پسر ، موش کور ، روباه و اسب

داستان بدین شکل شروع می‌شود که پسربچه‌ای، در یک دشت پوشیده از برف گم شده. موش کوری او را پیدا می‌کند و باهم همراه می‌شوند. موش کور او را راهنمایی می‌کند که پیری به او گفته هرگاه گم شدی مسیر رودخانه را دنبال کن. پس آن‌ها همین کار را می‌کنند. رفته رفته ارتباط آن‌ها صمیمی می‌شود. در راه روباهی را ملاقات می‌کنند. روباه گرسنه است پس برای رفع گرسنگی‌اش سعی در شکار موش کور دارد. پسر و موش کور از دست او می‌گریزند. مدتی بعد پسر صدای ناله‌ای می‌شنود. با موش در جستجوی صاحب صدا می‌روند. پس روباه را درحالی که در تله گیر افتاده میابند. موش کور بدون هیچ ترسی جلو میرود و طناب دور روباه را پاره می‌کند. روباه پس از رهایی فرار می‌کند. پسر و موش کور به راه خود ادامه می‌دند تا اینکه در یک حادثه موش کور در رودخانه می‌افتد. پسر علی‌رغم تلاش‌های بسیار نمی‌تواند او را نجات دهد ولی روباه سر می‌رسد و موش را نجات می‌دهد. زین پس آن‌ها با هم دوست و همراه می‌شوند. در راه با اسبی ملاقات می‌کنند. او هم با پسر همراه می‌شود تا خانه را پیدا کنند. روایت داستان ساده و روان است. به مفاهیمی مانند دوستی، عشق، خانه و خانواده نگاهی عمیق و فلسفی دارد. در پایان آن‌ها خانه را پیدا می‌کنند؛ پسر از دوستانش خداحافظی می‌کند ولی در هنگام رفتن منصرف می‌شود و دوستانش را به عنوان خانواده انتخاب می‌کند.

• روند داستان را از کودکتان بپرسید این امر موجب می‌شود کودکتان فهم درستی از سیر داستان پیدا کند.

این فیلم کوتاه علی‌رغم ظاهر سردش، گرمی و شگفتی را منتقل می‌کند. "پسر، موش‌کور، روباه و اسب" کمی ماورایی و کمی وهم‌آلود است و از این نظر یادآور پیشروان خود، یعنی "برف‌پیما"، "وینی پوه" و "شازده کوچولو" است. اما این فیلم در عین حال سرشار از مناظر طبیعی واقعی و گفتگوهای غیرمنتظره و جذاب است. اگر این فیلم و درس‌های زیادی که می‌دهد، در دست افراد کم‌تجربه‌تری بود، ممکن بود احساس تصنعی بودن و شیرینی بیش‌ازحد به بیننده دست بدهد. اما هر خط دیالوگ در این فیلم بر اصالت و واقع‌گرایی استوار است که این مسئله مدیون نویسندگی و بازی‌های فوق‌العادهٔ گروه بازیگران بریتانیایی آن است. این فیلم جدید، یک کلاسیک دوست‌داشتنی زمستانی است که خانواده‌ها نمی‌خواهند آن را از دست بدهند.