جیمی کارتر: رئیس‌جمهور راک اند رول

جیمی کارتر: رئیس‌جمهور راک اند رول، استراتژی‌های مبارزاتی و ویژگی‌های شخصیتی را آشکار می‌کند که منجر به انتخاب یک کشاورز لیبرال بادام زمینی به عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده در سال ۱۹۷۶ شد. از طریق مصاحبه‌ها و تصاویر آرشیوی کمیاب، ویلی نلسون، باب دیلن، گرگ آلمن، نایل راجرز، جیمی بافت، بُنو، مادلین آلبرایت، پل سایمون، گارت بروکس، تریشا یارود و دیگران توضیح می‌دهند که چگونه این نامزد بعید، ملت شکسته را، به ویژه جوانان، از طریق موسیقی محبوب آن روزها متحد کرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی رهبری رئیس‌جمهور کارتر از طریق صداقت، همدلی و خویشتن‌داری صحبت کنند. چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟
• چگونه دلسوزی و اعتقاد کارتر به دفاع از حقوق بشر به او به عنوان یک نامزد کمک می‌کند و سپس، همانطور که جیمی کارتر: رئیس‌جمهور راک اند رول نشان می‌دهد، در سال سوم ریاست جمهوری‌اش به او آسیب می‌رساند؟
• کارتر چگونه از دوستان مشهور خود برای کمک به انتخاب شدنش استفاده کرد؟ آیا این موضوع با زمانی که سلبریتی‌ها از نامزدها در زمان حال حمایت می‌کنند متفاوت بود؟ چرا، یا چرا نه؟
• چه اتفاقاتی قبل از انتخابات ۱۹۷۶ رخ داد که منجر به تمایل رای‌دهندگان آمریکایی به انتخاب یک رئیس‌جمهور خارج از سیستم سیاسی شد؟ از مستندهایی مثل اتاق جنگ تا فیلم‌های داستانی مثل رنگ‌های اولیه و مجموعه‌هایی مثل سیرک، چرا فکر می‌کنید چنین علاقه‌ای به دیدن نحوهٔ مبارزات انتخاباتی رؤسای جمهور وجود دارد؟ تماشای یک مستند چگونه با تماشای اخبار متفاوت است؟
• فیلم مصرف الکل و مواد مخدر را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا آن را تایید می‌کند؟

والدین باید بدانند جیمی کارتر: رئیس‌جمهور راک اند رول یک مستند است که سی و نهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده را از نگاه موسیقی‌دانان محبوبش به تصویر می‌کشد. ریاست‌جمهوری کارتر اغلب به خاطر اتفاقات منفی که در اواخر آن رخ داد به یاد آورده می‌شود، مانند بحران گروگان‌گیری ایران و قیمت بالای بنزین. هدف این فیلم آگاه کردن بینندگان از دستاوردهای مهم کارتر است، از جمله مذاکره برای توافق صلح بین مصر و اسرائیل، تنها صلح معنادار خاورمیانه. فراتر از آن، این فیلم کارتر را به عنوان رهبری نشان می‌دهد که واقعا انسان خوبی است و از همدلی، صداقت و خودکنترلی خود برای مبارزه با نژادپرستی در جنوب، ایجاد متحدان بعید و گذراندن دوران ریاست‌جمهوری بدون شلیک حتی یک گلوله یا پرتاب بمب استفاده می‌کند. بیشتر تمرکز فیلم بر روی کمپین ریاست‌جمهوری غیرمعمول اوست، با کنسرت‌های راک جنوبی به عنوان جمع‌آوری کمک‌های مالی و حمایت‌های هنرمندان موسیقی محبوب. در حالی که محتوای نامناسب در این فیلم حداقل است، اما بحث‌هایی در مورد اعمال خشونت‌آمیز وجود دارد، همچنین تصاویری از سیگار کشیدن در تاریخ و داستان‌هایی از نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر توسط راک‌ها (و همچنین اعتراف به اینکه ویلی نلسون و پسر کارتر با هم ماری‌جوآنا مصرف می‌کردند). برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

برای بسیاری از افراد زیر ۵۰ سال، این مستند شگفت‌انگیز خواهد بود، اگر نه آشکارکننده. چرا؟ این مستند نشان می‌دهد که در زمان انتخابات ریاست جمهوری، جیمی کارتر به عنوان فردی مدرن و امروزی شناخته می‌شد. به حدی که برخی از بهترین دوستان او، ستارگان موسیقی دهه ۱۹۷۰ بودند. هنرمندان مشهور و محبوب آن دوران در مورد شخصیت، منش و سبک رهبری کارتر صحبت می‌کنند و تاکتیک منحصر به فرد او در جلب آرای مردم را توضیح می‌دهند. همانطور که انتظار می‌رود، در آن دوران، موسیقی‌دانان راک با مواد مخدر همراه بودند و کارتر، که اعتقادات مذهبی خود را آشکارا نشان می‌داد، با این موضوع مشکلی نداشت. در واقع، او از این موضوع به نفع خود استفاده کرد. این موضوع ممکن است برای برخی شوک‌آور باشد، اما وقتی توضیح داده می‌شود، کاملا منطقی به نظر می‌رسد، به ویژه وقتی خودتان را در آن لحظه تصور کنید.کارگردان مری وارتون در مصاحبه‌هایش (از جمله با خود کارتر که فردی جذاب و راحت است) توضیح می‌دهد که شرایط منحصر به فرد کارتر - او لیبرالی از یک شهر کوچک با ارزش‌های مسیحی قوی بود که در یک جامعه سیاه‌پوست در جنوب بزرگ شده بود - او را به یک کاندیدای خاص در دهه 70 تبدیل کرد. او مرد مناسبی بود تا جمهوری‌خواهان دلسرد شده و دموکرات‌های خشمگین را در زمانی که فساد دولت افشا شده بود، متحد کند. وارتون سپس کارتر را به عنوان برنده نهایی جایزه صلح نوبل، به عنوان مردی با صداقت نشان می‌دهد که در بیشتر دوران ریاست جمهوری‌اش پیروز بود - به جز در دوره چالش‌برانگیز آخر - و اینکه او پس از ترک دفتر، به طور جدی به کارهای بشردوستانه خود ادامه داد. با این حال، اشتباهات سیاسی کارتر فراتر از ایران و اوپک بود، و در حالی که اشاره شده است که تد کندی، هم‌حزبی دموکرات او، در مقابلش (که برای یک انتخابات با حضور رئیس‌جمهور فعلی، بسیار غیرمعمول است) شرکت کرد، اما دلایل آن به طور واضح بیان نشده است. گاهی ما می‌توانیم به تاریخ با عینک‌های صورتی نگاه کنیم، و در مورد کارتر، شاید بخواهیم این کار را بکنیم. اما به ما کمک نمی‌کند که فقط به یاد بیاوریم چه چیزهایی جواب داد و چه چیزهایی جواب نداد. این بررسی از تاریخ آمریکا به ما نشان می‌دهد که کارتر در زمان خود درخشش داشت، اما در درک اینکه چرا و چگونه کارتر با چالش‌هایی که در دوران رهبری خود بر جهان آزاد مواجه بود، برخورد کرد، ناکام می‌ماند.