«تابستان در نیوتاون»

«در میدرسامر این نیوتاون»، جامعه نیوتاون، کنتیکت، هنوز در حال بهبودی از قتل‌های وحشیانه ۱۴ دسامبر ۲۰۱۲ در مدرسه ابتدایی سندی هوک است. در پی این تراژدی، کارگردان مایکل آنگر و نیوارتس تصمیم می‌گیرند نسخه‌ای موزیکال از «رویای شب نیمه تابستان» شکسپیر را با حضور برخی از کودکان سندی هوک در گروه بازیگران خود به روی صحنه ببرند. هنرمندان جوانی مانند تاین گریگوری و سامی ورتوچی به نظر می‌رسد که خود واقعی‌شان را روی صحنه پیدا می‌کنند، مشکلات را حل می‌کنند و به اهدافی دست می‌یابند که هرگز قبلاً به آن دست نیافته بودند. در همین حال، جیمی گرین، موسیقی‌دان جاز و همسرش، نلبا مارکز-گرین، دختر از دست رفته‌شان، آنا، و والدین دیگر داستان‌های هولناکی از آن روز وحشتناک را به یاد می‌آورند.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد اتفاقی که در سندیهوک افتاد، صحبت کنند. فیلم "میانه تابستان در نیوتاون" چگونه با این اتفاق برخورد می‌کند؟ آیا به نظرتان بیش از حد است؟ یا مناسب؟ چگونه می‌توانید در مورد این تراژدی با کودکان صحبت کنید؟»
• «دیدن صحنه‌های خشونت‌آمیز در صفحه نمایش یا شنیدن صحبت‌های دیگران در مورد آن‌ها، کدام برایتان ناراحت‌کننده‌تر است؟ و چرا؟»
• «کارگردان تئاتر می‌گوید می‌داند که با نمایشش نمی‌تواند خانواده‌ها را به حالت عادی بازگرداند، اما این نمایش چه دستاوردی برای جامعه دارد؟ آیا تا به حال هنر را در شکل‌های قدرتمند دیگری مشاهده کرده‌اید؟»

«میدسامر این نیوتاون» مستندی است در مورد اجرای نمایش «رویای شب نیمه‌ی تابستان» شکسپیر که در پی تیراندازی‌های سال ۲۰۱۲ در مدرسه ابتدایی سندی هوک در نیوتاون، کنتیکت، روی صحنه رفته است. در این مستند هیچ خشونتی نمایش داده نمی‌شود، اما این تیراندازی‌های وحشتناک مورد بحث و یادآوری قرار می‌گیرند، نه به شیوه‌ای دلخراش، بلکه به روشی قدرتمند و احساسی. اگرچه هیچ صحنه‌ای از روابط جنسی، الفاظ زشت، یا مصرف مواد مخدر و الکل وجود ندارد، اما هر کسی که این مستند را تماشا می‌کند، باید به اندازه‌ای بزرگسال باشد که بتواند با تراژدی هولناک اتفاق افتاده در نیوتاون مواجه شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

اگرچه این مستند، نمونه‌ای از روزنامه‌نگاری نوآورانه یا تحلیل‌های عمیق نیست، اما رویکردی صمیمی و فروتنانه به رنج‌های یک جامعه و تلاش‌های آن برای التیام دارد. «میدسامر در نیوتاون» سعی ندارد با جزئیات دلخراش یا بازسازی‌های خشن از تیراندازی، مخاطب را شوکه کند؛ هر زمان که به این موضوع پرداخته می‌شود، به‌صورت محتاطانه و با احتیاط صورت می‌گیرد. یکی از والدین نام تیرانداز را ذکر می‌کند، اما در حالی که درباره رنج و درد او صحبت می‌کند و آرزوی جلوگیری از رنج کودکان آینده را دارد.لیوید کرامر، کارگردان، در انتخاب بازیگران جوان و با استعداد خود شانس خوبی دارد؛ آنها به‌طور واقعی در صحنه (و مقابل دوربین) شکوفا می‌شوند، و وقتی نمایش به پایان می‌رسد، غم و اندوه آنها ملموس است. این فیلم همچنین گرین، موسیقی‌دان جاز نامزد جایزه گرمی را دنبال می‌کند که غم از دست دادن دخترش را از طریق موسیقی التیام می‌بخشد، در حالی که همسرش، مارکِز-گرین، به سخنرانی عمومی و فعالیت‌های اجتماعی روی می‌آورد. اگرچه فیلم در استفاده از موسیقی پیانو اغراق می‌کند، اما دستاوردی امیدوارکننده، گرم و دلنشین است. با این حال، ماهیت وحشتناک موضوع فیلم احتمالاً برای بینندگان جوان مناسب نیست.