والس پایانی

در شب شکرگزاری سال ۱۹۷۸، گروه «بند» در سن فرانسیسکو روی صحنه می‌رود تا کنسرت آخرشان را اجرا کنند، و مارتین اسکورسیزی این کنسرت را فیلمبرداری می‌کند تا در «آخرین والس» تاریخ سینما را بسازد. در کمتر از دو ساعت، اعضای گروه، رابی رابرتسون، لوون هلم، ریچارد مانوئل، ریک دانکو و گرث هادسون، اجراهای شگفت‌انگیزی را در مجموعه‌ای از محبوب‌ترین و کلاسیک‌ترین آهنگ‌های گروه ارائه می‌دهند. همراه با آنها، هنرمندان مهمان، از جمله باب دیلن، امیلو هریس، نیل دایموند، رانی هاوکینز، دکتر جان، مادی واترز، جونی میچل، نیل یانگ و دیگران، جادوی موسیقی خلق می‌کنند. اسکورسیزی این را می‌داند و تنها فیلمبرداری از برنامه گسترده را قطع می‌کند تا بنشیند و با اعضای گروه در گفتگوهای کوتاه و داستانی صحبت کند که به این ترکیب، قلب، زمینه و خاطرات شخصی اضافه می‌کند. رابی رابرتسون، خواننده اصلی، بیشترین زمان حضور در فیلم را دارد، اما اسکورسیزی صدای منحصر به فرد دیگران را نیز پیدا می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که فیلم کنسرت «والس آخر» به‌عنوان یک اثر برجسته در نظر گرفته می‌شود. چه چیزی در مورد کار مارتین اسکورسیزی، کارگردان، آن را خاص می‌کند؟ در مورد هنر تدوین، میکس صدا و طراحی تولید فکر کنید. چگونه کارگردان توانست بینش خود را به یک تجربه بسیار شخصی برای بیننده تبدیل کند؟
• در ابتدای فیلم، تماشاگران تشویق می‌شوند که صدا را بلند کنند. سپس در طول جلسات گفتگو، صدا در سطح پایین ضبط می‌شود. این ترفند چگونه نشان می‌دهد که فیلمسازان در واقع صدا را مخلوط می‌کنند تا تماشاگران مجبور شوند از دستورالعمل‌های آن‌ها پیروی کنند؟
• با وجود اینکه اعضای گروه «بند» در اصل اهل کانادا بودند، این گروه به عنوان نماینده بهترین موسیقی «آمریکانا» در تاریخ راک اند رول شناخته می‌شود. «آمریکانا» به عنوان یک اصطلاح موسیقی به چه معناست؟
• اگرچه بسیاری از نمادهای راک اند رول در سنین نسبتا جوانی درگذشته اند، اما چند تن از اعضای گروه "بند" نیز در سنین جوانی از دنیا رفتند. برای اطلاع از سرنوشت آنها به کجا مراجعه می کنید؟ چگونه این اتفاقات به داستان هایی هشداردهنده در مورد سبک زندگی منحصر به فرد و عمومی آنها تبدیل می شود؟

والدین باید بدانند که آخرین والس یک مستند به کارگردانی مارتین اسکورسیزی است که کنسرت آخر گروه موسیقی بند را جشن می‌گیرد، یک گروه موسیقی راک‌اندرول نمادین از دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰. در روز شکرگزاری سال ۱۹۷۸، در سالن وینترلند سان فرانسیسکو، تعداد زیادی از موسیقی‌دانان برجسته به گروه بند پیوستند که یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای راک در تمام دوران به حساب می‌آید. ستارگانی مانند باب دیلن، اریک کلپتون، جونی میچل و بسیاری دیگر روی صحنه رفتند تا برخی از آثار خود را در کنار هنرمندان بااستعداد گروه بند که قطعات کلاسیک گروه را می‌نواختند، اجرا کنند. تقریباً تمام فیلم موسیقی است. کارگردان اسکورسیزی فقط برای جلسات گفتگوی کوتاه با اعضای گروه بند، کنسرت را قطع می‌کند، صحنه‌هایی که بینش‌های کوچکی در مورد شخصیت‌ها و خاطرات گروه ارائه می‌دهند. دو کلمه ناسزا شنیده می‌شود: "ass" و "p--y." این فیلم، داستان‌های یک گروه راک در سال ۱۹۷۸ در فضایی راحت است. این افراد خیلی می‌خندند، خیلی سیگار می‌کشند (در دست‌کم یک مورد، یک سیگار ماری‌جوانا می‌پیچند) و با داستان‌های گذشته و سرگرمی‌هایشان، کارگردان کنجکاو را سرگرم می‌کنند (برخی از این داستان‌ها در مورد نوشیدن الکل است). برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

درخشش کارگردان مارتین اسکورسیزی با موسیقی فوق‌العاده، استعداد و شخصیت‌های کاریزماتیک اعضای گروه The Band ترکیب شده تا یک فیلم کنسرت خیره‌کننده را خلق کند. The Last Waltz در زمان انتشارش در سال ۱۹۷۸ مورد تحسین قرار گرفت و هنوز هم بسیار جذاب است. در واقع با گذشت زمان، این فیلم ملایم‌تر و غنی‌تر شده است. آهنگ‌هایی مثل The Night They Drove Ol' Dixie Down و Take A Load Off Annie و It Makes No Difference هرگز بهتر از این به نظر و صدا نیامده‌اند. این فیلم پویا، باوقار و به‌طور شگفت‌انگیزی کارگردانی و تدوین شده و توجه زیادی به مهمانان برجسته و نیروی موسیقی گروه The Band شده است. علاوه بر این، اعضای گروه به عنوان حرفه‌ای‌های سخت‌کوش به نظر می‌رسند که واقعا به یکدیگر اهمیت می‌دهند. این فیلم برای طرفداران موسیقی راک، در آن زمان و حال حاضر، توصیه می‌شود.