ضربۀ خانگی

در فیلم خانه‌ای در رؤیا، کوری (اسکات الرود) بازیکن حرفه‌ای بیسبال است که با مشکل شدید الکلی مواجه است. بعد از تصادف رانندگی در حالت مستی که برادرش را مجروح می‌کند، کوری مجبور می‌شود مربی تیم لیگ کوچک برادرش شود. کوری همچنین دوباره با پسرش که در کودکی رها کرده بود ارتباط برقرار می‌کند و به تدریج متوجه می‌شود که الکلی بودن چه تاثیر منفی بر او، شغلش و اطرافیانش گذاشته است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی به تصویر کشیدن نوشیدن الکل/الکلیسم در فیلم Home Run صحبت کنند. آیا به نظرتان واقع‌گرایانه است؟ آیا می‌توانید فیلم‌ها/نمایش‌های تلویزیونی دیگری را به یاد بیاورید که با این موضوع سر و کار داشته باشند؟ این فیلم چگونه شبیه/متفاوت است؟
• نظر شما در مورد انتخاب‌های کوری چیست، از جمله رها کردن یک کودک و انتخاب الکل به جای چیزهای مهم دیگر؟ این انتخاب‌ها چگونه بر زندگی او تأثیر می‌گذارند؟ دوران کودکی خودش چگونه بر او تأثیر گذاشته است؟
• نقش ایمان در این فیلم چیست؟ و چگونه بر پیام‌ها و مخاطبان آن تأثیر می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که فیلم Home Run به بررسی تاثیر اعتیاد به الکل می‌پردازد. این فیلم داستان یک بازیکن بی‌ملاحظه بیسبال حرفه‌ای را دنبال می‌کند که مجبور به مربی‌گری یک تیم لیگ کوچک می‌شود و در این مسیر متوجه می‌شود که چیزهای ساده در زندگی، از جمله خانواده و ایمان، می‌توانند بیش از چیزی که او در بطری الکل پیدا می‌کند، به او بدهند. بیشتر محتوای فیلم نسبتا ملایم است، اما تمرکز بر نوشیدن الکل، از جمله صحنه‌هایی که نشان می‌دهد نوشیدن بیش از حد چگونه می‌تواند زندگی‌ها را نابود کند و منجر به خشم و خشونت (ضرب و شتم و غیره) شود، باعث می‌شود که این فیلم برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر باشد. همچنین، یکی از شخصیت‌ها در مورد تجربه‌اش به عنوان بازمانده سوءاستفاده جنسی صحبت می‌کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

خانه‌ی امن یک فیلم ارزشمند در دسته‌بندی اعتیاد/بهبودی است که اغلب قابل پیش‌بینی است، اما همچنان تاثیرگذار. کوری در ابتدا یک مست خودخواه است که دردش را با الکل تسکین می‌دهد و به دیگران توجهی ندارد. او نمی‌خواهد مربی بچه‌ها شود و نمی‌خواهد در یک برنامه‌ی ۱۲ مرحله‌ای شرکت کند، اما مجبور است یا شغلش را به عنوان بازیکن حرفه‌ای بیسبال از دست می‌دهد. وقتی مجبور می‌شود با آدم‌های واقعی ارتباط برقرار کند، از جمله پسرش که به ندرت می‌شناسد و دوست‌دختر سابقش که رهایش کرده، کوری به‌تدریج شروع به یادگیری درباره‌ی اعتیادش می‌کند.این فیلم پایان خوش دارد و کوری که حالا از اعتیاد رها شده است، زندگی جدیدی را در آغوش می‌کشد. اما رسیدن به این نقطه، تجربه‌ای رضایت‌بخش است. ریتم فیلم خوب است، با بازی‌های محکم و بدون موعظه‌های زیاد (که در فیلم‌های مرتبط با اعتیاد رایج است). و فیلم به‌درستی نشان می‌دهد که ترک اعتیاد کار آسانی نیست و موانع زیادی دارد. فیلم «هوم ران» شاید سورپرایز بزرگی نباشد، اما لذت‌بخش است.