اُاسیس کنب‌ورث ۱۹۹۶

اُاسیس کِنِب‌وُرث ۱۹۹۶، داستان پشت کنسرت‌های نمادین گروه راک اند رول بریتانیایی در خانه کنب‌ورث است، با تصاویر اجرا، مصاحبه‌هایی با گروه و خاطرات طرفداران ۲۵ سال بعد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش نوشیدن الکل، سیگار کشیدن و مصرف مواد مخدر در مستند اوئسیس نِب‌وُرث ۱۹۹۶ صحبت کنند. آیا این موارد به شکلی اغراق‌آمیز و جذاب به تصویر کشیده شده‌اند؟ چرا این موضوع مهم است؟
• درباره زبان تند و تیز استفاده‌شده در مستند بحث کنید. آیا به نظرتان واقعی بود؟ چرا فکر می‌کنید افرادی که فحش دادند، این کار را کردند؟
• در گروه اوئسس دو برادر حضور داشتند که به‌خوبی می‌دانیم همیشه با هم کنار نیامده‌اند. فکر می‌کنید بهترین و بدترین چیز در مورد عضویت در یک گروه موسیقی با یک خواهر یا برادر چیست؟
• این فیلم را در مقایسه با مستندهای موسیقی دیگری که دیده‌اید، چگونه ارزیابی می‌کنید؟

والدین باید بدانند که اوئسس کنب‌ورث ۱۹۹۶ مستندی دربارهٔ گروه موسیقی بریتانیایی اوئسس و دو کنسرت نمادین آن‌ها است که در آن ۲۵۰۰۰۰ نفر شرکت داشتند و در آن از الفاظ زشت استفاده شده است. این مستند شامل تصاویری از اجراهای گروه و مصاحبه‌هایی با اعضای گروه و طرفدارانشان است که دربارهٔ کنسرت‌ها صحبت می‌کنند. این فیلم دوره‌ای از تاریخ بریتانیا را به تصویر می‌کشد که موسیقی گیتار در آن کشور رواج داشت. در این فیلم از الفاظ زشت استفاده شده است، از جمله یک بار استفاده از کلمهٔ «c--t» و استفاده‌های مکرر از «f–k» و همچنین اصطلاحات عامیانهٔ بریتانیایی مانند «wanker». این گروه موسیقی که به خوش‌گذرانی معروف بود، طرفدارانی داشت که از آن‌ها پیروی می‌کردند، بنابراین در این فیلم سیگار کشیدن، مصرف الکل و گاهی اوقات اشاره به مواد مخدر به وفور دیده می‌شود. این فیلم، جشنی از گروه اوئسس است و تحسین خود را با تاریخ فرهنگی و اعتماد به نفس، سخت‌کوشی و خودباوری نوئل گالگر، یکی از اعضای گروه، به نمایش می‌گذارد. در برخی از تصاویر جمعیت، باسن یک مرد و سینه‌های یک زن به‌طور مختصر دیده می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در میان سیل طرفداران که توضیح می‌دهند در کنسرت اوقات خوشی را گذرانده‌اند، در نهایت حسی از «احتمالاً باید آنجا بودی» در این مستند موسیقی به وجود می‌آید. اگر «اُوِیس نِب‌وُرث ۱۹۹۶» فیلمی از یک کنسرت معمولی بود، اجرای آن جادوی موسیقی را منتقل می‌کرد. اما در اینجا یک آهنگ شروع می‌شود، عالی به نظر می‌رسد، و سپس کم‌کم قطع می‌شود تا طرفدار دیگری به صورت تصادفی بگوید که چقدر خوب بوده است. به نظر می‌رسد ایده «نشان بده، نگو» به ذهن جیک اسکات، کارگردان، خطور نکرده است. سی دقیقه اول فیلم صحنه‌ای محکم را به تصویر می‌کشد و با استفاده از تصاویر آرشیوی، گروه جوان و مغرور را در حال اجرا در یک مکان کوچک در لندن نشان می‌دهد. دو سال جلوتر برویم و تب و تابی ملی به وجود می‌آید و ۲۵۰ هزار بلیت برای یک آخر هفته از تب و تاب اُوِیس در دسترس قرار می‌گیرد. تب و تاب شروع شده، برویم!سپس اولین تصاویر نمایش شروع می‌شود و … خوب است. بعضی از آهنگ‌ها بی‌روح و بی‌حال به نظر می‌رسند، اگرچه برخی دیگر کاملاً دلنشین هستند. برادران نوئل و لیام گالاهر در هماهنگی کامل هستند و جمعیت در حال پریدن است. اما سپس فیلم به طور مداوم محو می‌شود تا جای دیگری را برای صدای راوی باز کند. این مستند به خوبی نشان می‌دهد که این کنسرت‌ها تا چه حد مهم بودند، دورانی را به تصویر می‌کشد که قبل از گوشی‌های هوشمند بود و دیگر تکرار نخواهد شد، و چند داستان احساسی طرفداران واقعاً تاثیرگذار است. اما خیلی از آنها اینطور نیستند. همه اینها زمانی را می‌گیرد که می‌توان به جای تماشای اجرای حاشیه‌ای و تقریباً خسته‌کننده، صرف تماشای اجرای اصلی کرد.