بلندتر از کلمات

ماریا فارری (با بازی اولیویا استیل-فالکونر) سیزده ساله، خود را "چسب" خانواده‌اش می‌داند. همه، از جمله سه خواهر و برادر دوقلوی بزرگتر ناتنی‌اش، و همچنین مادر و پدرش، به روحیه و عشق او تکیه دارند. بنابراین وقتی ماریا درست بعد از رفتن سه فرزند بزرگ‌تر به کالج، به بیماری مرموزی مبتلا می‌شود، خانواده کاملاً نابود می‌شود. خیلی زود مشخص می‌شود که نمی‌توان او را نجات داد؛ ماریا در حالی که خانواده‌اش در کنار تخت بیمارستان شلوغ و غمگینش حضور دارند، می‌میرد. این تراژدی هر یک از اعضای خانواده ماریا را به شدت درگیر غم و اندوه خود می‌کند. پدر جان (دیوید دوکاونی) و مادر برندا (هوپ دیویس) یادشان می‌رود چطور با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و خواهران و برادران نیز راه خود را گم می‌کنند. جان که گوشه‌گیر و منزوی شده، تصور یادبودی برای دختر عزیزش می‌کند: او می‌خواهد بیمارستانی کودکان به نام ماریا بسازد، بیمارستانی که علی‌رغم هدف ناامیدکننده‌اش، محیطی روشن و تجربه‌ای لذت‌بخش برای کودکان و خانواده‌ها فراهم کند. تنها زمانی که خانواده دوباره دور هم جمع می‌شوند تا به جان در تحقق رویایش کمک کنند، فرصتی برای تجدید پیوند قوی خود و انجام یک معجزه کوچک پیدا می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه در فیلم «رساتر از کلمات» از فلش‌بک و روایت از طریق صدای راوی برای آشکار کردن شخصیت ماریا استفاده شده است. فکر می‌کنید چرا فیلمسازان از این تکنیک‌ها استفاده کردند؟ آیا این روش‌ها موفق بودند؟
• این فیلم دو هدف دارد: نشان دادن دوباره گرد هم آمدن خانواده فارری پس از مرگ ماریا و شرح دادن تاریخچه بیمارستان کودکان ماریا فارری. آیا این دو بخش به خوبی با هم مرتبط بودند؟ چرا یا چرا نه؟
• معنای عنوان «رساتر از کلمات» در این داستان چیست؟ درباره مثال‌های خاصی که فیلمسازان برای نشان دادن معنای عنوان استفاده می‌کنند، صحبت کنید.

والدین باید بدانند که فیلم «بلندتر از کلمات» درباره غم و اندوه و بازسازی یک خانواده پس از یک تراژدی است - در این مورد، مرگ یک فرزند. با توجه به موضوع فیلم، احتمالا برای نوجوانان یا کودکان بالغ مناسب است. تلاش‌هایی برای سبک‌تر کردن موضوعات سنگین و پیام‌های آشکار آن صورت گرفته است - از فلش‌بک‌های آفتابی و صدای راوی گرفته تا نتیجه‌ای مثبت - اما غم و اندوه احساس غالب است. بسیاری از صحنه‌ها در بیمارستان رخ می‌دهد و از تاریک به بی‌امید در محیطی ناخوشایند تغییر می‌کند. گاهی اوقات فحاشی شنیده می‌شود (به عنوان مثال "عصبانی"، "مزخرف"، "جهنم"، به علاوه یک مورد استفاده از "فحش")، یک زوج متاهل یکدیگر را می‌بوسند و در اتاق خوابشان در آغوش می‌کشند، و زنی جوان در کنار دوست پسرش در رختخواب دیده می‌شود. شخصیت‌ها (از جمله سه فرزند در سن کالج) در بسیاری از محیط‌های اجتماعی نوشیدنی‌های الکلی می‌نوشند، اما مستی در کار نیست؛ جوانان نیز سیگار می‌کشند.

این فیلم که بیشتر غمگین و در لحظاتی انگیزشی و پیروزمندانه است، برای تماشای خانواده‌ها و نوجوانان مناسب است. نمایش سفر احساسی پنج عضو یک خانواده و همچنین روایت داستان تلاش پدر خانواده برای ساخت بیمارستان به یاد دختر از دست رفته‌اش، کاری دشوار برای یک فیلم است. و زمانی که فیلمسازان تلاش می‌کنند تا تصویری معنادار از کودکی که می‌میرد ارائه دهند، قطعاً برخی موارد نادیده گرفته می‌شوند. نمی‌توان به نیت فیلم یا تلاش آنتونی فابین، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس او و بازیگران ایراد گرفت. لحظات بسیار تاثیرگذاری در فیلم وجود دارد، همچنین نشان‌دهندهٔ صادقانه‌ای از روند تدریجی بازگشت زندگی به خانواده پس از تراژدی، و همچنین اجرای زیبا و صمیمی دیویس است.اما انتظارات بیش از حد است. LOUDER THAN WORDS به ندرت احساسات پیچیده سه فرزند خانواده در سن کالج را به ثبت می‌رساند و گنجاندن تلاش‌های تکراری جمع‌آوری کمک‌های مالی برای بیمارستان «ماریا» بی‌ربط و واضح به نظر می‌رسد. برای بخشیدن روح و عظمت مورد نظر فیلمسازان به این فیلم، نیاز به دست‌های مطمئن‌تری بود.