سرمایه در قرن بیست و یکم

CAPITAL IN THE TWENTY-FIRST CENTURY به بررسی نابرابری اقتصادی در طول تاریخ می‌پردازد و استدلال می‌کند که سرمایه‌داری با وعده‌ی برابری فرصت‌ها، اصلا منصفانه نیست. ثروتمندان همیشه راهی برای حفظ ثروت خود پیدا کرده‌اند، خواه از طریق ارث یا سیستم‌های بسته‌ای که در آن پول به طور مداوم در گردش است، به جای سرمایه‌گذاری در رفاه عمومی. حتی در چین، جایی که درآمد شهروندان عادی در دهه گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته، افزایش درآمد برای ۱ درصد برتر به طور چشمگیری بیشتر بوده است. ثروتمندان همچنین از ترفندهای زیادی برای فاصله گرفتن از فقرا استفاده می‌کنند، از مفهوم مد تا مقصر دانستن مهاجران. این مستند پیشنهاد می‌کند که رفاه واقعی تنها با طبقه متوسط قوی امکان‌پذیر است و اگر مقرراتی وضع نشود، شکاف بین ثروتمندان و فقرا فاجعه‌بار خواهد شد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحنه‌های خشونت در کتاب «سرمایه‌داری در قرن بیست و یکم» صحبت کنند. اگرچه این صحنه‌ها در تصاویر آرشیوی و خبری نمایش داده می‌شوند، اما آیا این تصاویر احساسات خاصی در شما برانگیخت؟ آیا تفاوتی بین مشاهده خشونت در زندگی واقعی و خشونت در داستان‌های تخیلی وجود دارد؟
• بعد از دیدن فیلم، چه کاری می‌توان در مورد نابرابری اقتصادی انجام داد؟
• این نظریهٔ «ریزش قطره‌ای» چیست؟ چرا جواب نمی‌دهد و چرا هنوز هم امتحانش می‌کنند؟
• آیا این فیلم مفاهیم اقتصادی را به‌خوبی توضیح می‌دهد؟ آیا درکش آسان است یا گیج‌کننده است؟ اگر می‌توانستید از سازندگان فیلم سؤالی بپرسید، آن سؤال چه می‌بود؟
• آیا قرار است مستندها عینی باشند؟ آیا این مستند عینی است؟

والدین باید بدانند که سرمایه‌داری در قرن بیست و یکم مستندی است در مورد تاریخ و خطرات نابرابری در اقتصادهای جهان. این مستند که بر اساس کتاب پرفروش غیرداستانی توماس پیکتی، اقتصاددان، ساخته شده، راه‌حلی برای این مشکل ارائه می‌دهد، اما همچنان فیلمی هشداردهنده و ناامیدکننده است. برخی از محتوای بحث‌برانگیز آن باعث می‌شود که این فیلم برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر باشد. تصاویر آرشیوی/خبری شامل تصاویر ناراحت‌کننده‌ای از شورش‌ها، جمعیت خشمگین، جنگ، اجساد، افرادی که کتک می‌خورند و کشیده می‌شوند و انفجارها است. همچنین به‌طور مختصر به مسائل جنسی اشاره شده و یک حرکت بی‌ادبانه هم وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بر اساس کتاب پرفروش غیرداستانی توماس پیکتی، این مستند مهم از لحن شوخ‌طبعانه‌ای برای تعادل زبان پیچیده‌اش استفاده می‌کند، اما در نهایت چشم‌انداز آن همچنان اندوهناک است. جاستین پمبرتون، کارگردان فیلم، در مستند سرمایه در قرن بیست و یکم از بسیاری از سرهای سخنران، از جمله خود پیکتی، برای توضیح تز آن استفاده می‌کند. این سرهای سخنران با تصاویر جوی، گرافیک، کلیپ‌های فیلم (انگور خشم، وال استریت، غرور و تعصب، بینوایان، الیزیوم و غیره) و حتی انیمیشن‌ها همراهی می‌شوند. این مستند به خوبی عمل می‌کند، با توجه به اینکه اطلاعات گاهی اوقات دشوار است و جزئیات آن دشوار است -- در نهایت، فیلم به بینندگان اجازه می‌دهد تا با یک مفهوم کلی از چیزهای پیچیده از آن خارج شوند.در حالی که بیشتر مطالب آشنا هستند -- از جمله نظریه ناکارآمد اما هنوز محبوب "سرازیر شدن" -- برخی از مفاهیم شوک‌آور هستند. به عنوان مثال، داده‌ها نشان می‌دهند که ۸۵ درصد از سرمایه فقط در یک حلقه بسته می‌چرخد، و برای عموم مردم دست‌نیافتنی است. این فیلم همچنین استدلال می‌کند که مفهوم رویای آمریکایی -- اینکه نسل بعدی می‌تواند بهتر از نسل قبل عمل کند -- دیگر درست نیست. با این حال، در حالی که سرمایه در قرن بیست و یکم تأکید می‌کند که تنظیم مقررات و بازسازی طبقه متوسط پاسخ‌های ساده‌ای به یک مشکل بزرگ هستند، راه‌حل‌های واقعی بسیار پیچیده‌تر هستند. صحبت آزاردهنده یکی از مصاحبه‌شوندگان در مورد اسب‌ها، چیزها را پیچیده‌تر می‌کند، و علی‌رغم تلاش کوچکی برای پایان امیدوارانه، این مستند واقعاً ترسناک است.