پدران

دِدز (DADS) ترکیبی است از مصاحبه‌های چهره‌ها، فیلم‌های خانگی، ویدئوهای ویرال و معرفی پدرانی از فرهنگ‌های مختلف که به کاوش در معنای پدر بودن در عصر حاضر می‌پردازد. این مستند به کارگردانی بریس دالاس هاوارد، دختر کارگردان-بازیگر ران هاوارد (که در این فیلم به عنوان تهیه‌کننده نیز حضور دارد)، شروع می‌شود و با تصاویری خانگی از فیلم زایمان خودش در سال ۱۹۸۱ همراه است. معرفی پدرها شامل مرد کالیفرنیایی است که یک وبلاگ محبوب ویدیویی به نام «ایمان به پدر بودن» دارد و در آن زندگی خود را به عنوان یک پدر خانه‌دار به اشتراک می‌گذارد؛ یک پدر مجرد در ویرجینیا که پسرش سال‌ها به دلیل نقص قلبی در بیمارستان بستری بوده و تحت عمل جراحی قرار گرفته؛ مردی در برزیل که پادکستی درباره پدر شدن دارد و همین باعث آشتی او با پدرش شد؛ مرد دیگری در ژاپن که با وجود تشخیص یک بیماری ناراحت‌کننده و فرهنگ کارمندسالاری کشورش، شادی را در پدر شدن یافت؛ و یک زوج همجنس‌گرا در مریلند که سرپرستی چهار کودک آسیب‌دیده از سوءاستفاده را بر عهده گرفتند و سپس آنها را به فرزندی پذیرفتند. چهره‌های مشهور مصاحبه‌شده شامل مجریان برنامه‌های شبانه جیمی فالون، جیمی کیمل و کنن اوبراین، کمدین‌هایی همچون کن جیونگ، کنان تامپسون و حسن منهاج، و بازیگران/کارگردانان ویل اسمیت، نیل پاتریک هریس و جاد آپاتو می‌شوند.

• درباره موضوع این فیلم با خانواده‌تان صحبت کنید - باباها. پدر شما چه معنایی برایتان دارد؟ فکر می‌کنید نقش یک پدر چیست؟
• چگونه مصاحبه‌های افراد مشهور، مکمل معرفی پدران غیر مشهور بود؟ کدام داستان برای شما جذاب‌تر بود و چرا؟
• چه تفاوت‌های اجتماعی یا تربیتی‌ای بین برزیل و ژاپن دیدید؟ چه شباهت‌هایی بین این کشورها مشترک است؟
• به نظر شما حضور کارگردان روی صفحه و مصاحبه با اعضای خانواده‌اش و استفاده از فیلم‌های خانگی خانواده‌اش، از جمله صحنه‌های مربوط به تولدش، چگونه بود؟

این مستند می‌تواند برای مادران و پدران و همچنین فرزندان بزرگسال آنها جالب باشد. طرفداران افراد مشهور مصاحبه‌شده در این مستند، که عمدتا کمدین‌ها و مجریان برنامه‌های شبانه هستند، نیز ممکن است علاقه‌مند به تماشای آن باشند. اگرچه کودکان کوچکتر می‌توانند از الگوبرداری از نقش‌های مثبت موجود در مستند بهره ببرند، اما بخش‌های عمیق‌تر که پدرانی غیر مشهور را به تصویر می‌کشد، برخی موضوعات پیچیده را بررسی می‌کند، مانند مواجهه با سختی‌ها و چالش‌های دوران پدر شدن و مراقبت از کودکانی که با مشکلات جسمی متولد شده‌اند یا تجربه آسیب‌های عاطفی یا جسمی را داشته‌اند. یک مرد درباره افکار خود در مورد خودکشی پس از تشخیص بیماری خودایمنی صحبت می‌کند. صحنه‌های مختلف زایمان را نشان می‌دهد، اگرچه اندام‌های خصوصی محو شده‌اند، اما درد زایمان زنان را نشان می‌دهد. چندین مرد مقابل دوربین گریه می‌کنند، از ترس یا شادی، از شکرگزاری و از عشقی بی‌پایان به فرزندانشان. برخی الفاظ مانند "شیطنت"، "احمق"، "جهنم"، "جیکرز"، "خدای من"، "مکش"، "احمق" و البته وقتی صحبت از بچه‌ها باشد، "مدفوع"، "ادرار" و "پوشک" نیز در فیلم استفاده شده است.

احساسات ناب هر یک از این مردان در روایت داستان پدر شدنشان، چه در نقش یک پدر و چه در جایگاه بالاتر یک «بابا»، قطعاً هر بیننده‌ای را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شاید جالب باشد که دختر «ران هاوارد»، بازیگر سریال «شوی اندی گریفیث» که تصویری کلاسیک از پدر بودن ارائه می‌کند، مستندی درباره پدرها ساخته است. «بریس دالاس هاوارد» کارگردان فیلم، به نظر می‌رسد که از الگوها و نقش‌های پدرانه در زندگی خود، از جمله پدرش «ران» و پدربزرگش «رانس» الهام گرفته است. او فیلم‌های خانگی و گواهی‌های اعضای خانواده‌اش را در فیلم خود گنجانده است. او همچنین این فیلم را به یاد پدربزرگش «رانس» که در سال ۲۰۱۷ درگذشت، ساخته است؛ البته پیش از آن که او را در فیلمش ثبت کند. ارتباط شخصی او با موضوع فیلم و دوستی آشکارش با چهره‌های مشهوری که با آنها مصاحبه می‌کند، گرمی و صداقت را به کارگردانی هاوارد اضافه می‌کند و تا حدی واقعیت را جبران می‌کند که شاید چهره‌های مشهور نماینده معمولی‌ترین تجربیات نباشند.هاوارد همچنین مطالعات موردی جذابی را از پدران غیر مشهور با پیش‌زمینه‌های مختلف گردآوری کرده است. این داستان‌ها با کلیپ‌هایی از ویدئوهای خانگی از والدین مختلف تکمیل می‌شوند - برخی تاثیرگذار و برخی خنده‌دار، به‌ویژه آن‌هایی که مربوط به بچه‌های نوجوان هستند. گاهی اوقات فیلم به گونه‌ای است که گویی از یک مدل خاص از والدین آگاه دفاع می‌کند یا به عنوان یک صحبت انگیزشی برای پدران جدید یا آینده (از جمله برادرش) عمل می‌کند. این مفهوم در شعار این مستند به‌خوبی به تصویر کشیده شده است: «تو می‌تونی، حتی وقتی فکر می‌کنی نمی‌تونی.»