زنبور ملکه ها

سه سال بعد از مرگ شوهرش، خانواده هلن او را تحت فشار قرار می‌دهند تا خانه‌اش را بفروشد و به یک مرکز سالمندان نقل مکان کند. وقتی آتش‌سوزی در آشپزخانه موضوع را اجتناب‌ناپذیر می‌کند، هلن (الن برستین) با اقامت موقت در خانه سالمندان پاین گروو موافقت می‌کند. اکراه او برای ماندن در آنجا با دخالت ملکه‌های زنبور، یک گروه قلدر که خانه سالمندان را اداره می‌کنند، تشدید می‌شود. هلن که در این سن و سال تمایلی به بازگشت به سیاست‌های دبیرستان ندارد، با کمک یکی دیگر از ساکنان جدید، دن (جیمز کان)، با آنها مقابله می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش مصرف الکل و مواد مخدر در فیلم ملکه زنبورها صحبت کنند. آیا این موارد به صورت اغراق‌آمیز و جذاب به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای در این مورد وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• در سال‌های اخیر، فیلم‌های کمدی رمانتیک با موضوع سالمندان، محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند. به نظر شما چرا این ژانر و این مخاطبان در گذشته نادیده گرفته می‌شدند، و چرا فکر می‌کنید که اکنون شاهد رشد و محبوبیت آن هستیم؟
• چگونه هلن از رفتار ملکه‌های زنبورها فراتر می‌رود؟ چه درس‌های عملی در مورد برخورد با قلدرها می‌توانیم بیاموزیم؟
• تمایل به تغییر و تجربه‌های جدید اغلب می‌تواند به نتایج مثبت منجر شود.

والدین باید بدانند که ملکه‌ها فیلمی کمدی-رمانتیک است در مورد بیرون آمدن از منطقه امن خود، حتی اگر آن منطقه خانه خودتان باشد. بازیگران این فیلم شامل افرادی هستند که احتمالا برای بینندگان مسن‌تر آشنا هستند — از جمله الن برستین، جیمز کان، جین کرتین، لورتا دیواین، آن-مارگارت و کریستوفر لوید — و محتوای آن بیشتر مناسب بزرگسالان است تا یک شب فیلم خانوادگی. ساکنان جامعه سالمندان پاین گروو گروهی سرزنده هستند و در حالی که هیچ‌کدام از آنها از کلمات خاص استفاده نمی‌کنند، اشاره‌های جنسی و برخی از ارجاعات جنسی وجود دارد. همچنین یک مربی بدنسازی مرد تقریبا عریان وجود دارد که با شیءانگاری شدن توسط زنان در کلاسش همراهی می‌کند. شخصیت اصلی، هلن (برستین)، در بسیاری از موارد از همه بالاتر است، از جمله محدود کردن خود به یک لیوان شراب. اما او با یک دوست ماری‌جوانا می‌کشد، که نشان داده می‌شود منجر به اوقات خوش و ایجاد پیوند قوی‌تر می‌شود. زبان بیشتر به شکل فحاشی (کلماتی مانند "سگ ماده" و "احمق") است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

همانند بازی کارتی که شخصیت‌هایش را دور هم جمع می‌کند، این فیلم معمولی می‌تواند جنبه مثبتی داشته باشد: فراهم کردن پلی برای گفتگو بین نسل‌ها. اما در حالی که دانش‌آموزان دبیرستانی ممکن است از ایده اصلی ملکه زنبورها، یعنی «دختران بدجنس برای مادربزرگ‌ها» لذت ببرند، ناامیدکننده است که بفهمیم ممکن است تمام زندگی‌مان را صرفاً برای تجربه مجدد سیستم اجتماعی دبیرستان بگذرانیم، سیستمی که بیشتر ما نمی‌توانستیم برای فرار از آن صبر کنیم. و زاویه «دختران بدجنس» به اندازه‌ای که به نظر می‌رسد، تازه نیست: به یاد بیاورید زمانی که به آن‌ها «زن‌های پیر بدخلق» می‌گفتند. این گروه از شخصیت‌های کلیشه‌ای تشکیل شده‌اند که مستقیم از سریال دختران زرنگ الهام گرفته شده‌اند: جنت (جین کرتین) رهبر بدخلق و غیرقابل تحمل، مارگو (آن-مارگارت) شهوانی و سالی (لورتا دیواین) شیرین و حساس. با این حال، نوجوانان ممکن است از این موضوع لذت ببرند که نوه هلن (متیو بارنز) متحد اوست و دخترش لورا (الیزابت میچل) است که سلطه‌گر است و سعی دارد زندگی مادرش را کنترل کند. این معکوس‌شدن نقش‌ها — دیدن اینکه به دختر گفته می‌شود عقب بنشیند و به مادرش اجازه دهد زندگی‌اش را بکند — نگاهی متفاوت است.کارگردان مایکل لمبک دستی در ساخت کمدی‌های تلویزیونی دارد و در بین آن‌ها چند فیلم کودکانه هم ساخته است (سانتا کلاوس ۲ و ۳، پری دندان)، بنابراین شاید تعجب‌آور نباشد که کمدی او درباره بزرگسالان مسن، ظاهری فریبنده و اغواگر برای کودکان دارد. موسیقی، نورپردازی و صحنه‌ها همه دوستانه و خانوادگی به نظر می‌رسند و تلاش او منجر به ساخت فیلمی چندنسلی شده است که نوجوانان می‌توانند با پدربزرگ و مادربزرگ‌هایشان تماشا کنند بدون اینکه با محتوای نامناسب زیادی مواجه شوند. اما حتی اگر بتوانید کنار بیایید با اینکه مادربزرگ به زن دیگری بگوید «احمق» و ساکنان یک دهکده بازنشستگی بیشتر شبیه خرگوش‌ها رفتار می‌کنند تا مرغ‌های جوان، داستان فیلم واقعاً چیز زیادی برای ارائه به کودکان ندارد. هرچند حداقل کودکان می‌توانند این ایده را با خود ببرند که امتحان کردن چیزهای جدید می‌تواند منجر به آشنایی با افراد جدید شود.