پمپاژ آهن

در دهه 1970، زمانی که مراکز خرید و فروشگاه‌های کوچک فاقد باشگاه ورزشی یا استودیوی پیلاتس بودند، جرج باتلر تلاش می‌کرد تا بودجه‌ای برای ساخت مستندی درباره بدنسازان فراهم کند، اما موفقیت چندانی کسب نکرد. مفهوم فیلم پمپینگ آهن، که بر اساس کتابی با همین عنوان نوشته باتلر و چارلز گینز بود، نشان دادن تلاش، تعهد و تمرکز ورزشکاران آماتور و حرفه‌ای در این ورزش بود. این افراد برای خلق بدن‌هایی زیبا از نظر هنری، متقارن و متناسب، در رقابت‌های مهمی شرکت می‌کنند. تمرکز فیلم بر رقابت مهم آقای المپیا است که در آفریقای جنوبی برگزار می‌شود و در آن، قهرمانان سابق جهان با یکدیگر به رقابت می‌پردازند تا افتخار کسب عنوان برتر در این ورزش را کسب کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره این موضوع صحبت کنند که چگونه پشتکار در هر زمینه‌ای می‌تواند شخصیت فرد را شکل دهد و ویژگی‌هایی را پرورش دهد که می‌توان از آن‌ها برای موفقیت در سایر زمینه‌های زندگی نیز استفاده کرد. همان‌طور که در فیلم پمپینگ آهن نشان داده شده، آرنولد شوارتزنگر کار خود را به‌عنوان یک بدنساز آغاز کرد. آیا فکر می‌کنید دقت و انگیزه‌ای که او از طریق آن تلاش پرورش داد، ممکن است ابزارهای لازم برای موفقیت در کسب‌وکار فیلم و سیاست کالیفرنیا را نیز به او داده باشد؟
• معمولاً عقیده بر این است که بدنسازان برای رسیدن به ظاهر خاص خود از استروئیدها استفاده می‌کنند. آیا شما فکر می‌کنید که استفاده از داروها در هر ورزشی به معنای برتری ناعادلانه است؟ چرا؟
• بدنسازان لذت درد در ورزش را توصیف می‌کنند. فکر می‌کنید طرفداران این ورزش چه لذتی از تماشای رقابت‌ها می‌برند؟

در سال 1977، مستند «پمپینگ آیزن» برای بسیاری از آمریکایی‌ها اولین آشنایی با دنیای رقابت‌های بدنسازی و یکی از مشهورترین و موفق‌ترین ورزشکاران این رشته، آرنولد شوارتزنگر بود. این فیلم و این ورزش، بدن‌های عضلانی تراشیده و چرب‌شده مردان را مورد ستایش قرار می‌دهند و در این فیلم به طور کامل از سر تا پا به نمایش گذاشته می‌شوند. برخی از رقبا در لباس‌های شنايی كهنه با دخترانی که لباس‌های دو تیکه می‌پوشند، ژست می‌گیرند. آرنولد بدنسازی را با لذت‌های جنسی مقایسه می‌کند. یک مرد می‌گوید که از زنان با شکل و اندازه‌های مختلف خوشش می‌آید، به شرطی که جذاب باشند. بزرگسالان سیگار می‌کشند و در مورد نوشیدن آبجو صحبت می‌کنند. یک ورزشکار قرص‌های ناشناخته‌ای مصرف می‌کند. الفاظی مانند "کـسـتـیـر"، "گـوه" و "احـمـق" در فیلم استفاده شده است.

این مستند تحلیل عمیقی از دنیای پرورش اندام نیست و زیاد به جزئیات و ظرافت‌ها نمی‌پردازد، اما تصویری از درخشش یک ستاره‌ی در حال ظهور است. آرنولد شوارتزنگر بیشتر صحبت می‌کند و عمق و جذبه‌اش لحظات درخشان فیلم را شکل می‌دهند. باتلر و رابرت فیوره، هم‌کارگردان او، شوارتزنگر را ترغیب می‌کنند تا از بازی‌های تاکتیکی خود صحبت کند و آرنولد با غرور از فریب دادن رقبای ساده‌لوح با نصیحت‌های گمراه‌کننده می‌گوید. واضح است که او بعدها چنین بینش و تجربه‌ای را در حرفه‌های بازیگری و سیاسی خود به کار گرفت (از فیلم ترمیناتور در سال 1984 تا فرمانداری کالیفرنیا از 2003 تا 2010).در کل، این فیلم داستان شیوه‌ای که بزرگترین قهرمانان درد خودخواسته را تحمل می‌کنند و اراده محکم خود را حفظ می‌کنند، روایت می‌کند، اما جنبه‌های منفی این ورزش نادیده گرفته شده است. در فیلم هیچ اشاره‌ای به مصرف استروئید نشده است. و این افراد زمان زیادی را صرف نگاه کردن به آینه‌ها و کار بر روی خود می‌کنند، هر بار یک چهارم اینچ تغییر ایجاد می‌کنند. می‌توان استدلال کرد که افراط در پرورش اندام که منجر به تغییر شکل بدن می‌شود، مشابه تغییر شکلی است که به دلیل جراحی‌های زیبایی بیش از حد ایجاد می‌شود که معمولاً در شخصیت‌های تلویزیونی و سینمایی دیده می‌شود. اگرچه این فیلم به عنوان یک تبلیغ ناخواسته برای فرهنگ خودشیفتگی، خودشیفتگی و کمال‌گرایی فیزیکی مردان عمل می‌کند، اما همچنین نظرات یک پسر جوان با دیدگاه لباس جدید امپراتور را برمی‌انگیزد. تقارن ممکن است موضوعی عینی باشد، اما زیبایی چنین نیست. چیزی در مورد ظاهر افراطی افراد پرورش اندام که سرشار از پروتئین هستند و بازوهایشان نمی‌تواند صاف آویزان شود زیرا عضلاتشان بسیار بزرگ است، کمی خنده‌دار به نظر می‌رسد.