دویدن در حومه شهر

RUN THE BURBS بر روی خانواده فام متمرکز است، خانواده ای که تلاش می کند در حومه شهر آرام کانادا زندگی را به بهترین شکل تجربه کند. این خانواده شامل اندرو (اندرو فونگ)، پدری که در خانه می ماند و همسرش کامیل (راخی مورزاریا) که یک زن کارآفرین است، به همراه دختر نوجوانشان کیا (زوریا وونگ) و پسر نوجوانشان لئو (رومن پزینو) می شود. زندگی همیشه در محله فام ها آرام نیست، اما این خانواده پر جنب و جوش و دوست داشتنی با هر مشکلی که پیش می آید، به صورت جمعی برخورد می کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد عنوان این برنامه، Run the Burbs صحبت کنند. این عنوان به چه معناست؟ چرا عنوان بر محیط برنامه تأکید دارد و نه بر شخصیت‌ها؟ این عنوان چه مفهومی را القا می‌کند؟
• آیا خانواده فام ثروتمند هستند یا فقیر؟ چگونه می‌توان فهمید؟ یک برنامه تلویزیونی چگونه وضعیت اجتماعی-اقتصادی شخصیت‌هایش را نشان می‌دهد؟ به دکور، لباس‌ها، دیالوگ‌ها و داستان‌ها توجه کنید.
• خانواده شما چگونه با شخصیت‌های این نمایش مقایسه می‌شود؟ چه جنبه‌هایی از خانواده شما می‌تواند غیرمتعارف در نظر گرفته شود؟

والدین باید بدانند که ران دِ باربس یک سریال کمدی موقعیت درباره یک خانواده آسیایی کانادایی چهار نفره است که در حومه‌ای آرام زندگی می‌کنند. فضای کلی سریال شاد و ملایم است و تماشای آن برای کل خانواده مناسب است. این سریال بر موضوعات همدلی و پشتکار تمرکز دارد. داستان سریال حول محور یک پدر ویتنامی و یک مادر آسیای جنوبی و فرزندانشان با نژادهای مختلف می‌چرخد. همسایگان خانواده فام نیز از نظر نژاد، قومیت، سن و نوع بدن متنوع هستند. محتوای نامناسب در سریال بسیار کم است. الفاظی مانند «لعنتی» و «به جهنم» و همچنین یک فحش سانسورشده در سریال وجود دارد. صحنه‌های نوشیدن الکل بسیار کوتاه و گاه به گاه است. محتوای جنسی شامل شوخی‌ها و همچنین قرار ملاقات، معاشقه و بوسیدن است.

این مجموعه تلویزیونی شاد و جذاب (اگرچه تا حدی کلیشه‌ای و ارزان‌قیمت به نظر می‌رسد) یک مجموعه خانوادگی دوستانه است که بازیگران جذاب (به خصوص اندرو فونگ پرشور)، شخصیت‌های دوست‌داشتنی و داستان‌های ملایم دارد. هیچ چیزی حتی کوچک‌ترین و حساس‌ترین اعضای خانواده را ناراحت نخواهد کرد و کل نمایش به اندازه کافی ملایم و آرام است که برای تماشای کل خانواده مناسب است. بزرگسالان ممکن است احساس کنند که قبلاً برخی از این صحنه‌ها را دیده‌اند: همسایه‌ای رسمی یک مهمانی را خراب می‌کند؛ والدین برای آموزش رانندگی به نوجوانی تلاش می‌کنند؛ یک طوفان برفی برنامه‌های مهم را پیچیده می‌کند. مهم نیست که این روایت‌های دقیقاً مشابه قبلاً در مجموعه‌های تلویزیونی از قبیل خانوادهٔ بردی تا ابتدایی ابوت وجود داشته‌اند؛ آنچه به مجموعهٔ «Run the Burbs» تازگی می‌دهد، شخصیت‌ها و حساسیت‌های فرهنگی خاص آن است.این حساسیت، یک حساسیت کم‌سخن است، با نژادی که به ندرت در گفتگوها مطرح می‌شود. اما این موضوع در شخصیت‌ها و داستان‌ها تاثیرگذار است، مانند اپیزود تعطیلات فصل دوم که حول سال نو قمری می‌چرخد، یا تمایل کامیل به حضور در مهمانی‌ها با ظرف‌هایی پر از سمبوسه و گلاب جامون. در مورد نمایش با ظرافت، Run the Burbs عالی است و ما می‌توانیم برخی از نقص‌های آن را ببخشیم.