گودزیلا: پادشاه هیولاها!

در فیلم گودزیلا: پادشاه هیولاها! بعد از یک سری حوادث دریایی مرموز که منجر به غرق شدن کشتی‌های ژاپنی و عدم نجات بازماندگان می‌شود، دانشمندان و محققان پدیده مرگبار را به جزیره‌ای آلوده به تشعشعات رادیواکتیو نسبت می‌دهند که در نزدیکی محل آزمایش بمب هیدروژنی اقیانوس آرام قرار دارد. در این جزیره، بومیان افسانه‌هایی درباره روح شرور و عظیمی به نام گودزیلا دارند که در آب زندگی می‌کند. بعد از یک شب طوفانی، محققان و رسانه‌ها مقصر را می‌بینند، یک دایناسور غول‌پیکر که توسط بارش اتمی برانگیخته و جهش یافته است. ارتش تلاش می‌کند تا با استفاده از بمب‌های عمقی گودزیلا را نابود کند، اما این کار فقط باعث می‌شود هیولا به خلیج توکیو رانده شود. گودزیلا به ساحل می‌آید و شهر را به طور کامل ویران می‌کند. یک دانشمند تنها در حاشیه اتفاقاً سلاحی شیمیایی اختراع کرده است که می‌تواند گودزیلا را نابود کند، اما از استفاده از آن به دلایل اخلاقی سرسختانه خودداری می‌کند. نسخه اصلی ژاپنی این فیلم در سال 1954 منتشر شد؛ در نسخه کوتاه‌تر و "آمریکایی‌شده" آن که در سال 1956 منتشر شد، یک خبرنگار آمریکایی (ریمون بر) در طول بحران به عنوان تماشاگر حضور دارد. (با وجود ظاهر جدی او، نام کاملاً آمریکایی او، استیو مارتین، که بارها تکرار می‌شود، ممکن است باعث خنده شود.)

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تاثیر گودزیلا: پادشاه هیولاها صحبت کنند. آیا هنوز هم جذابیت دارد؟ آیا می‌توانید بفهمید چرا تماشاگران سال ۱۹۵۶ از جلوه‌های ویژه آن شگفت‌زده شدند؟
• درباره تردید دکتر سریزاوا در استفاده از سلاح نهایی‌اش علیه گودزیلا و تصمیم تلخ او در پایان صحبت کنید. آیا او توجیه‌پذیر است؟
• سازندگان فیلم‌های ژاپنی گودزیلا به سنت خود مبنی بر استفاده از لباس‌های هیولا و ماکت‌ها در فیلم‌ها، نه جلوه‌های ویژه کامپیوتری یا استاپ‌موشن، پایبند بوده‌اند. از بینندگان جوان بپرسید که آیا از این جلوه‌های بصری لذت می‌برند یا ترجیح می‌دهند جلوه‌های بصری واقع‌گرایانه‌تر و پیشرفته‌تری ببینند.

والدین باید بدانند که خشونت در فیلم گودزیلا: پادشاه هیولاها! در مقیاس جنگ است، با تخریب کشتی‌ها، جزایر، قطارها، هواپیماها و در نهایت یک شهر کامل، توکیو، با کشته و زخمی. مقصر یک هیولای غول‌پیکر است، نه ارتش. در حالی که گودزیلا در فیلم‌های بعدی گاهی یک هیولای خوب و دوست کودکان بود، اما در اینجا فقط یک تهدید است. شخصیت‌ها سیگار و سیگار برگ می‌کشند. در پایان فیلم، یک شخصیت کلیدی خودکشی می‌کند. نسخه‌های مختلف گودزیلا (یا گوجیرا، در نسخه اصلی ژاپنی) بر روی DVD وجود دارد؛ نسخه اصلی ژاپنی در سال 1954 منتشر شد، در حالی که نسخه ویرایش شده "برش آمریکایی" - که داستان را از دیدگاه یک خبرنگار آمریکایی روایت می‌کند - در سال 1956 منتشر شد. کیفیت تصویر به شدت متفاوت است (گاهی حتی در همان نسخه!). برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

امروزه، این فیلم به وضوح در جلوه‌های ویژه ابتدایی به نظر می‌رسد، اما هنوز هم قدرتمند است در نحوه ارائه موضوعات به صورت کاملا جدی و بدون طنز. (مگر اینکه تکرار نام "استیو مارتین" در نسخه 80 دقیقه‌ای را به حساب آوریم.) اگرچه تعداد زیادی فیلم‌های هیولایی غول‌پیکر و جهش‌یافته رادیواکتیو در دهه 1950 از هالیوود سرچشمه گرفتند، اما واردات نمادین ژاپن، گودزیلا، با موضوع استخراج اورانیوم، مسیر بسیار غنی و مخصوصی را در ذهن تماشاگران جوان آن زمان و بعد از آن طی کرد، با دنباله‌های ظاهرا بی‌پایان و دنباله‌های کمیک که به مسابقات کشتی تیمی هیولاهای ژاپنی تبدیل شدند که شهرها را نابود می‌کردند.اگرچه این نسخه توهین به هنر است، اما نسخه ۱۹۵۶ ریموند بر از گودزیلا: پادشاه هیولاها! ممکن است بهتر از نسخه اصلی طولانی‌تر و پرحرف‌تر ژاپنی سال ۱۹۵۴ باشد. بر به‌طور ماهرانه‌ای در روایت فیلم گنجانده شده و با روایت و اجرای جدی یک خبرنگار جنگی پخشی، لحن فیلم را تثبیت می‌کند. کسانی که بازسازی آمریکایی گودزیلا در سال ۱۹۹۸ را مسخره کردند، اغلب فراموش می‌کنند که ژاپنی‌ها خودشان در سال ۱۹۸۵ بازسازی رنگی انجام دادند، به نوعی، با تکرار نقش بر.