ترون

دیلینجر (دیوید وارنر) مغ مغرب‌زمین رایانه، امپراتوری فناوری خود را با یک بازی ویدئویی که به‌طور شرم‌آورانه‌ای از فلین (جف بریجز)، برنامه‌نویس اخراجی، دزدیده بود، تأمین مالی کرد. او در این کار با شریکی مجازی در جرم، یک نرم‌افزار هوشمند به نام MCP یا برنامه کنترل اصلی، همکاری داشت. MCP جاه‌طلب، که روزبه‌روز قدرتمندتر می‌شود، اکنون به دنبال سلطه بر دنیای بیرون نیز هست. فلین با کمک برخی از دوستان باقی‌مانده در شرکت، تلاش می‌کند تا به سرور اصلی شرکت نفوذ کند و شواهد گناه دیلینجر را به دست آورد. با این حال، MCP از یک لیزر آزمایشی برای "دیجیتالی کردن" فلین استفاده می‌کند و این انسان مزاحم را مستقیماً به مدار الکترونیکی رایانه وارد می‌کند. فلین خود را در دنیای الکترونیکی شگفت‌انگیزی می‌یابد، جایی که موجودات نورانی شبیه به انسان مانند خود او - تجسم واقعی نرم‌افزارهای رایانه‌ای - مجبور به مبارزه و مرگ در تورنمنت‌های شبیه به بازی‌های ویدئویی هستند، در حالی که MCP بی‌رحم کنترل خود را حفظ می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیشرفت‌های جلوه‌های ویژه کامپیوتری از زمان ساخت این فیلم صحبت کنند. آیا ترون هنوز از نظر بصری برای کودکان جذاب است؟
• در سطحی عمیق‌تر، استعاره‌ی فیلم‌نامه را در مورد موجودات رایانه‌ای که به خاطر اعلام اعتقادشان به «قدرت‌های برتر» (خالقان خودشان) قربانی می‌شوند، مورد بحث قرار دهید. این موضوع می‌تواند فلین انسان (یک برنامه‌نویس واقعی که به سیستم مرکزی منتقل شده) را به یک شخصیت مسیح‌وار تبدیل کند.
• در این فیلم، به تصویرگری ساده لوحانه و غیرواقعی از فناوری رایانه های قبل از ویندوز توجه کنید و در مورد فیلم های دیگر آن دوران (مانند سوپرمن ۳) صحبت کنید که رایانه های آن زمان را به عنوان ابزارهایی معجزه آسا و تقریبا جادویی به تصویر می کشیدند (فیلم های علمی تخیلی دهه ۱۹۳۰ نیز چنین نگرشی نسبت به رادیو و تلویزیون داشتند).

والدین باید بدانند که علاوه بر جلوه‌های ویژه پیشرفته، این فیلم دیزنی به عنوان یکی از فیلم‌های پیشگام در رده سنی PG در پادشاهی جادو نیز شناخته می‌شود. برای به نظر رسیدن «بالغانه‌تر» بودن، به روابط جنسی پیش از ازدواج میان شخصیت‌های اصلی اشاره کلامی می‌شود (هیچ تصویری نشان داده نمی‌شود) و الفاظ خفیفی استفاده می‌شود. خشونت و مرگ غیرواقعی (بیشتر به صورت ناپدید شدن) به تصویر کشیده می‌شود، اما در یک صحنه، شکنجه یک انسان‌نما مبتنی بر نرم‌افزار، اسکلت درخشان او را آشکار می‌کند؛ کودکان خردسال ممکن است از این صحنه و برخی تصاویر تهدیدآمیز مرتبط با شخصیت‌های شرور آزرده شوند. خانواده‌های مذهبی ممکن است زیرمتن معنوی درباره آزار و اذیت مذهبی را در فیلم مشاهده کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

TRON فیلم علمی تخیلی متوسطی است، اما در بیشتر موارد برای کودکان مناسب است. این فیلم در اوایل دهه ۸۰ میلادی از جلوه‌های ویژه انقلابی CGI بهره می‌برد، اگرچه احتمالاً کودکان امروزی را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. ایده اصلی فیلم شبیه فلینستون‌هاست: افرادی کوچک داخل کامپیوترها زندگی می‌کنند و وظایفی را که به عنوان برنامه به آن‌ها محول شده است، انجام می‌دهند. برای مخاطبان سال ۱۹۸۲، که بسیاری از آن‌ها هرگز صفحه کلید یا ماوس را لمس نکرده بودند، این موضوع ساده‌تر از آن بود که نسل‌های بعدی که با کامپیوتر آشنا هستند، بتوانند بپذیرند.در بسیاری از نمایش‌های جلوه‌های ویژه، شخصیت‌ها خیلی جذاب نیستند. فلین، به عنوان یک کاربر قدرتمند که در قالب یک برنامه شکننده مجسم شده است (زاویه مسیحی غیرمنتظره یکی از خلاقانه‌ترین جنبه‌های داستان قابل پیش‌بینی است) قدرت‌های نامشخص و نیمه‌خدایی را به نمایش می‌گذارد. به عبارت دیگر، او یک کد تقلب است. اگرچه نتوانست مانند جنگ ستارگان یا حتی بیست هزار فرسنگ زیر دریا، بینندگان از همه سنین را مجذوب کند، اما ترون به اندازه کافی جذاب بود که یک دنباله را یک ربع قرن بعد به وجود آورد.