رشد سبز ونی براون

ویتنی براون (با بازی ساممی هانراتی) یک دختر نوجوان لوس و ثروتمند است که در حومه‌ی انحصاری فیلادلفیا زندگی می‌کند. اندکی پس از انتخاب او به عنوان رئیس شورای دانش‌آموزی در مدرسه‌ی خصوصی و انحصاری‌اش، عادت‌های ولخرجی او متوقف می‌شود، زمانی که پدرش، هنری (با بازی آیدان کوئین)، سرمایه‌گذار، ثروت خانوادگی را از دست می‌دهد. ویتنی به همراه مادرش، جوئن (با بازی بروک شیلدز)، و پدرش، هنری، مجبور به ترک زندگی اشرافی خود و نقل مکان به مزرعه‌ی خانوادگی هنری می‌شوند، جایی که نه وای‌فای دارد و نه سرویس تلفن همراه، و پدربزرگ دور از دسترس، داستی (با بازی کریس کریستوفرسون)، در مزرعه‌ی کوچک مجاور زندگی می‌کند. ویتنی که اکنون در یک مدرسه‌ی دولتی روستایی ثبت‌نام کرده، در اسب ونر سیپی مزرعه به نام باب، آرامش می‌یابد و یکی دو چیز در مورد آنچه واقعا مهم است، می‌آموزد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت داستان‌های «سیندرلا برعکس» در مقایسه با داستان‌های سیندرلا بحث کنند. چه چیزی باعث می‌شود مخاطبان تمایل داشته باشند که برخی از شخصیت‌ها را در جای خود ببینند؟ آیا این نوع شخصیت‌ها واقع‌گرایانه هستند؟ آیا این موضوع مهم است؟
• ویتنی در مزرعه چه چیزی در مورد دوستی و خانواده آموخت؟ کدام دوستی او بی قید و شرط بود و کدام بر اساس موقعیتش بود؟
• آیا نوجوانان و جوانان به اندازه ویتنی و اولین گروه دوستانش به پول، برندهای معروف و کالاهای لوکس علاقه دارند؟ آیا «طبقه اجتماعی» در دوستی‌های مدرسه مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم «سبز شدن ویتنی براون» ترکیبی از داستان اسب و ماهی است در مورد دختری ثروتمند و لوس که بعد از از دست دادن ثروت والدینش و نقل مکان خانواده به مزرعه، «خودش را پیدا می‌کند». فراتر از کمی زبان نامناسب (اغلب توهین و نظایر آن)، چیز نامناسبی در فیلم وجود ندارد، اما تم‌ها و موضوع فیلم (شخصیت اصلی در دوره راهنمایی، رمانس ملایم، درام خانوادگی) آن را برای نوجوانان مناسب‌تر از کودکان دبستانی می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

ویتنی شخصیت محبوبی نیست -- لوس و خودخواه است، مثل بیشتر بچه‌های پولدار در فیلم‌ها. زندگی در روستا قرار است رفتارهای لوس او را درمان کند، اما حتی وقتی یاد می‌گیرد باب را دوست داشته باشد، کثیف شود و بدوزد، هنوز هم شخصیتی نیست که بیشتر بینندگان از او حمایت کنند. حداقل، هنراتی بازیگر بهتری از دوستان مدرسه خصوصی‌اش است، بعضی از آنها آنقدر بیش از حد هستند که با چشم غره رفتن و تکان دادن موهایشان که تماشای آنها روی صفحه دشوار است.آنچه این داستان نوجوان را غیرقابل تحمل و غیرواقعی می‌کند، آرامش و خونسردی والدین ویتنی در مواجهه با کاهش ثروتشان است. جُوان سنت مادرشوهر مرحومش را احیا می‌کند و مربا خانگی در مزرعه درست می‌کند، و حتی هنری به نوعی با بازگشت به طبقه کارگر کنار می‌آید. به این داستان قابل پیش‌بینی، آشنایی و صمیمیت پدربزرگ و ویتنی اضافه می‌شود، به طوری که در پایان فیلم رازهایشان را با هم در میان می‌گذارند. از میان تمام شخصیت‌های فیلم، بوب، اسب، به وضوح قابل ارتباط‌ترین شخصیت است. او فقط می‌خواهد کسی سوارش شود و راه را به او نشان دهد. نوجوانان علاقه‌مند به اسب ممکن است از این داستان لذت ببرند، اما در غیر این صورت، شما این داستان ماهی بیرون از آب را ده‌ها بار دیده‌اید.