دختر زامبی: فیلم

امیلی هاجینز، 12 ساله، ساکن آستین، تگزاس، بعد از دیدن فیلم ارباب حلقه‌ها و فیلم زامبی استرالیایی به نام مرده متحرک، فیلمنامه‌ای برای یک فیلم بلند زامبی به نام پاتوژن می‌نویسد و خودش دست به کار می‌شود تا آن را بسازد. او مادرش مگان را به عنوان صدابردار و مسئول جلوه‌های ویژه و چند بچه محلی را به عنوان بازیگر استخدام می‌کند. فیلمبرداری در آخر هفته‌ها و تعطیلات مدرسه شروع می‌شود، اما تولید به یک هفته تعطیلات تابستانی عقب می‌افتد. علی‌رغم مکان‌های متعدد، بازیگران و جلوه‌های ویژه، و همچنین بحث‌ها با مادرش که تحت فشار است، امیلی با پشتکار ادامه می‌دهد. آیا او از فیلم زامبی‌اش خسته می‌شود، یا بالاخره آن را تمام می‌کند و روی پرده بزرگ سینما می‌بیند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحنه‌های خونین و خشونت‌آمیز مرتبط با زامبی‌ها صحبت کنند. با توجه به اینکه این فیلم یک فیلم ترسناک معمولی نیست، این صحنه‌ها چگونه بر شما تأثیر گذاشت؟ دیدن گریم، جلوه‌های ویژه و خون تقلبی چگونه بر تأثیر این تصاویر تغییر ایجاد کرد (یا نکرد)؟
• چطور رابطه امیلی با مادرش را توصیف می‌کنید؟ آیا آن‌ها به یکدیگر احترام می‌گذارند؟ آیا از یکدیگر حمایت می‌کنند؟ در مورد مواقعی که با هم بحث می‌کنند یا عصبانی هستند، چه می‌گویید؟
• چقدر غیرمعمول است که یک نوجوان ۱۲ تا ۱۴ ساله بعد از این همه مدت فیلم را تمام کند؟ چند نفر دیگر در این سن تسلیم می‌شدند؟ امیلی چه ویژگی‌هایی دارد که او را به انجام این کار تشویق می‌کند؟ آیا پاداش‌هایش ارزش تلاش را داشت؟
• آیا امیلی از تماشا یا ساختن فیلم‌های ترسناک ناراحت یا آشفته به نظر می‌رسد؟ اثرات احتمالی بر کسی که اینقدر جوان است چیست؟

والدین باید بدانند که این مستند درباره دختری ۱۲ ساله که نویسندگی و کارگردانی فیلم بلند زامبی خودش را بر عهده دارد، فرآیند دو ساله ساخت فیلم را از جمله فراز و نشیب‌ها، پیروزی‌ها، بحث‌ها و شکست‌ها بررسی می‌کند. به طور قابل توجهی، امیلی در این مسیر ثابت قدم می‌ماند و آن را به پایان می‌رساند و به این ترتیب الگوی مناسبی برای نوجوانان و جوانان می‌شود. این فیلم شامل برخی الفاظ تند و خشن است، از جمله یک بار استفاده از کلمه «ف-ک»، و همچنین صحنه‌های خشونت‌آمیز و خونین، عمدتا در کلیپ‌هایی از یک فیلم زامبی استرالیایی که الهام‌بخش امیلی بوده است. (توجه: دی‌وی‌دی شامل فیلم کامل شده امیلی به نام «پاتوژن» است.) برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

سه کارگردان این مستند شگفت‌انگیز، خود را مانند مگس روی دیوار جا می‌کنند و فضایی بسیار صمیمی را ثبت می‌کنند. سوژه‌ها در تمام طول مستند راحت و طبیعی به نظر می‌رسند، از جمله مادر و پدر امیلی. امیلی به‌خصوص بسیار دوست‌داشتنی و بامزه به نظر می‌رسد، کمی خجالتی و کمی ساده‌دل (او فراموش می‌کند بعد از اولین برداشت، دستور «برش» را بدهد).علاوه بر این، مواد به صورت حرفه‌ای شکل گرفته تا داستانی دراماتیک و احساسی را بسازد. فیلمبرداری فیلم کسل‌کننده، ناامیدکننده و پر از مشکلات غیرمنتظره است، و با این حال لحظاتی از پیروزی و هیجان را در خود دارد. فیلم همچنین به درستی تمرکز خود را بر رابطه عاشقانه اما پرتنش بین امیلی و مادرش مگان در طول فیلمبرداری قرار می‌دهد. البته، تردیدی در ذهن بیننده وجود ندارد که امیلی واقعا فیلمش را تمام خواهد کرد، اما این باعث نمی‌شود که دستاورد او کمتر قابل توجه باشد. این فیلم الهام‌بخش تمام نوجوانانی است که به ساخت فیلم علاقه‌مند هستند.