های این فیلم رفتارهای قشرگرایانه از خود نشان می‌دهند؟ آیا این فیلم تصویری واقع‌گرایانه از زندگی با بیماری روانی ارائه می‌دهد؟
• مشکلاتی که کلمنس در مسیر به دست گرفتن کنترل بیماری‌اش با آنها دست و پنجه نرم می‌کند چیست؟ چه ویژگی‌های شخصیتی مثبتی را نشان می‌دهد؟
• چگونه این فیلم افکار خودکشی را به تصویر می‌کشد؟ اگر نسبت به دوست یا عضوی از خانواده خود نگران هستید، چه کاری باید انجام دهید؟ برای کمک به کودکان و بزرگسالان چه منابعی وجود دارد؟ (اگر شما یا کسی که دوستش دارید در بحران است، می‌توانید با شماره ۹۸۸ با خط زندگی خودکشی و بحران تماس بگیرید.)

والدین باید بدانند که "سال بین" یک درام در مورد زنی جوان به نام الکساندرا هلر است که از مدرسه انصراف می‌دهد و متوجه می‌شود که به اختلال دوقطبی مبتلا است. در سالی که پس از آن می‌آید، او و خانواده‌اش با پیامدهای بیماری او دست و پنجه نرم می‌کنند. انتظار می‌رود محتویات جنسی (اعمال جنسی شبیه‌سازی‌شده، استفاده از اسباب‌بازی جنسی، برهنه‌ای جزئی)، صحنه‌های مصرف مواد (هم تجویزی و هم غیرقانونی)، خودزنی، افکار خودکشی و مقدار زیادی فحاشی ("کـثـافـت"، "شـیـت" و بسیار بیشتر) وجود داشته باشد.

این درام احتمالاً به ویژه برای کسانی که با بیماری‌های روانی خفیف تا شدید زندگی می‌کنند، مورد قدردانی و درک عمیق قرار خواهد گرفت. اگرچه برخی از اقدامات کلمنس خاص اختلال دوقطبی است، اما اقدامات و احساسات او بسیار قابل لمس است. پاسخ‌های اولیه ناآگاهانه خانواده او به بیماری او نیز قابل درک است. در ابتدا، سوءتفاهم و اظهارات تند آنها ممکن است باعث شود که آنها غیرقابل دوست داشتن به نظر برسند، اما همین جنبه‌ها آنها را به مثال‌های قابل لمس از نحوه رفتار اعضای خانواده تبدیل می‌کند زمانی که همه چیز را در مورد بیماری یکی از بستگان خود درک نمی‌کنند. اما در نهایت عشق آنها به کلمنس آنها را مجبور می‌کند که بیشتر در مورد بیماری او یاد بگیرند و تماشای آنها در حال یادگیری نحوه حمایت از او دلگرم کننده است.دیدن رشد احساسی کلمنس و درک این موضوع که باید خودخواهی خود را کنار بگذارد و برای خانواده‌اش و رنج‌هایی که می‌کشند فضایی فراهم کند، هم قابل لمس و هم دلگرم‌کننده است. در کل، فیلم «سال بین» برای خانواده‌هایی که می‌خواهند درباره زندگی با بیماری روانی بیشتر بدانند، بسیار مناسب است. ممکن است برای برخی افراد کمی آزاردهنده باشد، به ویژه اگر دچار اختلال دوقطبی باشند، اما در کل، این فیلم نگاهی صمیمی به زندگی با اختلالی ارائه می‌کند که اغلب誤解 می‌شود.