مرد بی‌گناه

این مستند، نتیجه دو جنایت را در آدا، اکلاهما در دهه 1980 دنبال می‌کند: قتل و تجاوز به دبی کارتر در سال 1982 و دنیس هاروی در سال 1984. بینندگان با خانواده‌های قربانیان آشنا می‌شوند در حالی که وقایع منتهی به این تراژدی‌ها را بازگو می‌کنند. سپس پلیس آدا و دادستان منطقه مظنونان را جمع‌آوری می‌کنند. ما مصاحبه‌های واقعی با دو مرد متهم به هر جرم را می‌بینیم و حتی اعترافات آن‌ها را در مقابل دوربین می‌شنویم. هر جفت مظنون محکوم می‌شوند، اما با گذشت سال‌ها و پیشرفت‌های جدید در علوم جنایی که امکان آزمایش DNA را فراهم می‌کند، پرونده‌هایی که در دهه 1980 به نظر باز و بسته می‌آمدند، بسیار پیچیده‌تر از آن‌چه به نظر می‌رسیدند، آشکار می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تعصب صحبت کنند. چند نفر از افرادی که در کتاب «مرد بی‌گناه» مصاحبه شده‌اند، ادعا می‌کنند که این مردان به سادگی به دلیل فقرشان متهم به جرم شده‌اند. آیا فکر می‌کنید فقر افراد را به اهداف آسانی برای سوءاستفاده پلیس تبدیل می‌کند؟ چرا یا چرا نه؟
• چه چیزی باعث می‌شود مردم به جرایم واقعی علاقه‌مند شوند؟ آیا رازهای حل‌نشده است؟ یا روانشناسی پشت هر جرم؟

والدین باید بدانند که «مرد بی‌گناه» مجموعه مستندی در مورد قتل و تجاوز به دو زن در دهه ۱۹۸۰ و مردان محکوم شده‌ای است که احتمالا به اشتباه در حال گذراندن دوران محکومیت خود هستند. جزئیات وحشتناک قتل‌ها به طور مفصل مورد بحث قرار می‌گیرد، در حالی که افراد متعددی وقایع را بازگو می‌کنند. نوجوانان بالغ و مسن‌تر که به برنامه‌هایی مانند «ساختن یک قاتل» یا «جینکس» علاقه‌مند هستند، ممکن است به این مجموعه نیز علاقه‌مند شوند، اما محتوای آن بسیار تاریک است.

این مستند جنایی واقعی، برخلاف بسیاری از مستندهای اخیر، کمتر دراماتیک و پیچیده است و به نظر می‌رسد تا حدی از روی وظیفه در این ژانر ساخته شده است. به دلیل بررسی دو جرم متفاوت با دو مظنون متفاوت، تمرکز روایت در چند قسمت اول چندان مشخص نیست. فقط بعد از معرفی آزمایش دی‌ان‌ای در انتهای قسمت سوم است که مخاطب متوجه می‌شود داستان به کجا می‌رود. وقتی سازندگان ایده‌ای را مطرح می‌کنند که ممکن است پلیس و دادستان محلی رفتاری خلاف قانون داشته‌اند، افزایش قابل توجهی در روند داستان مشاهده می‌شود.با ورود بازرسان، روزنامه‌نگاران و کارشناسان جدید برای کمک به تبرئه مردانی که اکنون بیش از ۳۰ سال است در زندان به سر می‌برند، نمی‌توان بینندگان را به خاطر احساس خستگی از جنایت‌های واقعی سرزنش کرد. در چه مرحله‌ای این نمایش‌ها و فیلم‌ها از آموزش عموم در مورد نقایص سیستم قضایی آمریکا فراتر می‌روند و به ابزارهایی برای سوءاستفاده تبدیل می‌شوند؟