شام در آمریکا

در فیلم شام در آمریکا، سایمون (کایل گالنر) که یک موسیقی‌دان پانک راک است، از یک آزمایش دارویی خارج می‌شود، بدون اینکه پولی که به او وعده داده شده بود را دریافت کند. او به همراه بث (هانا مارکس) که در همان آزمایش شرکت داشته، به خانه می‌رود و بعد از مدتی با مادر بث، بتی (لی تامپسون) رابطه برقرار می‌کند و خانه را به آتش می‌کشد. سایمون فرار می‌کند و پتی (امیلی اسکگس) که یک فروشنده ساده و بی‌تجربه در یک فروشگاه حیوانات خانگی است، به او در فرار از دست پلیس کمک می‌کند. پتی طرفدار گروه پانک راک سایوپس است، که سایمون به صورت مخفیانه خواننده اصلی آن است (او در هنگام اجرا از ماسک اسکی استفاده می‌کند). پتی نامه‌های زیادی به "دوست پسر موسیقی‌اش" نوشته است، که سایمون آن‌ها را در کیفش حمل می‌کند. آن‌ها شروع به گذراندن وقت با هم می‌کنند، و سایمون به او در جمع‌آوری آخرین حقوقش بعد از از دست دادن شغلش و ایستادن در مقابل کسانی که او را مورد آزار قرار داده‌اند، کمک می‌کند. سپس سایمون به او در ضبط یک آهنگ کمک می‌کند، و از نامه‌های پتی به عنوان شعر استفاده می‌کند، و همه چیز تغییر می‌کند. اما سایمون هنوز باید با گذشته مجرمانه خود روبرو شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شام در آمریکا صحبت کنند. چه چیزی باعث شد سیمون با خشم و ویرانی چنین واکنشی نشان دهد؟ آیا رفتارهای او عواقبی داشت؟
• فیلم رفتارهای قلدری را چگونه به تصویر می‌کشد؟ با عاملان این رفتارها چگونه برخورد می‌شود؟ روش‌های دیگر برای مواجهه با قلدرها کدامند؟
• در رابطه با مسائل جنسی، چگونه به این موضوع نگاه می‌شود؟ آیا اعتماد و احترام وجود دارد؟ والدین، با نوجوانان در مورد ارزش‌ها و دیدگاه‌های خود در مورد روابط و مسائل جنسی صحبت کنید.
• فیلم چگونه مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر را به تصویر می‌کشد؟ آیا این موارد را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد؟ آیا پیامدهایی برای آن در نظر گرفته شده است؟
• چه چیزی این شخصیت‌ها را دوست‌داشتنی می‌کند؟ چه چیزی در مورد آنها مورد پسندتان نبود؟ چرا؟

والدین باید بدانند که شام در آمریکا یک کمدی رمانتیک پانک-راک در مورد دو نفر در حاشیه است که از طریق عشق به موسیقی یکدیگر را پیدا می‌کنند. این فیلم تند و تیز اما دوست‌داشتنی است، هرچند گاهی اوقات کمی آزاردهنده و با رفتاری کمتر از ستودنی است. انتظار داشته باشید که مدام از الفاظ رکیک (فحش‌های مختلف) استفاده شود و همچنین گفتگوهای صریح جنسی و توهین‌های مختلف. در فیلم بوسیدن، برهنه‌گی مختصر، موقعیت‌های جنسی و صحنه‌ای از رابطه جنسی (با صدای ناله) وجود دارد. شخصیت اصلی مواد مخدر می‌فروشد، سیگار می‌کشد، قرص مصرف می‌کند و یک نوجوان را به مصرف ماری‌جوآنا تشویق می‌کند. یکی دیگر از شخصیت‌ها از قرص‌های خواب‌آور استفاده می‌کند و برخی از شخصیت‌ها در حال نوشیدن الکل دیده می‌شوند. شخصیت‌ها با هم بحث و دعوا می‌کنند، به یک شخصیت آسیب‌پذیر توهین می‌شود، اشیا پرتاب می‌شوند و مردم با یک باتوم فلزی مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند. شخصی خانه‌ای را به آتش می‌کشد، گربه‌ای مرده وجود دارد، شخصیت‌ها تف می‌کنند و استفراغ می‌کنند و مردی در یک کوچه مدفوع می‌کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم مستقل و غیرمتعارف عاشقانه که درباره آدم‌هایی در حاشیه جامعه است، شاید قبلا هم ساخته شده باشد، اما در عمل، بازی‌های انسانی و به‌خصوص یک لحظه موسیقایی خیره‌کننده، آن را به اثری خاص تبدیل کرده‌اند. از همان ابتدا، اولین صحنه فیلم، سیمون را در حالی نشان می‌دهد که به خاطر مصرف مواد مخدر حالش بد است، آب دهانش را قورت می‌دهد و با چشمانی اشک‌آلود به دوربین خیره شده است. شخصیت‌ها تماشاگران را در حالت تعادل قرار می‌دهند. هر تعامل سیمون با دیگران پر از خشم، بی‌رحمی و بدبینی است، اما گاهی اوقات اجازه می‌دهد که جرقه‌هایی از مهربانی در او نمایان شود. در همین حال، پتی حتی بیشتر از یک رمز و راز است، شام‌های خانوادگی دردناک را تحمل می‌کند (شاید با خوشحالی از درد و رنج آن‌ها بی‌خبر است) و بعد به اتاقش می‌رود تا موسیقی پانک راک گوش کند. در حقیقت، همیشه آسان نیست که این دو نفر را دوست داشته باشیم یا بفهمیم چه چیزی آن‌ها را به حرکت درمی‌آورد.اما در ادامه فیلم Dinner in America با قسمت‌های عجیب و خنده‌دارش، دقیقاً همین موضوع است که آن را جذاب می‌کند. مثل شخصیت‌های فیلم‌های Harold & Maude و فیلم‌های دیگر، آن‌ها در نهایت پیوندی انکارناپذیر برقرار می‌کنند، که در اینجا وقتی آهنگشان را ضبط می‌کنند، متجلی می‌شود. سایمون درامز، گیتار و بیس را می‌نوازد و سپس ضبط را فشار می‌دهد در حالی که پتی با خجالت شروع به خواندن آهنگی به نام «هندوانه» می‌کند. چیزی که در ادامه اتفاق می‌افتد، یکی از آن لحظات درخشان فیلم است که باعث می‌شود تا پایان آن، نفس خود را حبس کنید، از ترس اینکه جادو را بشکنید. چیزی زیبا درست جلوی چشمان ما شکل می‌گیرد. این موضوع در چهره سایمون ثبت می‌شود؛ او تمام دفاعیاتش را کنار می‌گذارد. او از نظر عاطفی تحت تأثیر قرار گرفته است. و ما هم همینطور.