شیکاگولیشس

شیکاگولیشس، اسپین‌آفی از سریال واقعی درام موهای جرسی‌لیشس، یک تیم نزدیک شیکاگو از آرایشگر و آرایشگر مو را به سرپرستی آرایشگر مشهور مو ای.جی. جانسون به نمایش می‌گذارد. در حالی که جانسون به دنبال ملی کردن سالن خود است، تیمش را برای کار در رویدادهای مهم شیکاگو گرد هم می‌آورد و پوشش رسانه‌ای خود را با کمک روابط عمومی جنیفر کنوت در حالی که هنوز به مشتریان مشهور خدمت می‌کند، افزایش می‌دهد. این گروه عجیب و غریب، از جمله مدیر سالن نیکی که شبیه ذن است، آرایشگر سر هوارد که اهل معاشرت است، مک‌ری هاف که در مد نقص دارد و تازه‌کار آستین مکسفیلد، جذابیت منحصر به فرد خود را به هر فرصتی اضافه می‌کند. به این آشوب، تنش فزاینده بین مدل/آرایشگر والینسیا و آرایشگر و مدل جدید کاترل اضافه می‌شود. در همین حال، پسرعمو و مدیر فروش جانسون، کی. لسی، همیشه به دنبال خط پایین است. هیچ لحظه کسل‌کننده‌ای وجود ندارد، اما ای.جی. امیدوار است که با هم بتوانند سالن او را به شهرت ملی برسانند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برنامه‌های تلویزیونی مربوط به سالن‌های آرایش و زیبایی صحبت کنند. چه چیزی این برنامه‌ها را جذاب می‌کند؟ آیا هدف این برنامه‌ها آموزش در مورد مو است یا بیشتر به منظور تبلیغ سالن و یا آرایشگران آن طراحی شده‌اند؟ آیا واقعاً برنامه‌های واقع‌نمای هستند وقتی که به نظر می‌رسد از قبل نوشته شده‌اند؟
• چه چیزی یک مجموعه تلویزیونی را شایسته ساخت اسپین‌آف می‌کند؟ شباهت‌های این مجموعه با مجموعه اصلی چیست؟ آیا اسپین‌آف‌هایی وجود داشته‌اند که به همان خوبی (یا حتی بهتر) مجموعه اصلی باشند؟

والدین باید بدانند که در این برنامه تلویزیونی واقعی، اعضای تیم اغلب با یکدیگر بحث و جدل می‌کنند و دعواهای حسادت‌آمیز بین آنها وجود دارد، اگرچه زبان به کار رفته معمولاً ملایم است. مصرف الکل در این برنامه رایج است و به طراحان مشهور (ورا وانگ، لوئی ویتون) و فروشگاه‌های لوکس مانند لوکس لایف نیز اشاره می‌شود.

در حالی که ملایم‌تر از مجموعه خواهر خود است، شیکاگولیشس شامل تمام شوخی‌ها و سرگرمی‌هایی است که در مجموعه‌های واقع‌گرایانه با موضوع سالن زیبایی انتظار می‌رود، از جمله شایعات پشت صحنه و بحث و جدل بین اعضای تیم. اما علی‌رغم اینکه به اندازه نسخه اصلی جالب و دیدنی است، این سالن و تیم آن به عنوان مجموعه‌ای مد روزتر و باکلاس‌تر به نظر می‌رسند.شخصیت‌های متنوع آن لحظات سرگرم‌کننده‌ای را رقم می‌زنند، اما بسیاری از تعاملات بین کارکنان مصنوعی به نظر می‌رسد. در عین حال، به جز بازیکنان گهگاهی، تعداد کمی از افراد مشهور ملی واقعاً در این نمایش ظاهر می‌شوند. اگر از این نوع برنامه‌ها خوشتان بیاید، سرگرم‌کننده است، اما در مجموع، این نمایش بیشتر فرم را نسبت به محتوا ارائه می‌دهد.