قطع ارتباط

UNPLUGGING داستان زوج شیکاگویی دان (مت والش) و جینین (اوا لونگوریا) دِوِرسون را دنبال می‌کند که صاحب یک دختر نوجوان هستند و معمولاً به صفحه‌های نمایش و دستگاه‌های خود وابسته‌اند. دان یک کارآفرین خانگی است که سس تند تولید می‌کند، در حالی که جینین در یک شرکت املاک و مستغلات تا دیروقت کار می‌کند. بعد از مرگ ناگهانی یکی از دوستانشان، دان تصمیم می‌گیرد که از عدم حضور کامل در زندگی مشترک خود دست بکشد و سفری دور از دسترس برنامه‌ریزی می‌کند که در آن او و جینین می‌توانند در دوری از تلفن‌ها، رایانه‌ها، بازی‌های ویدئویی و رسانه‌های اجتماعی، سم‌زدایی دیجیتال را تجربه کنند. اما وقتی به محیط روستایی تعطیلات روستایی خود می‌رسند، دان و جینین با واقعیت جدید خود در دنیای بدون فناوری در مواجهه با اهالی عجیب و غریب، از جمله نظریه‌پردازان توطئه دولتی و صاحبان مغازه‌های مشکوک، دست و پنجه نرم می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد استفاده و سوءاستفاده از فناوری صحبت کنند. زوج‌ها و خانواده‌ها چگونه می‌توانند محدودیت‌های صفحه نمایش را تنظیم کنند تا اطمینان حاصل کنند که کاملاً در کنار یکدیگر حضور دارند؟
• چگونه پیام فیلم در مورد روابط عاشقانه را توصیف می‌کنید؟ آیا می‌توان بخش‌هایی از آن را به دوستی‌ها و روابط نوجوانان مرتبط دانست؟
• فیلم چگونه محیط روستایی و شهر کوچک را به تصویر می‌کشد؟ آیا کلیشه‌ای است یا واقعی؟
• دان و جینین از دوری از تکنولوژی چه چیزی یاد می‌گیرند؟ آیا فکر می‌کنید خانواده شما از این کار سود می‌برد؟ نظرتان در مورد شروع با یک شام بدون دستگاه چیست؟

والدین باید بدانند که Unplugging یک کمدی در مورد زوجی (با بازی اوا لونگوریا و مت والش) است که برای بهبود ازدواجشان، تعطیلاتی بدون صفحه نمایش را تجربه می‌کنند. انتظار زبان تند و تیز («motherf----r»، «s--t»، «d--k» و غیره) و استفاده تفریحی از داروهای پزشکی (شخصیتی که بیش از یک خوراکی مصرف می‌کند) و نوشیدن الکل به مقدار زیاد و بوسه‌های سریع و اشاره به رابطه جنسی دهانی را داشته باشید. خشونت ملایم شامل دعوا با مشت، تصادفی که صورت شخصیتی را مجروح می‌کند و تخریب اموال (پهپادها) است. داستان، مضامینی مرتبط با استفاده از رسانه و فناوری و وابستگی بیش از حد را کاوش می‌کند که ممکن است گفتگوهای مرتبطی را بین بزرگسالان و نوجوانان برانگیزد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

با وجود دو بازیگر کمدی توانا، این فیلم کمدی رمانتیک فراتر از شوخی‌های کلیشه‌ای و تکراری دربارهٔ آدم‌های غریبه و دور از دسترس نمی‌رود. فیلم که کارگردانی آن را دبرا نیل-فیشر بر اساس فیلمنامه‌ای از برد موریس و والش بر عهده داشته، با توضیحی واضح و مشخص دربارهٔ وابستگی شدید دوورسون‌ها، به‌ویژه جینین، به دستگاه‌های الکترونیکی شروع می‌شود. نقطهٔ عطفی تراژیکومیک در داستان وجود دارد که شامل مراسم تشییع جنازهٔ خوان (با بازی آل مادریگال)، رانندهٔ برون‌گرا و اجتماعی یو‌پی‌اس جان است که دان شش بار در هفته با او دیدار و گفتگو می‌کرد. اما وقتی زوج داستان به مقصد دورافتاده و روستایی خود می‌رسند، داستان از هم می‌پاشد و نه تنها یک‌دست و منسجم نیست، بلکه خنده‌دار هم نیست، حتی با حضور بازیگرانی مثل کیت دیوید و لیا تامپسون در نقش‌های مکمل، که متأسفانه به‌خوبی استفاده نشده‌اند، و همچنین حضور کوتاه نیکول بایِر. به‌جز یک گفتگوی صمیمی بین دان و جینین، فیلمنامه نیز فاقد محتوا و عمق است.این فیلم قطعاً بد نیست. فیلم‌ها و سرویس‌های استریم بدتری وجود دارند، اما این فیلم لحن یکنواختی دارد و تلاش‌های آن برای کمدی‌های وسیع و گسترده، ناکام می‌مانند (مثل صحنه‌ای که دن و جینین از فروشگاه کوچک پمپ بنزین محله دزدی می‌کنند، یا بازی احمقانه‌ای شبیه به بازی «شارادز»). این کمبودها آن را به فیلمی تبدیل می‌کنند که تماشاگران را در آزمونی قرار می‌دهد تا ببینند آیا تمایل دارند تلفن‌های خود را کنار بگذارند و به تماشای فیلم بنشینند یا خیر. در سراسر فیلم لحظات خنده‌داری وجود دارد (لحظاتی که بر کمدی فیزیکی بازیگران تکیه دارد)، اما تعداد این لحظات کافی نیست. این فیلم یادآوری می‌کند که بهترین عملکرد والش و لونگوریا در مجموعه‌های تلویزیونی است و آنها باید به ریشه‌های خود بازگردند. در مورد این کمدی بی‌رمق، می‌توان گفت که برای یک شب فیلم دیدن بزرگ می‌توان از آن صرف نظر کرد، اما به‌طور آیرونیک، می‌تواند به عنوان یک جریان پس‌زمینه در حین انجام کارهای چندگانه، مفید باشد.